..๏ หยิบดินสอเตรียมไว้ตั้งใจขียน สู้พากเพียรตามกฏบทแบบผัง กลับนึกหวั่นพรั่นค่อนยอกย้อนกรัง จะประดังทับถมจนจมใจ ลานชลาอารมณ์เคยพรมฝัน ต้องแปรผันจนปากเหมือนยากไข เอื้อนมาอึ้งตรึงพจน์กำสรดใด จะเท่าในอุราของข้าฯนี้ กำแพงขวางเขื่อนธารกันดารแห้ง เหมือนจิตแล้งจินตนาพร่าศักดิ์ศรี เคยดินชุ่มชอุ่มพร่างข้างนที ก็สิ้นดีด้วยแดดที่แผดพราย เงื้อมเงาไม้ใต้ต้นใบหล่นโกร๋น ลิงทะโมนรอรางให้สางสาย แอบน้ำตาค่าต่ำเขาย่ำกราย ฤๅร้อยพ่ายคือเรา..เศร้าเหลือเกิน! ๚ะ๛
อัลมิตรา 23 ก.ค. 2547 07:47 น. - ID 57788 
2024
7
0
23 กรกฎาคม 2547 07:58 น. - comment id 301714
ร้อยพันครั้ง ประดังแพ้ ย่ำแย่หนัก อย่าเสียหลัก รักมืดมน จนสลาย โชคไม่ดี วันนี้ลับ ไม่กลับกราย ครั้งสุดท้าย ให้ชนะ คิดว่าพอ ครั้งสำคัญที่สุดคือครั้งสุดท้าย
23 กรกฎาคม 2547 08:07 น. - comment id 301715
คนดีของพี่พุด มาอ่านงานชิ้นนี้แล้ว รู้สึกถึงความน้อยใจนะคะ ทำไมหนอ.. คนที่คิดว่าได้เพียรพยายาม ทำสิ่งที่รักอย่างถูกต้อง อย่างดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องน้อยใจนะคะ เพราะเรามีความเมตตาน้ำใจ อภัยเผื่อแผ่แบ่งปันกันและกัน โลกยิ่งจะน้อมคาระวะค่ะ ด้วยรักยิ่งนักและด้วยความเข้าใจ
23 กรกฎาคม 2547 08:12 น. - comment id 301717
บทเพลงประจำใจพี่พุดยามน้อยใจโลก ใช้ปลอบประโลมใจทำให้หัวใจสุขสงบมาก เพราะเราเชื่อมั่นในคำว่า..การให้ค่ะ และแด่อิมค่ะคนดี http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=72 หนึ่งในร้อย นิตยา บุญสูงเนิน : : Key Eb พราว แพรว อันดวงแก้วแวว-วาว สด สี งาม หลายหลากมากนาม นิยม นิล-กาฬ มุกดา บุษรา คัมคม น่า ชม ว่างาม เหมาะสม ดี เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้ง จึงเป็น ยอดมณี ผ่อง แผ้วสดสีเพชรดี มีหนึ่งในร้อยดวง ความ ดี คนเรานี่ ดีใด ดี น้ำ ใจที่ให้แก่คน ทั้งปวง อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บ ทรวง หน่วงใจให้รู้ ทัน รู้ กลืน กล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบ ผล ร้อยคน มีหนึ่งเท่านั้นเอย รู้ กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบผล ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง... ด้วยรักจริงใจ
23 กรกฎาคม 2547 08:28 น. - comment id 301718
เพราะคำใครเพียงคำนำโศกเศร้า จากการรื้อเรื่องเก่าเก็บเนาเนิ่น ทุกข์ในใจครั้งหนึ่งที่พึงเมิน เขาเชื้อเชิญตอกย้ำให้คำนึง หากความทุกข์แผดเผาทั้งเก่าใหม่ กร่อนหัวใจดุจพิษเมื่อคิดถึง จนความเศร้าครั้งนั้นมันตราตรึง คงต้องพึ่งศรัทธาอย่าอาลัย จับดินสอขีดเขียนบทเรียนเขลา ทุกข์โศกเศร้าผ่านมาแต่คราไหน ขยำทิ้งโยนเข้าสู่เตาไฟ เผาเป็นเถ้าลอยไปตามสายลม ปล่อยเศษคำลอยไปไกลสุดฟ้า พร้อมเวลาวันคืนอันขื่นขม เลิกทดท้ออ่อนล้าเพราะอารมณ์ เลิกจ่อมจมกับอดีตเคยผิดทาง คำบ่งคำบ่งหนามที่ตำยอก เช่นอักษรบ่งบอกเพื่อสื่อสร้าง ใช้หนามคำสอนใจให้ปล่อยวาง บ่งหนามคำถากถางที่หมางใจ
