ดั่งเรือน้อย ล่องลอย กลางทะเล ลมเกเร คลื่นพัด ซัดเรือล่ม คนรอคอย ลอยคอ รอวันจม สุดระทม มองขอบฟ้า ว้าเหว่ใจ จะว่ายไป ทางใด ที่ใกล้ฝั่ง เกินกำลัง กว่าคน จะทนไหว หมดสิ้นแรง พยุงตน หวังพ้นภัย ประคองกาย ให้รอดตาย ได้คืนรัง ขอพรแม่ คงคา โปรดปราณี ช่วยลูกที ข้าน้อย ยังคอยหวัง ดลบันดาล ให้ข้านี้ มีพลัง กลับไปยัง ฝ่าคืน ผืนแผ่นดิน แม่ธรณี ชุบชีวี นี้สักครั้ง ส่งความหวัง สู่ข้า อย่าได้สิ้น ขอกลับมา หาคุณค่า แห่งชีวิน คนทมิฬ คร่ำครวญ จวนวอดวาย สุดขอบฟ้า ไกลขอบฝั่ง ความหวังสิ้น ผืนแผ่นดิน ห่างไป ไร้ความหมาย เพียงผืนน้ำ คอยเตือน เป็นเพื่อนตาย จมฝังกาย ในมหา สีทันดร
1 สิงหาคม 2547 00:59 น. - comment id 303666
เรือน้อย..คลื่นลอยซัด คนกระจัด..กระจายล่ม รอยคอ..ไม่ขอจม หวังจะชม..ฝั่งแผ่นดิน อุตส่าห์..ฝ่าเกลียวคลื่น เพื่อจะคืน..สู่แดนถิ่น กลับไป..ยังแผ่นดิน ด้วยพยายาม..มิครามกลัว ....................................... .......................................
1 สิงหาคม 2547 06:10 น. - comment id 303686
ยินคำครวญรวนร้าวก้าวมาฟัง สงสารจังเลยสั่งสมุทรใส น้ำเจ้าเอยจงขึ้นลงอย่างว่องไว เป็นน้ำใจใส่ฝันไม่อั้นเลย ไร้คลื่นเกลียวเรียวฟ้าก็งามนัก ถักกอรักร่วมเป็นชูชีพเฉย เกาะกันไว้ใจผูกเป็นปมเลย เรไรเอยเลยล้อรอรักฤา
1 สิงหาคม 2547 09:04 น. - comment id 303746
ขอเป็นกำลังใจให้ฝ่ามรสุมชีวิตมาได้นะครับะ๛ size>
1 สิงหาคม 2547 10:10 น. - comment id 303781
แทนความหมายได้ไพเราะจังค่ะ ................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
1 สิงหาคม 2547 11:02 น. - comment id 303843
มาอ่านเป็นกำลังใจนะครับ เขียนได้ดีนะ
1 สิงหาคม 2547 21:46 น. - comment id 304108
เขียนได้ไพเราะเศร้าสะเทือนใจมากค่ะ
1 สิงหาคม 2547 23:00 น. - comment id 304147
แม้นอยู่ไกลจากฝั่งเกินหยั่งถึง ยังคะนึงความลึกทะเลได้ เพียงสิ้นชีพหากจมน้ำไม่เป็นไร แต่เจ็บใจต้องมาตายน้ำใจคน ไม่ช่วยแล้วยังมาทับถมอีกหนอ จะตอกย้ำอะไรกันนักกันหนา แอบมาเคาะประตูบ้านตอนดึกนะคะ สวัสดีค่ะ
2 สิงหาคม 2547 00:42 น. - comment id 304174
เอาใจช่วยด้วยคนค่ะ.. ว่ายน้ำเก่งๆๆๆ น่ะ.. เชื่อว่าสบายมาก....
10 สิงหาคม 2547 22:37 น. - comment id 309821
คลื่นซัดอยู่ริมหาด ดาวกระดาษยังสดใส เหตุใดช้าอยู่ใย ไหว้น้ำไปเข้าฝั่งเทอญ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*