หน้าส่วนตัว
ความเพ้อฝันรันทดจรดฟ้า
สิ้นดาราจันทร์ฉายพร่างพรายแสง
สุริยันพลันปิดความร้อนแรง
สิ้นจากแหล่งแบ่งคิดจิตโบยบิน
ความมืดมนอนันต์กาลผ่านเข้าหา
ช่วงเวลามาผ่านไปให้ถวิล
แรงดึงดูดสุดทางร้างอาจินต์
ถึงคราวสิ้นผันผวนหวนกลับคืน
ความแน่นอนไม่แน่ที่แลเห็น
ชีวิตเช่นตัวไหมให้ต้องฝืน
สำรอกใยพันกายหมายยั่งยืน
ต้องมาสอื้นรันทดหมดชีวา
ความเสน่หาอาลัยใจสุดคว้า
จำต้องลาพาใจไปเถิดหนา
ปล่อยตามทางวางไว้ไม่นำพา
ปิดฉากลาสลัดฝันอันรัญจวน
ความแปรปรวนล้วนไปตามลิขิต
ดุจชีวิตลิขิตไว้ให้กำสรวล
กงกรรมเกวียนเวียนวกจนเซซวน
แม้นจะหวนล้วนหาดุจอาจม
ความคิดเอ๋ยเคยคิดติดตัวเจ้า
มันโน้มน้าวอารมณ์จมจนขม
ลมเอ๋ยลมลมรักข้าอกตรม
แสนระบมตรมตรึกยากนึกชวน
ความสิ้นสุดย่างกรายละลายชีวิต
แสนวิปริตจิตเพ้อละเมอหวน
ต้องทำใจให้แกร่งแล้วทบทวน
จบกระบวนล้วนคิดปิดตำนาน
ความร้อนแรงแห่งแสงตะวันล้า
แสงจันทราดาราหายไปเหมือนฝัน
ทุกสิ่งอย่างร้างห่างหายไปจากกัน
คงมีวันที่ฝันนั้นพลันกลับคืน.
๕๕๕ แก้วประเสริฐ. ๕๕๕
แก้วประเสริฐ 30 ก.ค. 2547 11:34 น. - ID 58113 
1124
17
0
30 กรกฎาคม 2547 11:51 น. - comment id 302811
มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ
30 กรกฎาคม 2547 11:56 น. - comment id 302816
งามเสมอค่ะ พุดชื่นชมมากนะคะ
30 กรกฎาคม 2547 12:15 น. - comment id 302829
คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า
ขอบคุณมากครับผมเองระยะนี้ไม่สบายแต่ว่าจะวางมือสักพักให้อะไรๆดีขึ้นคิดว่าจะเขียนบทนี้แล้วจะไปพักผ่อนครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 12:16 น. - comment id 302830
คุณ พุด พัดชา
ขอบคุณมากครับ งานคุณก็สุดยอดเยี่ยมทั้งกลอนและร้อยแก้วเก่งมากครับผมชื่นชมมากเสมอมา
ผมเองระยะนี้ไม่สบายแต่ว่าจะวางมือสักพักให้อะไรๆดีขึ้นคิดว่าจะเขียนบทนี้แล้วจะไปพักผ่อนครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 12:33 น. - comment id 302842
เข้าไม่ได้มาหลายวัน วันนี้ดีใจที่ได้มาเยี่ยมเยียนกันค่ะ ผลงานดีขึ้นเรื่อยๆ เลยนะคะ.... ................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
30 กรกฎาคม 2547 12:56 น. - comment id 302857
มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ
30 กรกฎาคม 2547 12:58 น. - comment id 302860
ยอดเยี่ยมมาก..สำหรบกลอนที่สามารถสื่ออา รมณ์จนสามารถที่จะสะกดจิตใต้สำนึกของคน อ่านให้เห็นภาพบังเกิดขึ้นในใจได้..นอกเหนือ จากตัวหนังสือที่เห็นได้ด้วยตา ซึ่งมีไม่กี่ท่าน ในไทยโพเอ็มที่ทำได้ ขออำลาด้วยความอาลัยครับ ขอให้รักษาสุข ภาพให้หายเร็วๆแล้วรีบกลับมานะครับ ๚ะ๛ size>
30 กรกฎาคม 2547 14:32 น. - comment id 302911
ความแน่นอนไม่แน่ที่แลเห็น ทุกเช้าเย็นเปลี่ยนไปใจผิกผัน แต่สิ่งหนึ่งในใจให้ผูกพัน คือมิตรภาพเหล่านั้นยังมั่นคง *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
30 กรกฎาคม 2547 14:37 น. - comment id 302913
คุณ ลี่ ชวนมาเยือน
ครับผมเองก็เช่นเดียวกันครับยามว่างเหนื่อยและเหงานอกจากเขียนกลอนเพื่อคลายอารมณ์ไว้ให้เพื่อนๆได้อ่านเล่นกันยามว่างต้องขอขอบคุณมากนะครับ