23 กรกฎาคม 2547 09:03 น. - comment id 301730
ดินเคยแล้งแห้งฝนทุรนนัก หยิ่งในศักดิ์ไม่รวนสงวนศรี ถ้งร้อยเศร้าราวแดดแผดฤดี คงเก็บงำท่าทีไว้มิดชิด เป็นยอดหญิงสิ่งปองของชายชาญ ผู้กล้าหาญผ่านหล้ามาสถิต ซึ้งหัวใจใหญ่ยิ่งคือมิ่งมิตร สมควรมอบชีวิตในมือเธอ อย่าโศกเศร้าไปเลยสิ่งเคยเห็น อาจไม่เป็นเรื่องราวเขาเสนอ มองภาพพจน์สดใสอย่าให้เบลอ ก็จะเจอความจริงยังนิ่งคอย.. เศร้า ก็เศร้าได้สุดแสน อิอิ สงสารพุดพัดชา เธอเป็นคนโบราณ ตามเด็ก ๆไม่ทัน เดี๋ยวเชียร์เดี๋ยวปลอบ จนมือเป็นระวิงหมดแล้ว อิอิ
23 กรกฎาคม 2547 09:20 น. - comment id 301735
แม้ร้อยพันวันพ่ายมิหน่ายรัก จงถือศักดิ์น่ะคนดีวจีหมาย ถนอมตนเถิดหนารักษากาย ค่อยผ่อนคลายหายพลันนวลจันทร์เอย.. ..แวะมาเป็นกำลังใจให้..ยังไงก็พักผ่อนบ้างน่ะค่ะ.. ..
23 กรกฎาคม 2547 11:05 น. - comment id 301744
เคริ้มใจ จริงจิง ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ แวะมาอ่าน เหมือนเคย เป็นกำลังใจให้ครับ
23 กรกฎาคม 2547 12:47 น. - comment id 301760
เชื่อว่าคุณอัลมิตรา...ต้องผ่านไปได้ค่ะ ..........................................................
23 กรกฎาคม 2547 12:50 น. - comment id 301761
หน้าส่วนตัว
ความพ่ายแพ้ครั้งนี้ที่ใจเจ้า
มันปวดร้าวราญรักหักหม่นหมอง
จนเศร้าทรวงห่วงหาน้ำตานอง
สิ่งหมายปองมิได้ใช่อักษรา.
แก้วประเสริฐ.
23 กรกฎาคม 2547 17:27 น. - comment id 301795
สวัสดีคุณอัลมิตรา... คุณ คุณ ณ.ที่แห่งนี้... ทักมาเยี่ยมจ๊ะ...สบายดีไหม .. ยังคิดถึงเสมอ..มิเคยลืมเลือน..........อย่าหักโหมงานมากเกินไปรู้ไหม.. รักษาสุขภาพด้วย.....
23 กรกฎาคม 2547 19:38 น. - comment id 301817
ปลอบมิปลอมยอมทุกอย่างคำสั่งบอก ยอมมิยอกบอกความจริงทุกสิ่งสั่ง รักมิเลือนเอื้อนสนองจงตรองฟัง ใจมิหวังเพียงนิดให้คิดตรม ใช่ลืมกันวันผ่านยังหวานอยู่ ใช่ลืมคู่เคยชื่นให้ขื่นขม ใช่ลืมรักยังหมายใคร่ภิรมย์ ใช่ลืมลมพิสวาทแล้วขาดกัน มีเธอเพียงหนึ่งนับโปรดรับรู้ เพราะเธออยู่ในทุกยามแม้ความฝัน ให้เธอมีความสุขในทุกวัน เพราะเธอนั้นเป็นคนเดียว..ในดวงใจ... มิใช่ลืมเธอ..พักนี้ฝนตก..หวัดคนมาเกาะนะ..น่าจะเป็นหวัดนก.. พักผ่อนมากๆนะคุณ ดูแลสุขภาพ..สวัสดีครับ
23 กรกฎาคม 2547 21:33 น. - comment id 301849
........( ^_^ ).......
