รัศมีแก้ว!

พุด

url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=45
(บุพเพสันนิวาส)
พลีมอบแด่ทุกดวงใจทุกทุกข์รัก
***********

ผม..ตื่นนอนมาตอนตีห้า
เดือนยังลอยเด่นดวงระยับฟ้าทางทิศตะวันตก..
ดุเหว่า..นกไพรผกโผผินออกหากินบินคู่กันไป
อรุณเบิกฟ้าเริ่มคลี่แสงหวานใสสีอำพัน..
ผมรู้สึกเงียบงัน
กับฉากฝันงดงามตรงหน้ายามอุษาสาง
หัวใจดวงเข้มแข็ง
แฝงพลังความอ่อนโยนอบอุ่นละมุนละไม
ราวกลีบดอกไม้ไพรค่อยค่อยคลี่กลีบเบ่งบาน
รับหอมงามจากสายแสงแรกแห่งดวงตะวันอันอ่อนอุ่น


ประตูบ้านภายในของชีวิตผมถูกเปิดออก
ในความนิ่งงันนั้น..
ผม..พาตัวผมกลับเข้าไปสู่*แสงจรัสจ้า*
*พลังวิเศษที่ลึกล้ำ* เกินกว่า
สายตาภายนอกจะมองเห็นเช่นปกติธรรมดา..

ผม...กำลังใช้ความเงียบงาม
แห่งธรรมชาติทั้งมวลอันยิ่งใหญ่นั้น
*หยุดใจ หยุดความคิด..*
ผันพา*ความรู้สึกตัวทั่วพร้อมทุกอณู*..
เข้าไป*สู่มิติแห่งความจริงแท้*
ที่ผมเพียรใช้เวลานานหลายปีเพื่อค้นหา
ด้วยการปฎิบัติจริง เพื่อพิสูจน์..
ความจริงยิ่งกว่าจริง..
ที่ยิ่งใหญ่ที่เป็นดั่งแก่นแท้ในชีวิต
กว่าการเล่าขานใดใดจากปากต่อปาก..
หากต้องใช้ความเพียรลงมือกระทำ..เอง

คนดี..และ
ไม่ว่าราตรีนี้
คุณจะนอนนิทราหลับฝันอยู่นะหนใดในหล้าโลก
ผม..ผู้มีโชค..ได้เกิดมาพบและรักคุณ
แบบเหนือโลกย์โศกสุขพ้นทุกข์รัก..
อยากเพียงกระซิบบอกความลับในใจนี้
ที่ผมค้นพบ*พลังจิตมหัศจรรย์*
ให้คุณเพียงนั้นได้รับรู้ก่อนเป็นคนแรก


เพราะ...
ผม..มิอยากให้เราสองต้องแบก
*โลกแห่งรักหนักราวศิลา*
ที่แสนหนักนักหนาไว้บนแอกใจ
ไปตราบชั่วกาลนานนิรันดร์
ผม..หวัง...จะเป็นดั่งดวงแก้ววิเศษ
ส่องนำทางสายสว่าง
ที่ผมเพียรพบนี้


ให้คุณได้ก้าวสู่บานประตูลับนี้
ที่เปรียบเสมือนดังสะพานผ่าน
สู่*ห้วงแห่งมิติที่ไร้กาลเวลา
มิติ..ที่เรียกว่า*แสงสว่างทางปัญญา*
ที่ที่ซึ่งจะไม่มีคำว่าอดีตและอนาคต


คนดี...
แค่เราสองนี้เพียรกำหนดจิตพิสุทธิ์ใสผ่องแผ้ว
ให้อยู่ใน..การกระทำปัจจุบัน..
จะพานพาเราสองนั้น..
พลันพบ*อาณาจักรแห่งความสงบล้ำลึก*
อย่างนึกไม่ถึง 
พบ..
ความเกษมซึ้งซึ่งโปร่งแสง
พบความแกร่งกล้า..


