มีเด็กหญิงนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง ไม่เคยออกโลกกว้าง..ที่ยิ่งใหญ่ มีชายคนหนึ่งชวนเด็กน้อยไป เผชิญกับโลกใบใหญ่แสนสวยงาม เด็กน้อยสนุกจนลืมนึกคิด ทุ่มใจไปกับ..ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เชื่อชายคนนั้นไว้ใจตลอดมา โดยไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ในที่สุดชายคนนั้นก็หมดรัก ปล่อยเด็กน้อยที่ไม่เคยรุ้จักชั่งใจ.จนได้ เด็กน้อยเว้งหว้างปล่าวเปลี่ยวหัวใจ ไม่รู้ว่าจะรับมือยังไงกับโลกกว้างใหญ่ใบนี้..ที่แสนน่ากลัว อ่อนต่อโลกเกินไป ไม่รู้ว่าใครเป็นคนดีคนชั่ว ฉันก็เหมือนเด็กน้อยคนนั้นที่ไม่เคยระวังตัว จึงโดนคนที่ฉันไม่เคยกลัว..หวาดระเวง...ทิ้งกันไป ****พอดีช่วยกันแต่งกับเพื่อเป็นไง..พออ่านได้ป่าว****
3 สิงหาคม 2547 17:04 น. - comment id 305073
ละครบทโศกอ่านแล้ววิปโยคในหัวใจ๚ะ๛ size>
3 สิงหาคม 2547 17:24 น. - comment id 305096
คราวหลังก็ต้องระวังให้มากขึ้นสินะคะ ว่าม่ะ คิคิ...
3 สิงหาคม 2547 17:55 น. - comment id 305121
ค่าๆคราวหน้าจะระวังตัวค่า
3 สิงหาคม 2547 22:31 น. - comment id 305294
ความจริงช่างโหดร้าย ไม่เหมือนคล้ายกับความฝัน ที่เธออยู่กับฉันนิรันดร์ ไม่เคยถอดทิ้งฉันไปแสนไกล *-*อ่านแล้วคิดถึงเพลง แต่จำชื่อเพลงไม่ได้ด้วยค่ะ อิอิ กลอนน่ารักดีค่ะ*-*