ทักษิณ

นกตะวัน

รถของเราเลี้ยวซ้าย ผ่านป้อมยาม เข้ามาตามถนนราดยางซึ่งสองข้างเนืองแน่นไปด้วยไม้ยืนต้นนานาชนิด แล่นมาราว 2.5 กิโลเมตรจึงเลี้ยวขวาเข้ามาจอดในลานกว้างหน้าอาคาร สะแกราชา ซึ่งเป็นที่ทำการของสถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช เราลงจากรถออกมาเดินชมต้นประดู่และต้นไม้อื่นที่ขึ้นอยู่ห่างๆกันหน้าอาคาร ทุกต้นล้วนมีกล้วยไม้ นมตำเรีย หรือชายผ้าสีดาอิงอาศัยอยู่ด้วย จนกระทั่งคุณ ทักษิณ อาชวาคม หัวหน้าสถานีฯ เดินลงมาต้อนรับเรา
ท่านหัวหน้าสถานีไมตรีเยี่ยม			
รอยยิ้มเปี่ยมปนน้ำใจให้ใครหนา
ชื่อทักษิณถิ่นใต้ใสวาจา			
อาชวาคมตามนามสกุล
มุ่งทำงานย่านป่าฝ่าลำเค็ญ			
ทำไม่เว้นทุกวันพลันหัวหมุน
คุมลูกน้องต้องวิจัยไว้เป็นทุน			
คอยเกื้อหนุนนักเรียนเพียรจำเป็น
ต้องปกป้องผองภัยไฟไหม้ป่า			
เฝ้าไก่ฟ้าทุกฝูงชักจูงเห็น
ปราบปรามคนปล้นไม้เลิกใจเย็น		
ทั้งยังเน้นสนับสนุนปลูกสมุนไพร	
คือคนดีที่ฉันพลันเข้าทัก			
ได้รู้จักเจรจาศรัทธาใส่
ดั่งมิตรแท้แด่เราเฝ้าจำไว้			
ผู้ยิ่งใหญ่สะแกราชองอาจคน
หลังจากพูดคุยกันพอสมควร หัวหน้าทักษิณพาผมและคณะไปดู งูเขียวหางไหม้ตาโต (Big-eyed Pit Viper) ที่เลี้ยงไว้ในตู้ แล้วพาขึ้นไปชั้นสองของอาคารสะแกราชา เข้าไปห้องประชุมเพื่อฟังการบรรยายประกอบสไลด์ของผู้ช่วยหัวหน้าเกี่ยวกับป่าสะแกราชซึ่งเป็นสถานีวิจัยสิ่งแวดล้อม หลังจากนั้นจึงพาไปชมตัวอย่างสัตว์ที่เก็บได้จากป่าสะแกราช ซึ่งส่วนใหญ่เป็นนก แมลง และงู แล้วจึงลงไปรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันที่ห้องอาหาร
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช 2
17 กรกฎาคม 2547