และ
คนดี..
นั่นคือแก่นแท้ในตัวคุณ*ผู้มีเนื้อนาบุญ
ที่กุศลส่งมาให้เราสองต้องพ้องพาน
ได้มาพบกัน..รักกัน..ปรารถนาดีต่อกัน


ผม....
จึงอยากแบ่งปันความงอกงามนี้
พลีแด่จิตวิญญาณคุณ
เหนือ..มากกว่า*การให้..หรือได้รับ*สิ่งใด
เพราะมันจะไม่มีวันแตกสลาย
มันจะตามติดจิตวิญญาณคุณไป


และ
แม้ในนาทีสุดท้าย
หากคุณพลาดพลั้งการ..รู้แจ้งมาตลอดชีวิต
ขอเพียงคุณมีจิตสว่างว่างเพียรเพาะบ่มบุญ
สร้างกุศลเสียสละมามากพอ
ประตูบานสุดท้ายจะเปิดรอทันที
เมื่อร่างกายคุณใกล้จะดับสูญ
คุณจะมีความรู้สึก*สุขเกษมสงบนิ่ง*เหมือน
ในหนังสือ*Tibetan Book of The Dead *
อธิบายไว้ว่า...จะมี
*รัศมีจรัสจ้าแห่งแสงที่ไร้สีของความว่างเปล่า*
มานำทางเราไป


และ
มาตรแม้นเราไม่เพียร..
*ให้เข้าถึงอาณาจักรแห่งความสงบล้ำลึก*
ซึ่งเป็นการฝึกการตายก่อนตายแล้วไซร้
เราทุกคนอาจจะพลาดได้เมื่อ
บานประตูสุดท้ายนั้นเปิดออก
ให้พบแสงสว่างจ้าพาไปพบ
ที่สงบเย็นว่างไร้ร่าง
มิต้องวนมาเกิดรับกรรมใหม่


ที่มนุษย์มักหันหนีไปโดยอัตโนมัติ
ด้วยความไม่รู้ ด้วยสติยังมิถึงพร้อม
ด้วยความกลัว
ด้วยแรงต้าน ด้วยขาดสติ


และ
นั่นคือการต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก.
หาก*จิตปัจจุบัน*ไม่ฝึกสร้างพลังให้แกร่งกล้า
ฝึกความไม่มีวันตายของความรู้สึกตัวทั่วพร้อม
ให้เลิกยึดมั่นถือมั่นตัวตนจอมปลอม
จนกระทั่งตระหนักได้ว่า*ความตายเป็นเพียงมายา*
เหมือนภาพมายาอื่นๆนะคนดี..


และ
ผม..จำได้..คุณเคยฝากทัศนะไว้..กับผม
*รักก็แค่ละครชีวิต*เป็นวัฎฏจักรที่ไม่เที่ยงแท้..
ที่มนุษย์มักยอมพ่ายแพ้..
คิดว่าความรักความใคร่นั้น
เป็นเสมือนการปลดปล่อย
จากความกลัว ความเหงา เศร้าดายเดียวที่ฝังลึก
เป็นความต้องการ เป็นความขาด..เป็นสัญชาติญาณ
หวังวาดจะมีใครสักคนมาเติมเต็ม


ผู้หญิงจึงต้องการผู้ชาย 
ผู้ชายจึงต้องการผู้หญิง
และ
เมื่อความรัก ความหฤหรรษ์
ราวน้ำผึ้งฝันสวรรค์หวานสวรรค์สรวง..พ้นผ่านไป..
ร่าง..จำต้องแยกห่างกัน..


