มิดะ-จีดะ....ตรรกะไร้รอยหยักสมอง...

ผู้เฒ่า

ถิ่นธุรกันดารตำนานเก่า
มีเรื่องเล่ากล่าวเนื่องถึงเรื่องฉาว
บนดอยสูงซ่อนเร้นเป็นเรื่องราว
ผู้หญิงสาวพรหมจรรย์ผ่านพิธี
     วัยกำดัดรุ่นสาวถึงคราวหวั่น
ต้องฝ่าฟันสัมผัสเรื่องบัดสี
เพราะเป็นกฏอุปเท่ห์ประเพณี
ให้นางพลีความสาวต้องคาวชาย
     เป็นบทเรียน.จีดะ.คอยสะสอน
ทุกขั้นตอนกามารมณ์มิหล่นหาย
ตำนานผาพรหมจรรย์กระสันต์กาย
คือจุดหมายสถานที่นางพลีตน
     กลางสายหมอกแมกไม้ในไพรพฤกษ์
ความสำนึกต่อเนื่องประเทืองผล
เป็นเรื่องแปลกคนนอกบอกพิกล
สร้างถนนคุมพร่าค่าสตรี
      ใช่จะแลแต่สอนขั้นตอนหญิง
ตำนานจริงก็สอนชายหมายสุขี
เล่ห์สวาทเสน่หาประดามี
ก็บ่งชี้สอนพบประสพการณ์
      เป็นตำแหน่ง.มิดะ.งามสะสวย
สาวเก็บส่วยพรหมจรรย์หนุ่มฝันหวาน
พอเสียงแตกรติรมย์นมแตกพาน
บรรลุกาลเรียนเล่ห์เสน่ห์นาง
      จีดะหนุ่ม.มิดะสาวที่กล่าวถึง
เป็นผู้ซึ่งใจจรดหมดขนาง
ทั้งชีวิตร่วมฉลองเป็นของกลาง
เพียงหยิบวางคลอเคล้าไม่เข้าใคร
      ผ่านพิธีพลีกายทั้งชายหญิง
รอวันจริงเลือกคู่ดูสดใส
จารีตวันลานสาวกอดร่วมสอดใจ
พิสมัยเป็นคู่ผัวและตัวเมีย
      เล่าตำนานบัดสีเผ่าอีก้อ
เป็นหัวข้อประเพณีดีหรือเสีย
สมัยใหม่เรื่องคู่ยิ่งดูเพลีย
มิรู้เมียเสียตัวหรือผัวใคร
     บนความต่างของปากจากสมอง
ในมุมมองพิศวงน่าสงสัย
เรื่องตำนานรู้เห็นที่เป็นใจ
ต่างอะไรกับสมัย..ปัจจุบัน..@
      จากปากคำสาวบนดอย 5ท่าน ที่ขายบริการอยู่ที่ อ.สุไหงโกลก..
ยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง..เป็นประเพณีของชาวเขาเผ่าอีก้อมาแต่นาน..
      เธอทั้งห้าคนมาขายตัว..เพื่อต้องการชีวิตที่ดีกว่าบนดอยสูงเธอไม่มีที่ไปและไปไหนไม่ได้.
ไม่มีบัตรประชาชน..คำตอบของเธอ..ในคำถามหนึ่งซึ่งไม่เคยลืมจากการรับรู้..ที่สลดใจ.
ขายตัวได้เงินเอาไปทำอะไร.
      ฝากธนาคารไม่ได้..จ่ายค่าคุ้มครองบ้าง..และยังชีพ.
ส่วนหนึ่งนำไปฝากหลวงพ่อที่วัดไว้
เวลาตายจะได้เอาไว้ซื้อโลงใส่ศพ..และเป็นการทำบุญด้วย
      พวกเธอบอกว่า..ชีวิตสาวอีก้อ..สำหรับคนพื้นราบ..มีค่าต่ำกว่าแม่หมูเพียงตัวเดียวซะอีก
อาจจะมีคนเคยว่าเธอ..16ปีที่ผ่านไป..ในความรู้สึก..วันนั้นที่เคยบอกและวันนี้ยังอยากจะบอก
เธอเป็นคนที่มีค่า..มีค่าในความเป็นคน.วันนี้ไม่ว่าพวกเธอจะอยู่ภพไหน...ยังมีค่าในความรู้สึกนี้เสมอ..
      ปัจจุบันชาวอีก้อ..พัฒนามากแล้ว..ถ้าพูดถึงประเพณี..จีดะ-มิดะ.จะกลายเป็นเรื่องลึกลับประจำเผ่า
ซึ่งถือเป็นเรื่องบัดสีในปัจจุบัน.เราเพียงอยากจะบอกว่า
      ประเพณีของชาวเผ่าท่าน..ใช่เรื่องเลวร้าย..เพราะทำด้วยความเปิดเผย
ต่างจากยุคนี้ ของคนพื้นราบ..มีบ้านเล็ก-บ้านใหญ่..มีหญิงขายบริการ และมีชายขายบริการ..มีชู้รัก มีกิ้ก
เป็นเพราะโลกเปลี่ยนไป หรือใจคนเปลี่ยนนะ
      ถ้าว่าประเพณีนั้นบัดสี..แล้วสภาพสังคมในปัจจุบัน..เราจะเรียกว่าอะไร@