ผมเองระยะนี้ไม่สบายแต่ว่าจะวางมือสักพักให้อะไรๆดีขึ้นคิดว่าจะเขียนบทนี้แล้วจะไปพักผ่อนครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 14:40 น. - comment id 302916
คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า
ขอบคุณอีกครั้งที่เข้ามาอ่านเป็นครั้งที่สองครับ โอกาสหน้าเจอกันนะครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 14:45 น. - comment id 302918
คุณ Robert TingNongNoi
ได้รับการวิจารณ์จากเพื่อนสนิทมิตรสหายถึงความถ่องแท้แห่งกานท์กวีแล้วให้รู้สึกซาบซึ้งเป็นแรงดลบันดาลใจมากกว่าเดิมอีกมากมาย ครับผมขอเวลาพักผ่อนก่อนแล้วจะหวนกลับมาอีกครับ แล้วรออ่านและวิจารณ์ด้วยนะครับขอบคุณมากครับ รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 14:53 น. - comment id 302922
คุณ ท่านผู้หญิงไร้เงา
หวนนึกถึงพึงคิดมิตรเริ่มแรก
ยากจำแนกหญิงไร้เงาเข้ามาหา
วันหวานชื่นมืนรสแสนรจนา
สุดเสน่หายากลืมเลือนเหมือนเวลา
แก้วประเสริฐ.
ผมเองระยะนี้ไม่สบายแต่ว่าจะวางมือสักพักให้อะไรๆดีขึ้นคิดว่าจะเขียนบทนี้แล้วจะไปพักผ่อนครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 15:05 น. - comment id 302930
เขียนได้ดีจ๊ะ เพื่อนรัก..
30 กรกฎาคม 2547 16:42 น. - comment id 302982
สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ...
อ่านผลงานของคุณด้วยความชื่นชม
แต่ก็รู้สึกใจหายว่าคุณเจ็บป่วย พี่ไม่ทราบ
ว่าคุณเป็นอะไร แต่ด้วยใจจริงขออธิฐาน
ให้คุณหายเจ็บไข้ กลับมามีสุขภาพเหมือนเดิม
กลับมาตอนนั้นพี่คงอยู่ทักทายคุณเหมือนกันนะ
โชคดีค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 19:42 น. - comment id 303026
กลอนเพราะจังค่ะ ^___________^ วีนัสก่ะเจ้า
30 กรกฎาคม 2547 21:39 น. - comment id 303080
คุณ กุ้งฯ
สวัสดีเพื่อนรักขอบใจมากนะที่มาเยี่ยมเยียนสม่ำเสมอจ้า
ผมเองระยะนี้ไม่สบายแต่ว่าจะวางมือสักพักให้อะไรๆดีขึ้นคิดว่าจะเขียนบทนี้แล้วจะไปพักผ่อนแล้วจะกลับมาอีกหวังว่าคงได้เจอกันอีกนะ ขอบคุณมาก
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 21:44 น. - comment id 303086
คุณ กอกก
ขอบคุณพี่มากเลยครับผมเองเป็นไข้หวัดใหญ่เล่นงานครับโรคอื่นไม่ได้ป็นหรอกอ่อนเพลียมากสมองตื้อไปหมดครับ ว่าจะพักผ่อนสักระยะหนึ่งก่อนแล้วค่อยจะเขียนกลอนอีกครับ แล้วพี่มาช่วยเชียร์ผมด้วยนะครับ ขอบพระคุณมากครับ ขอให้พี่จงมีสุขภาพแข็งแรงสุขกายสบายใจตลอดกาลครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 21:47 น. - comment id 303090
คุณ Venus
ขอบคุณมากครับผมเองระยะนี้ไม่สบายแต่ว่าจะวางมือสักพักให้อะไรๆดีขึ้นคิดว่าจะเขียนบทนี้แล้วจะไปพักผ่อนแล้วจะกลับมาอีกหวังว่าคงได้เจอกันอีกนะ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2547 22:18 น. - comment id 303108
... แสงร้อนแรง..ของตะวันอันอ่อนล้า แสงจันทรา..มัวหม่นจนเกินฝัน แสงดารา..วาววับลับเมฆพลัน จะมีวันคืนไหม...หัวใจล้า... ...ทักทายนะคะ...