มันก็ยังมิใช่สุขนิรันดร์ สุขเกษม หลุดพ้น
เพราะ..
สิ่งที่จะตามมาคือความทุกข์จากบ่วง..จากหวง
ห่วงใย..จากใจที่คิดเพิ่มเติมทุกข์ทบทวี
จากขาดสติความรู้สึกตัว
จนก่อเกิดเป็นความกลัว..การพลัดพราก
หากอีกฝ่ายตีจาก..สิ้นรัก

มักจะเกิดการเรียกร้อง คาดหวัง จากฝ่ายตรงกันข้าม
จนเกิดการ..ขัดแย้ง..จนไร้อิสระทางจิต..
ด้วยมิอาจ*หยุดคิด หยุดทุกข์ได้*
เพราะกลัวความเปลี่ยนแปลงมิคงที่คงทน
มัวกังวลกับอนาคต
เป็นราวเกมส์กมลหลงยึดมั่นถือมั่น
วนเวียนเรียกร้องต้องการ...มิสิ้นสุด


และ
คนดี..ทุกดวงใจ..
*เพื่อนมนุษย์ผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น*
หากคุณยังตัดรักไม่ได้ ตัดใจไม่ได้จำต้องชดใช้วิบากรรม


ผม..
หวังเพียงให้คุณทุกคน
รู้แจ้ง..ยอมจำนน จ่อมจมในตัวทุกข์เสียให้พอ
และต่อมาก็เพียงแค่ลองหัดหยุดคิด
จิตจับเฉพาะปัจจุบันขณะ


จงค่อยๆปล่อยวางต่อ*ทุกทุกข์รัก*
ต่อความเศร้า ความสิ้นหวัง
ความกลัว และอะไรก็ตาม
ที่จะตามมาจากผลแห่งรักนั้น
หากหนีไม่พ้นเพรงกรรมที่ตามมาย้ำรอย
ขอเพียงให้โอบกอดมันไว้แล้วรอคอยจังหวะ
สงบนิ่ง


เริ่มทีละน้อยๆให้จิตว่าง
และนั่น
ก็ราวกับจะมีปาฏิหารย์ผ่านพ้นพาสู่อาณาจักรสวรรค์...
ได้เช่นกัน..หากจิตนั้นสงบงันนิ่งพอ..


และ
คนดี..
จงใช้สายธารสติความรู้สึกตัว
ที่เปรียบเสมือนสนามพลังงานอันยิ่งใหญ่
ดั่งสะพานเชื่อม..สู่..*ต้นกำเนิดภายใน*
ที่หยั่งรากลึกแสนใสสงบนิ่ง..
ที่อยู่ลึกภายในกายเราใช่ไกล..เกิน


และ
บานประตูบานเดียวที่จะเกี่ยวร้อย
ดั่งกุญแจให้ไขความลับ..ของทุกสรรพสิ่ง
ให้ค้นพบความสงบงามอิสระแบบล้ำลึกนั้น


จงเพียรฝึก..
มีความมุ่งมั่น 
เลิกกังวลอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
เลยซึ้งเศร้าจำกับอดีตที่ทำร้ายคุณมานานเนาเสียที
จงให้อภัยและใส่เพียงความเมตตาปรานีลงไปแทนที่


และอยู่กับสิ่งนี้ที่เรียกว่า
การ*ทำจิตให้ผ่องใส
กำหนดลมหายใจเข้าออก
พาพลังลงสู่เซลส์ทุกอณูในร่างคุณ
ด้วยความรู้สึก..มิใช่ความนึกคิดอีกต่อไป


คนดี..
หากลวิธีเข้านะทุกวิธี
ที่จะอยู่กับลมหายใจ
เพียรเพ่งเฝ้ามอง...
*มหัศจรรย์รัก*จากธรรมชาติทุกสรรพสิ่ง
ที่วิ่งวนอยู่รายล้อม..ไม่มีความยึดมั่นถื่อมั่น 
ปล่อยให้...
อนาคตและอดีตนั้น..สลายลาไปกับความเป็นปัจจุบัน..
อันคือสิ่งที่จริงแท้..


มองดูดวงดอกไม้ค่อยๆคลี่กลีบแย้มบาน 
ดูหวานพระจันทร์
ดูพรายตะวันแรกแห่งแสงอรุณ
ดูละมุนความรักของสรรพสัตว์ที่..ไม่มีอัตตา
หยุดคิด..แล้วดู..หยุดใจฟุ้งมุ่งแค่เพียงความสงบงาม
กับสิ่งตรงหน้านาทีต่อนาที
ไม่มีการปรุงต่อเติมเพิ่มแต่งไปตามความคิด..


