..ฤดูกาลที่อยู่ในใจ..

..ยาสีฟัน..

ในความขอบใจ.......ฉันมีเธอเคลื่อนไหวในแววตา 
ในความอาทร..ฉันคลายความร้อนเพราะเธอได้ 
ในความมืดฉันเห็นเธอส่งชีวิตฉันเรืองรอง ไป
และในความเศร้าหมอง..เธอประคองฉันไว้อย่างยั่งยืน 

----------------------------------------------------------------------------
ขอบใจที่ขีดเส้นทางเธอมาเจอกะฉัน 
จะมีความตั้งใจหรือไม่อย่างรัยนั้น..เราคงไม่ต้องพูดถึง ใช่เรื่องอื่น
เพราะในช่วงเวลาก่อน  ณ  เวลานั้น..มันสดชื่น 
 ไม่ว่าจะเป็นเวลาเช้าหรือค่ำคืนเธอให้ฉันด้วยมิตรภาพ  ที่เปี่ยมล้น 

ได้กลับกลายเป็นคนที่โชคดีในครั้งนั้น 
หลังจากที่คิดว่า..ฝันดี  แต่กลับเป็นฝันร้ายมาเยือนฉัน  จะหนีก็ไม่พ้น 
หลังฝันร้าย..หลังฝนพรำ..หลังม่านน้ำตา..หลังความเจ็บปวด..ที่ต้องทน 
ฉันคงจะได้  มิตรภาพ ที่อุ่นงามล้น.. และได้ทุกโมงยาม  ที่สดใส แต่หาไม่

มันน่าจะเหมือน..ในรอบปีที่มีหลายฤดูกาล..กว่าชีวิตเราจะสิ้นสุด 
ไม่ต้องหยุด ให้มันผ่านหลายฤดูกาลในหนึ่งปี จะได้ไหม
การที่เราได้พบเธอ..นั่นคือการมาเยือนของ..ฤดูใบไม้ผลิ..ของหัวใจ
มันคงเหมือนกับความห่วงใย..ที่ใบได้หลุดร่วงไป  

ช่อเล็กๆ..สีอ่อนๆของมิตรภาพ...เริ่มเบ่งบาน 
เมื่อเติบโต  อาจกลายเป็นสีอื่น ขึ้นมาได้..
มันเป็นสี่ที่เข้มข้น..แสดงถึงการเจริญวัย..หรือกาลเวลาไป 
กว่าจะได้เติบโต..มันก็อาจมีสีอื่นมาเติมแต่ง 

แต่ฉันเชื่อ...อยู่อย่างหนึ่งว่า 
หากเป็นสีแห่งมิตรภาพที่แท้จริง..จะไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ขอให้เธอจงคงไว้....ซึ่งสีแห่งมิตรภาพในเริ่มแรก..อย่านำสีอื่นมาตกแต่ง
อย่าฝืน......ให้ใบแห่งมิตรภาพนั้นต้องบอบช้ำเลย...ฉันขอล่ะ

เธอจะแต้มสีอื่นใด...ลงใจมิตรภาพนี้..ไม่มีข้อขัด-ค้าน  สำหรับฉัน 
แต่ขอเถอะนะ...ไม่ว่าเธอจะแฝงเคลือบไปด้วยสีแห่งความผูกพันใดก้อตามนะ 
หากฉันไม่ยินดีในการเปลี่ยนนั้น ขอนะจ๊ะ
อย่าได้ทำการเปลี่ยนสีนั้นเลย...เพราะมันไม่กลมกลืน