30 กรกฎาคม 2547 22:44 น. - comment id 303122
คุณ น้องสาว
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณก่อนนะครับ
ความปวดร้าวน้าวโน้มถมดวงจิต
ยากจะคิดกอบกู้สู้ห่างเหิน
ดำเนินชีวิตคิดผันตามแนวเนิน
หากบังเอิญพานพบสบเมตตา
ดวงตะวันจันทราดาราแสง
เคยร้อนแรงอ่อนละมุลกรุ่นใจหนา
ยังถูกมรสุมเมฆาพาปิดบังตา
นับประสาเดินดินกินข้าวแกง.
แก้วประเสริฐ.
31 กรกฎาคม 2547 02:35 น. - comment id 303184
มาดึก เพราะติดภาระกิจ ค่ะ
31 กรกฎาคม 2547 11:27 น. - comment id 303239
คุณ อัลมิตรา
แค่มาจะดึกหรือไม่ก็ตามก็นับว่าทำให้ซึ้งใจเป็นที่สุดแล้วล่ะ ขอบใจเธอมากนะที่เข้ามาเยี่ยม ขอขอบใจอีกครั้ง
แก้วประเสริฐ.
31 กรกฎาคม 2547 21:45 น. - comment id 303589
ศศิธรจรจำลาคราล้าแสง ต้องโรยแรงอ้างว้างร้างไฉน ต่อแต่นี้จะมีใครคอยกล่อมใจ ปลอบขวัญให้มิ่งมิตรจิตชื่นชม ขอให้เป็นจันทรจรสู่ฟ้า กลับคืนมาบ้านกลอนไทยใจสุขสม เพื่อนพี่น้องคอยเธอเพ้อระทม กลับมาพรมเพลงหวานด้วยกานท์กลอน....ฯ แฝดเพื่อน..ราชิกา..หายไปนานเนื่องด้วยภาระกิจ..จึงไม่ได้แวะมาเยี่ยม...ทราบว่าไม่สบาย..ราชิกาพอจะช่วยได้มั้ยคะ...เราเป็นเพื่อนกันนะ...ไม่ต้องเกรงใจ..สิ่งไหนที่ช่วยได้..ราชิกาจะช่วยทันที...เมล์บอกอาการให้ทราบด้วยก็แล้วกันนะ...เพื่อน..ย่อมไม่ทิ้ง..เพื่อน..แน่นอนค่ะ.. ช่วงนี้..พักผ่อนให้มาก...ดูแลสุขภาพนะคะ...เป็นห่วงค่ะ....
1 สิงหาคม 2547 11:13 น. - comment id 303862
คุณ ราชิกา (แฝดเพื่อน)
อ่านกลอนกานท์พลันใจให้แช่มชื่น
สุดระรื่นตื่นคิดจิตหรรษา
เป็นแนวโน้มพลังใจที่ได้มา
ชื่นอุราพาทุกข์คลายไร้ระทม
ความเจ็บไข้ได้ป่วยระทวยโรค
แม้นมันโศรกโรคไข้ไม่เหมาะสม
ไข้หวัดใหญ่รุมเร้าเข้าแทรกจนระบม
ถึงขื่นขมแต่หัวใจไร้กังกล
เห็นเพื่อนรักทักมาจิตแช่มชื่น
กว่าสิ่งอื่นหมื่นแสนยังมิสน
เท่าห่วงใยใจรักเพื่อนชื่นกมล
เกิดเป็นคนเพียงแค่นี้ก็ดีตาย.
แก้วประเสริฐ.