และ
มาตรแม้น
ใครภายนอกจะทำร้ายคุณ
ด้วยความไม่เข้าใจด้วยคำพิพากษา
ด้วยอัตตายังหลงมั่นยึดมั่น
ให้รานร้าวเศร้าหมองสักเพียงใด


ก็...
จะไม่มีอิทธิพลมาพัดพาสติแห่งงามนี้
ให้สั่นไหวสะเทือนใจเสียใจ
ที่เรียกว่า*ความรู้สึกตัว*


เพราะคุณจะรู้แจ้ง
มี*สะพานสายธารพลัง
แห่งความเป็นปัจจุบันความเงียบงามสงบสุข*
ที่ที่สอนให้รู้หยุดคิด
ให้นิ่งสนิทและวางทุกสิ่งไว้นะนี่นั่น*บ้านภายใน*
รู้วิธีคิด..แล้ววาง..เมื่อร่างจำต้องดำรงร่างรับภาระหน้าที่
ถอดหัวโขนนี้ที่จักต้องธำรงเพื่อโลกโลกาภิวัฒน์
เมื่อสำเร็จงานงาม...อย่างไม่ยึดติด


โลกภายใน..จะมิมีวันสั่นไหว 
เหมือนปลอดภัยจากทุกสรรพสิ่ง
ไม่ว่ารักชังเนื้อหนังมังสา
อาหารโอชารส
ลาภยศสรรเสริญ
และบทละครโลกโศกสุข..


และ
นี่คือ
ความในใจผม... ที่ผมกระจ่างแจ้ง
พบแสงงามแห่งปัญญาและ
เพียรแสวงหาทางหลุดพ้นมาแสนนาน
จากทุกข์รัก 
.

ผม..พบแล้วจากจิตยอมจำนน
ในทุกข์เบื้องต้น ตั้งอยู่ 
และรู้ดับไปในทุกเงียบงาม
ปล่อยให้หัวใจราวว่างเปล่า
แสนสุขล้ำ 
*ด้วยพลังแสงแห่งปัญญาจรัสจ้า*
พร่างพรายทั่วกายอย่างไร้ขอบเขต
ไร้ข้าศึกศัตรูจากโลกวัตถุโลกมายาจากใจจากใคร
ที่จะเข้ามารานรุกบุกทำลายให้พลังจิตสั่นไหวได้


และ
นี่คือสิ่งที่ผม...กำลังวนเวียนเพียรอธิบายซ้ำๆ
ผม...พยายามเปิดบานประตูสายธารเกษม
ให้เป็นดั่งสะพาน
พาคุณและเพื่อนมนุษย์..พบฝั่งฝัน
ที่มองไม่เห็น....


หากมีชื่อว่า
*สิ่งจริงแท้อันเป็นนิรันดร์
* ที่เป็น*ดั่งขุมทรัพย์มหัศจรรย์*
ซ่อนอยู่ในทุกร่างมนุษย์
ขอเพียงให้*หยุดคิด*เป็น


และใช้ความรู้สึกล้ำลึกฝึกจิตจับจิตปัจจุบัน
ก้าวเข้าไปค้นหาและเมื่อพบแล้ว
ทุกสิ่งภายนอกนั้น
จะมิมีวันมากรายกล้ำมาทำร้าย
ให้เศร้าหมองครองจิตวิญญาณได้นานเนาอีกต่อไป


ดั่งตามรอยเท้าก้าวไปในเส้นทาง
ที่องค์พระบรมศาสดาของเรา
*องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า*
ที่ได้ทรงเพียรพบแล้วและ*ละ*วางไว้
ให้เราหาทางเพียรค้นหาด้วยตัวเอง
หากเกรงการเวียนว่ายวงกรรม
ย้ำการต้องเกิดมาชดใช้มิรู้สิ้นมิรู้จบ


สำหรับผม..มิเคยท้อ 
ผมเพียร..ผมฝึก...และรอ..มาเกือบตลอดชั่วชีวิต
เพื่อกระซิบบอกคุณและเพื่อนมนุษย์


