งานก็เยอะยุ่งก็ยุ่งเครียดอิบอาย จะบ้าตายยังให้เครืยดเรื่องเธออีก ขอเถอะฉันขอเธอเพียง one week แล้วจะปลีกตัวไปเพื่อเจอเธอ ฉันก็รู้เธอน่ะคิดถึงฉัน เออ...คิดถึงเธอเหมือนกันคิดถึงเสมอ แต่ขอบอกตรงนี้ไว้นะเออ ทำเพื่อเธองานหนักก็ทำไป เอาเหอะ ก็รู้อยู่ เธอไม่ชอบ แต่เธอตอบฉันหน่อยจะได้ไหม ไม่รู้หรอ ที่ทำไป เพื่ออะไร ก็เพื่อขอเธอไง รู้ไว้เธอ ก็ขอโทษที่ทำให้เธอเหงา ก็เพื่อเราฉันจึงยุ่งอยู่เสมอ ฉันคิดถึงจนกระทั้งฉันละเมอ ฟังนะเธอ ฉันขอโทษ แต่เพื่อเรา
10 สิงหาคม 2547 13:34 น. - comment id 309503
แวะมาทักทายอีกแล้ว เดี๋ยวจะกลับบ้าน คงไม้ได้แวะมาอีกหลายวัน อิ อิ กลอนน่ารักดีค่ะ ทำเพื่อเรา แล้วเขาคนนั้นรู้หรือยังคะ ทีหลังเธอก็บอกกันได้ไหม ทำอะไรช่วยบอกหน่อยอย่าให้เก้อ เคยนัดกันฉันก็ต้องไปรอเธอ น้ำตาเอ่อนึกว่าเธอจะลืมกัน โทรมาซิทีหลังโทรมาได้ ไม่เป็นไรแค่บอกมาก็เท่านั้น ฉันจะไปงอนเธอทำไมกัน ถ้ามันเป็นเรื่องสำคัญไม่เป็นไร ทีหลังเธออย่าทำแบบนี้นะ ฉันก็จะไม่เหงาเธอรู้ไหม ฉันก็อยากจะเป็นกำลังใจ ให้เธอสู้ต่อไปนะคนดี งั้นต่อไปฉันจะถามความเธอก่อน ตอนก่อนนอนเธอก็อย่าเพิ่งหน่ายหนี จะนัดกันฉันจะโทรถามอีกที เพื่อคนดีฉันทำได้ทำเพื่อเธอ... อาจจะไม่มาหลายวัน แต่จะเข้ามาอ่านประจำนะคะ อิ อิ
10 สิงหาคม 2547 16:22 น. - comment id 309566
ไม่เจอกันนานแล้วนะเพื่อนยาก ไปตกระกำลำบากอยู่ที่ไหน ข่าวคราวก็ไม่ส่งหมายความว่ายังไง ตกท่อตายไปหรือไงเพื่อนเกลอ อิ_อิ ส่งข่าวมาหากันบ้างรู้ไหม ในใจเพื่อนคนนี้ยังห่วงเสมอ หรือว่าลืมแล้วเพื่อนคนนี้ไม่ได้เจอ รู้นะเพื่อนเกลอว่านายยังคิดถึงเธอตลอดเวลา
10 สิงหาคม 2547 19:10 น. - comment id 309672
บอกกันดีดีก็บอกได้ ยุ่งอะไรกันนักหนา ทำเป็นอ้างทำแต่งานเรื่อยเรื่อยมา ทั้งที่ค่าสินสอดก็ไม่แพง แซวเล่นกำลังเครียดเหมือนกัน แต่งกลอนถูกใจมากอ่ะ อ่านแล้วหายเครียดเลย
11 สิงหาคม 2547 21:14 น. - comment id 310510
To ลอยไปในสายลม จะกลับบ้านเหมือนกันครับ พึ่งจะประชุมเสร็ด ช่วงนี้ยุ่งมาๆงานหนึ่งเสร็จอีกงานมา เศร้าครับ เศร้าๆ To เมก ถ้าผมตายผมก็ผีรุ่นพี่คุณนั่นแหละ (รับน้องทีก็หนักนะ หึ หึ หึ) To คนเมืองลิง ค่าสินสอดเธอว่ามันไม่แพง แต่ทุกแรงต้องทุ่มเพื่อไขว่หา ขอให้เธอลองมองลึกในแววตา จะรุ้ว่าฉันมันจนแต่รักเธอ เธอใส่ทองแหวนเพซรกี่กะรัต อีกทั้งจัดสับเปลี่ยนอยู่เสมอ แต่ตัวฉันแค่แหวนเงินยังออเออ เราเสมอฐานะเท่าที่ไหนกัน กินมาม่าทุกวันซองห้าบาท พิซซ่าสักหนึ่งถาดเป็นเพียงฝัน ค่อยๆเก็บเท่าที่ได้มันทุกวัน หวังเพียงวันที่เราได้ร่วมใกล้เคียง