23 กรกฎาคม 2547 22:54 น. - comment id 301871
หรือเพราะรักพ่ายแล้วกับความรัก จึงต้องเป็นคนอกหักรักกลัดหนอง ที่เขาไม่เห็นค่ามาประคอง ทั้งที่เราเฝ้าครองรักสองเรา *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
24 กรกฎาคม 2547 12:33 น. - comment id 301953
คุณชัยชนะ .. ขอบคุณมากค่ะ ร้อยพันครั้งคนข่มก็ขมจิต ยามย้อนคิดถ้อยคำที่ย้ำหมาย ก็ดุจตอกยอกเหน็บเจ็บมิวาย เป็นแผลร้ายฝังแน่น ณ แก่นวิญญ์ คุณพุดพัดชา .. ขอบคุณมากค่ะ อัลมิตราเขียนบทกลอนนี้มาสองวันแล้ว เพิ่งจะได้สบโอกาสในการลงโพสท์ ช่วงนี้อัลมิตราคงต้องเขียนบ่อย โดยที่ต้องพลิกผันไปเรื่อยจนกว่าจะค้นหาตัวเองเจอว่า ถนัดด้านใดกันแน่ บทวิจารณ์ต่างๆ หรือคำชี้แนะติชม จะช่วยนำทางให้อัลมิตราค้นทางเดินได้ถูกต้องค่ะ คุณม้าลาย .. ขอบคุณสำหรับคำปลอบโยนที่อบอุ่นค่ะ อยากสลัดออกจากใจในคำนั้น แต่เกินกั้นความรู้สึกยามนึกหวน ก่อนเคยเขลาอย่างไรยังใคร่ครวญ คำปรามาสประสบถ้วนก็ล้วนจำ อาจจะเปรียบเทียบร้ายคล้ายแผลเป็น ปวดแสนเข็ญเหลือใจเมื่อใครย่ำ ถูกกระทบกระเทียบในถ้อยคำ ก็ชอกช้ำเกินข่มระทมใจ จับดินสอหัดเขียนเลียนแบบเขา ข่มความเศร้าข่มจิตมิคิดไหน ก็ยากยิ่งยิ่งกว่าพรรณาใด ร่ายอักษรลงไปนัยอารมณ์ คุณฤกษ์ ..ขอบคุณค่ะ ดินระแหงแห้งผากหากได้ฝน ก็ชุ่มชลซับชื้นชมื่นศรี ฤดูเปลี่ยนเวียนผ่านมานานปี ยังหวังมีหยาดฝนมาหล่นปราย หากแต่ภายในใจของข้าฯนี้ เหมือนจินต์กวีดับพลันฝันเหือดหาย ได้แต่หลงละเมอเพ้อเดียวดาย รอฝนกรายมาเยือนเหมือนพสุธา คุณกุ้งหนามแดง ..ขอบคุณค่ะ ได้แต่หวังพลังฝันมันปลุกเร้า ให้คลายเศร้ากล้าแกร่งแสดงผล ลบน้ำตาให้หายในบัดดล เพื่อก้าวพ้นเส้นขอบที่รอบใจ คุณSandsum ...ขอบคุณมากค่ะ คุณลี่ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณแก้วประเสริฐ .. ขอบคุณมากค่ะ :) คุณทักทาย .. ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้นอนดึกเกือบทุกวันเลยค่ะ ต้องเขียนต้นฉบับและทบทวนนิดหน่อยค่ะ คุณฟ้าใหม่ .. ขอบคุณมากค่ะ ฝนตกไม่รู้ว่าจะทั่วฟ้าหรือเปล่านะคะ แต่ก็คงคิดว่าคงได้ชุ่มฉ่ำกันไปตามๆกัน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ใด ก็ขอให้รักษาตัวด้วยค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ (หมดแรงพอดี ตอบมายาวๆ ติดกลอนไว้ก่อนนะคะ) คุณเอกมาศ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา .. ขอบคุณมากค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
26 กรกฎาคม 2547 09:04 น. - comment id 302332
เดี๋ยวนี้วางปากกาดินสอ อ่านอย่างเดียว ก็มีความสุขดีค่ะ ขอเป็รกำลังใจให้พี่นะคะ ถ้าได้แวะมาจะแวะมาอ่านงานพี่เสมอ
1 สิงหาคม 2547 13:49 น. - comment id 303915
:) ทำไมวางปากกาดินสอจ๊ะ ..ความสุขของขนมน้อยอยู่ที่การเขียนด้วยนี่นา พี่อัลฯเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