ผม...ตั้งศรัทธา และเชื่อว่า
ทุกคนมีสิทธิ์ค้นหา*บานประตูนั้น* 
แค่ใช้กุญแจธรรมกุญแจทอง
ก็จะไขเข้า*บ้านภายใน*
ที่แสนใสงามว่างเปล่าไร้เงาใจไร้เงาใคร..
เป็นแก่นแท้..ภายในชื่อว่าความจริงนิรันดร์..
อันเกินกว่าหาคำใดมาอธิบาย..


และ
คนดี..
ผม..ขออภัย..
หากกรรมใดที่ผ่านมาที่ผมละล้าละลัง
ลากคุณลงมาเติมพลังแห่งความกลัวทุกข์
เติมตัวทุกข์ไร้สุขของผม


เพราะนะบัดนี้
ผม..ค้นพบสุขจากตัวตนผมเองแล้ว
และ
ผม..หวังเพียงจะบรรเลงบทเพลงโลกย์
ก็เพียงแค่สอนโศกตรมฝากไว้ให้เป็นเพียงบทเรียน


ให้ทุกดวงใจ...
รู้ทางหนีทีไล่เข้าใจเส้นทางกรรม
อันเวียนว่ายเศร้าหมอง
ครองดายเดียวเปลี่ยวเหงาวกวน


อย่า...
ได้ใช้ชีวิตอย่างเมามัวมืดมน
หลงทางห่างฝั่งฝันฝั่งนิพพาน
จง
เพียรพยายามใช้เมตตาธรรมดำรงร่าง
ให้อภัยตัวเองและเพื่อนมนุษย์ผู้ยังต้องดำผุดดำว่าย
เที่ยวท่องลอยละล่องในโลกกิเลส
ในสายธารกรรมย้ำรอยวน
คล้ายดั่งกมล*หลงโลกเวลา*ปล่อยให้เวลามีค่า
หายไปกับกาลอดีตและอนาคต..


ซึ่ง
มิใช่เป็นกฏแห่งความจริงแท้
และ
ทุกร่างนี้..เปรียบประดุจดั่งภาพมายา
ก็จักเป็นดั่ง..*อนิจจังอนัตตาดั่งเถ้าธุลี*
มิช้านานมิมีใครหนีกฎแห่งชรามรณะได้พ้น


หาก
จะเหลือเวลากับการใช้ลมหายใจแห่งปัจจุบัน
จงเพียรใช้...*พลังสายธารธรรม*
น้อมนำจิตแห่งความรู้สึกตัว
ผลักบานประตูสู่
*ดินแดนอันเป็นงามเงียบว่างนิรันดร์*
ที่ช่างแสนใกล้
 

ที่..ผม..แค่ขอก้าวเข้ามาแนะนำเคียงไหล่
ให้เราทั้งสองและผองชน
ได้ดับทุกข์ลบลืมสิ้นความหม่นหมอง
พบ*ความเป็นจริงแท้ในกายเราเอง*


ให้สมค่าคำ
ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ผู้มีใจดวงพิสุทธิ์ใส
ได้เกิดมาภายใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา
ได้พบทางงามเจิดจ้าแห่งดวงชีวา
เกิดมาทันคำสอนของพระบรมศาสดาเอกของโลก
พระผู้ผ่านปรินิพพานไปแล้วตั้ง2500ปี


แต่ยังคงทิ้ง*แก่นความดี..ที่เป็นความจริงแท้*
ที่แสนยิ่งใหญ่..
ให้มนุษย์เรานั้นได้สร้างกุศล..
เพียรรักษาศีล ฝึกสมาธิ มีปัญญา

ให้พาหลุดพ้นผลพวงบ่วงกรรม..ดับทุกข์สิ้น
ดั่งมีบุญญา คู่กันมาชั่วกัลป์กัปป์กาล
ให้พ้นร้าวรานทุกภพทุกชาติไปนะคนดีนะดวงใจ