ใช้หัวใจทั้งหมดที่ฉันมี ดึงเหนี่ยวรั้งทั้งชีวี...ก็ไม่ไหว ความรักทั้งหมด...ทุ่มเทไป เกาะเกี่ยวด้วยอาลัย...และอาวรณ์ คำพูดทุกคำมาจากใจ รักเธอจากข้างใน...เพื่อไถ่ถอน ปลอบประโลมใจนั้น...ที่ร้าวรอน เธอเอ่ยวอนก่อนคบ...เมื่อสบตา ถึงจะรัก...รักเธอจากหัวใจ ไม่อาจได้ใจตอบ...ปรารถนา ถึงจะรั้ง...รั้งไว้ได้แค่กายา ฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิน...นะหัวใจ มองดูสิ...มองฉันอีกสักครั้ง ภาพความหลังยังอยู่...ในใจไหม ก่อนที่เธอจะจากไป...หาใครใคร จดจำไว้...สักนิดนะ...อย่าลืมกัน หัวใจทั้งหมดของคน ๆ หนึ่ง กับความรักที่เต็มเปี่ยม...จนแทบล้น ทำอะไร...อยู่ที่ไหนนะ ทานข้าวหรือยัง.... วันนี้อยากทานอะไรไหม จะซื้อไปให้นะ... รู้สึกอบอุ่นใจเหลือเกิน... เวลาที่ได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก มันคงมากไปสินะ... เธอคงรับไม่ไหวใช่ไหม... ฉันคงต้องเอามันทิ้งไปบ้างนะ... ไอ้เจ้าความรักที่มันมาก...จนล้นเนี่ย แต่ตอนนี้ไม่รู้จะทำเพื่อใคร... มันเนิ่นนานเกินไปแล้ว ไม่ไหวแล้ว... เหนื่อยหัวใจจริง ๆ
3 สิงหาคม 2547 20:54 น. - comment id 305225
หากเหนื่อยนัก พักก่อน นะน้องจ๋า เมื่อแรงมา ค่อยไปต่อ ก็ไม่สาย ถนอมตัว ถนอมใจ ถนอมกาย สู้ภัยร้าย รอบตัว ให้ได้เอย พี่มัดหมี่แวะมาทักทายค่ะ กลอนเพราะ ความหมายดีมากค่ะ
3 สิงหาคม 2547 20:54 น. - comment id 305226
เยี่ยมมากสอดใส่อารมณ์ได้อย่างเต็มเปี่ยมลง ในตัวอักษรที่ร้อยเรียงได้อย่างงดงาม ๚ะ๛ size>
3 สิงหาคม 2547 23:15 น. - comment id 305333
หากเธอเหนื่อยล้า โปรดแวะมาหาฉัน ด้วยเพราะผูกพัน ห่วงเธอนั้นเสมอมา *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชอบจัง ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ*-*
4 สิงหาคม 2547 02:36 น. - comment id 305405
กลอนดีครับ แต่ชื่อคนแต่งเศร้าไปหน่อย
4 สิงหาคม 2547 12:22 น. - comment id 305640
ตับ ม้าม ใส้อ่อน ไม่เอาบ้างรึ แซบนะ ผักดองด้วยก็อร่อย กินแต่ตัวกับหัวใจ จะแซบได้ไง อิอิ