. . . กอดเข่า ใต้เงามืดของพระจันทร์ ฟังเสียงสายลมรำพัน ร่ำไห้ นึกถึงอดีต นึกถึงเธอที่ฟากฟ้าไกล นึกถึงความสุข นึกถึงรอยยิ้มของเธอ วันเวลาผ่านไปเนิ่นนาน กลิ่นหอมหวาน ของความรักยังไม่จางหาย อ้อมกอดอุ่นๆ แม้ยากจะไข่วขว้า เพราะเธอจากไปแสนไกล แต่ความคิดถึง ยังตราตรึงทุกนาที วอนแสงจันทรา ช่วยโปรด ฝากความคิดถึงไปหาเธอจะได้ไหม ฝากความรัก ความห่วงหา ความห่วงใย ฝากบอกเธอที่ฟากฟ้าไกล ฉันรักเธอมากเกินจะลืม . . .
12 สิงหาคม 2547 19:38 น. - comment id 310989
กลอนงดงามยอดเยี่ยมมากครับ๚ะ๛ size>
13 สิงหาคม 2547 08:07 น. - comment id 311109
ผะแผ่วผ่านด้วยห่วงหา วอนลมมาคนึงถึง ฝากจันทราด้วยติดตรึง ความคิดถึงมิโรยรา ข้ามฟากแดนฟ้ามหาสมุทร รักดุจหยดหยาดน้ำค้างหนา อย่าเศร้าโศกตรมข่มอุรา จันทราพาบอกไปตามลม บอกว่ามีคนเค้าคิดถึง ติดตรึงห่วงใยและใฝ่หา ด้วยรักหวงห่วงทุกเวลา จันทร์เจ้าขาบอกแล้วนะคนดี ธรรมะสวัสดีค่ะคุณปรายรวี
13 สิงหาคม 2547 08:40 น. - comment id 311136
แวะมาอ่านเป็นกำลังใจให้กันครับ
13 สิงหาคม 2547 13:30 น. - comment id 311323
เพราะมากนะคะ ............................
14 สิงหาคม 2547 15:36 น. - comment id 311868
สวัสดีครับน้องปราย ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านไทยโพเอมครับ เมกก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เข้ามาอาศัยบ้านหลังนี้ แวะมาผูกมิตรในฐานะสมาชิกคนหนึ่งครับ จะแวะมาให้กำลังใจกันเรื่อย ๆ ครับ โชคดีครับน้องปราย ~*~ปรารถนาจะคิดถึงใครสักคนหนึ่ง แต่ในห้วงคำนึงกลับว่างเปล่า หลงเหลือเพียงคราบรอยความปวดร้าว เป็นความรู้สึกที่โศกเศร้าและเดียวดาย ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll
15 สิงหาคม 2547 14:37 น. - comment id 312258
นั้นใช่ปรายที่อยู่ปทุมวิไลใช่มั้ย