เป็นไข้หวัดใหญ่จ้า เลยคิดพักผ่อนให้มากๆสักหน่อยหายดีแล้วก็จะเขียนถึงเพื่อนพี่น้องทุกๆคนอีก บอกตรงๆคิดถึงที่นี่มากเลยเชียวนะ เพื่อนรักเองก็ควรระวังไว้ด้วยนะ ขอบคุณมากครับ.
2 สิงหาคม 2547 12:09 น. - comment id 304334
สุริยันจันทราล้วนยังคง โลกหมุนวนปนเปลี่ยนตามวัฏฏะ ดุจชีวิตตามรอยเกวียนเวียนวกซะ สุดเลิกละไม่ซ้ำรอยของกงกรรม คิดหนอใยคิดเศร้าจนตรอมตรม คิดหนอใยคิดจนอกขมระบมหนา คิดหนอใยคิดเศร้านองน้ำตา คิดหนอใยคิดว่าจากลาไม่หวนคืน หากสิ้นแสงสุริยาจันทราหาย ให้ดับมืดสว่างกายในจิตหนา ไฟลุกโชนสว่างพรึบทั่วกายา จงแกร่งกล้าตามรอยถึงซึ่งกรรมดี ธรรมะสวัสดีค่ะ.....คุณแก้วประเสริฐ
2 สิงหาคม 2547 13:12 น. - comment id 304396
สวัสดีครับ คุณ มณี ปัทมะ ตารา
เพียงสดับรับฟังแก้วแวววาวแสง
ที่แยกแบ่งแสงธรรมอันสดใส
ทั้งเนื้อหาอรรถรสหมดจดใจ
แยกแยะได้ถ้วนถี่ที่งดงาม
อันไฟในกายาพาร้อนรุ่ม
มันช่างสุมรุมลึกคล้ายมีหนาม
คอยแทงทิ่มหัวใจให้ได้ทราม
หากละความกรรมชั่วมั่วโลกีย์
วิเวกจิตคิดร้างสร้างสิ่งที่
บังคับวจีกายใจให้สดสี
โลภะโทสะหลงที่คงมี
ให้คงที่ขจัดสบั่นหั่นทำลาย
อันสุริยันจันทราคราลับแสง
ยังหวนแจ้งแหล่งคืนมิได้หาย
น้ำใจคนนี่หนอพอกลับกลาย
ยากจะสลายอาจหวนทวนกลับคืน.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับ คุณมณีฯ ที่กรุณามาเยือนและได้แสดงธรรมะอันน่าสนใจไว้ให้ผม ขอขอบคุณอีกครั้งหากว่างแวะมาเยือนด้วยนะครับ.
2 สิงหาคม 2547 23:40 น. - comment id 304803
แฝดเพื่อน...เป็นอย่างไรบ้างคะ...อาการดีขึ้นมั้ย..เป็นห่วงนะคะ..จริงๆแล้ว..ไข้หวัดใหญ่ไม่ร้ายแรงมาก..แต่เราจะต้องพักผ่อนให้เพียงพอ...ทานยาตามที่แพทย์สั่ง...ดื่มน้ำอุ่นมากๆ..ดูแลร่างกายให้อบอุ่นอยู่เสมอ...ร่างกายต้องแข็งแรงด้วยนะคะ... ....กายป่วย..แต่ใจต้องไม่ป่วย..นะคะ... ....ราชิกา..ส่งกำลังใจ..มาให้..แฝดเพื่อน..นะจ๊ะ.. ขอให้หายเร็วๆ..และกลับมาเขียนกลอนให้อ่านอีกนะคะ....โอม..!!..เพี๊ยง!!!...
3 สิงหาคม 2547 15:35 น. - comment id 305030
คุณ ราชิกา
ซึ้งน้ำใจในเพื่อนสุดซาบซึ้ง
มันตราตรึงถึงทรวงที่ห่วงหา
อาการไข้แทบหายไปกับตา
ช่างนำพามาด้วยใจใฝ่คนึง
ขอรับไว้ในจิตที่คิดห่วง
เปรียบยาสรวงล่วงมาพาใฝ่ถึง
แฝดเพื่อนนำมาฝากจากดาวดึงส์
ช่างสุดซึ้งตรึงหทัยทุกทิวาราตรี.
แก้วประเสริฐ.
จ๊ะจะน้อมรับไว้ปฏิบัติ พูดได้คำเดียวว่าซึ้งน้ำใจมากจ้า.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
