ท้องนภาเวลาเย็นเป็นสีสด เจ้าไม่ลดลงเลยเผยความสวย ลมพัดพาวูบเป็นเย็นระทวย ช่างเด่นด้วยพฤกษาพาน่าชม เวลาเย็นหมู่นกวิหกร้อง ดังกึกก้องร้องเด่นเห็นสุขสม นกเจ้าเอยบินว่อนร่อนสายลม ช่างน่าชมนกร้องก้องกังวาล อีกสักพักสุริยาจักลับขอบฟ้า หมู่นกกาบินกันพลันขับขาน เจ้าบินสู่รังเจ้ามิช้านาน รีบกลับบ้านกลับรังระวังภัย ม่านละครกลางวันพลันปิดฉาก ฟ้าเปลี่ยนจากสีสดหมดสดใส กำมะหยี่สีดำคลุมทันใด รอวันใหม่ความสดใสใกล้กลับมา