หนาวใจ (มีบ้างไหมใครใคร่หนาวและร้าวเหมือน)

ยวน พระบาท

---   อันนี่หรือคือชีวิตที่คิดถึง
ดั้งดลปะประจักษ์ซึ้งจึงจักเห็น
พากายามาตามน้ำอย่างที่เป็น
เหตุไฉนจึงเย็นเต็มหัวใจ
---   แม้มีรักชักนำอยู่ลำหน้า
มีความหวังกำลังมากลับมาใหม่
นับเป้าหมายย้ายพลังเป็นดังไอ
พุ่งทะยานกลางใจของน้องนาง
---   แม้นมีบุญหนุนนำอยู่เต็มอก
วาสนาพาประสพก็พบหาง
ลิขิตฟ้ามาชี้ก็มีทาง
เทพนั้นสร้างสะพานตรงกลางใจ
---   สู้ฟ่าฟันหนทางยามลำบาก
สู้บันบากฝากจิตคิดไปไหน
ที่ทำนี้นนั่นเพราะนางอยู่กลางใจ
ทำลงไปไปหนใดก็ไปดี
	
---   เหตุไฉนไหนฟ้าไยใจพลิกผัน
วาสนามาพลันล้วนหันหนี
บุญที่เคยเลยสร้างมากแม้นมากมี
แต่หาได้ให้มีเช่นนมนาน
---   แกล้งนำหน้าล้านักก็พักพ่อน
แกล้งตามหลังละเลิงล่อนลองอาจหาญ
แกล้งตีห่างตามทางจากวันวาน
แกล้งรำคาญพาลเกเรด้วยเล่ห์กล
---   แม้นถึงที่ดีสุดที่จุดหมาย
คล้ายได้คลายความโศกที่โชกหน
คล้ายได้คลายขับทุกข์สุขกมล
คล้ายได้จบพบคนที่รู้กัน
---   แต่ได้สุขสุขจริงหาจริงไม่
ยามเมื่อใจในวิหกยังผกผัน
ยามเมื่อใจในมัจฉานำพามัน
ยามเมื่อใจไม่จีรังอยู่ยังยืน
---   ยามอกหักถูกเค้าเฝ้าหักอก
น้ำตาตกอกชอกชำจำต้องฝืน
เจ็บไม่จำจำจักเจ็บใจสะอื้น
สุดขมขืนขืนขมตรอมตรมจินต์
---   อันที่ทางร้างแรมจึงแกมหยุด
นิ่งสดุดสุดสงัดจัดถวิล
ที่ดูสูงสูงไปหาได้ยิน
เสียงคนดินดินนี้ที่ข้ามา
---   สุดหนาวเหน็บเจ็บจิตที่คิดถึง
คิดคำนึงคนึงนิตย์ทุกทิศา
คิดถึงรักรักร้าวร้างโรยรา
คิดถึงกาลเวลาที่พาไป
---   คิดถึงโศกเศร้าจิตจึงคิดถึง
คิดถึงความอันพึ่งดึงจิตไว้
คิดถึงขำขำย้ำกำลังใด
คิดถึงสุขก็ทุกข์ใจในบันดล