กว่าจะรู้สึกตัวว่าชั่วช้า วันเวลาผ่านผันมันก็สาย เมื่อคนรักจากหนีเพราะแสนอาย รักมลายสูญสิ้นไม่หวนคืน เธอทำดีกับฉันมานานเนิ่น ฉันกลับเมินทุกสิ่งที่เธอยื่น ให้เธอเจ็บสับสนทนกล้ำกลืน ไม่อาจฝืนยืนสู้อยู่ต่อไป ฉันมองเธออย่างคนที่ไร้ค่า ฉันเลวช้าสามานถึงเพียงไหน ที่ปล่อยให้เธอหนีจากฉันไป กลับต้องมาอาลัยเมื่อขาดเธอ สำนึกได้วันนี้ที่สายแล้ว เพราะใยแก้วคงไม่มาเสนอ ที่จะหวนคืนมาพาพบเจอ คงเหลือเพียงชื่อเธอ..เป็นบทเรียน...
ต๋องแต๋ง 20 ก.ค. 2547 16:48 น. - ID 57652 
920
1
0
20 กรกฎาคม 2547 16:53 น. - comment id 301309
บทเรียนนี้จะจดจำจนวันตาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
