ซุกตัวซ่อนซอกหนึ่งซึ่งห้องกว้าง เพราะใจคว้างไร้หลักให้พักเศร้า มือซ้ายขวาปิดป่ายก่ายหน้าเอา อยู่กับเหงาโลกของเราเพียงผู้เดียว จิตสำนึกเคว้งคว้างอ้างว้างยิ่ง เพราะถูกทิ้งไร้คู่ไม่ดูเหลียว ห้วงสำนึกลึกพรากยากยาเยียว สำนึกเดียวคือคนรักมาหักลา นั่งจ่อมจมตรมตรึกนึกแต่เศร้า เพราะภาพเหงามันฝังยังโหยหา รับไม่ไหวเจ็บปวดรวดกายา ทรมา..มันอ่อนล้าอกระทม เจ็บปวดกายจากรอยเข็มเล็มแทรกร่าง ระงับคว้าง..ระงับโศก..ที่โลกถม พึ่งเพียงยา..รักษาร่าง..ที่สร้างตรม จิตยังบ่ม..ห่มทุกข์ที่ผูกใจ
19 กรกฎาคม 2547 12:31 น. - comment id 300924
ซุกซ่อนใจกับความเจ็บที่เก็บลึก ในผนึกทุกครั้งยังหมองเศร้า ไม่เคยลืมอดีตกรีดใจเรา ที่ตัวเขาไปรักใครใหม่อีกคน จึงต้องจ่มอยู่วังวนปนรู้สึก ในความคิดลึกลึกรู้สึกหม่น ไม่อาจเป็นคนรักในกมล จึงอับจนไร้คู่อยู่เดียวดาย *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ ชอบจัง*-*
19 กรกฎาคม 2547 12:55 น. - comment id 300945
กลอนงามไพเราะ สื่อรัดความรู้สึกให้อึดอัดจน รุ้สึกสัมผัสถึง ความเดียวดายที่ไร้คนห่วงหาใยดี เก่งมากครับที่เรียงอารมย์ใส่ตัวอักษรได้ขนาดนี้๚ะ๛ size>
19 กรกฎาคม 2547 13:06 น. - comment id 300966
โกลส่วนตัวกลัวใครจะได้เห็น แสนลำเค็ญหัวใจเจ้าเจ็บช้ำ ด้วยความรักที่มีนี้ระกำ เธอมาซ้ำกลับมาทำย้ำแผลใจ เปิดปากแผลที่ใก้หายใหใจเจ็บ จังต้องเก็บรักร้อนซ้อนเอาไว้ ไม่อนากให้ใครมาเห็นถึงข้างใน สร้างโลกใหม่โลกที่กลัวใจตัวเอง @@@@@@@@@@@@@@@ ใครๆก็มีโลกส่วนตัวกันทั้งนั้น บางครั้งไม่อยากให้ใครได้เห็นมัน
19 กรกฎาคม 2547 13:23 น. - comment id 300985
ยามที่ความสุขมาหา เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน ยามที่ความทุกข์มาเยือน เหมือนเวลาผ่านไปช้า .. กว่าเดิมนัก .. แท้ที่จิงแล้ว .. เวลาเดินเท่ากัน .. ทุกวินาที .. ทุกวัน ไม่ว่าจะสุขหรือ .. ทุกข์ มีแต่ใจเราเท่านั้น .. ที่รู้สึกไปเอง .. สาวน้อยแก้มป่อง .. แอบย่อง .. มาทักทาย ..
19 กรกฎาคม 2547 14:08 น. - comment id 301025
เจ็บปวดกายจากรอยเข็มเล็มแทรกร่าง ระงับคว้าง..ระงับโศก..ที่โลกถม พึ่งเพียงยา..รักษาร่าง..ที่สร้างตรม จิตยังบ่ม..ห่มทุกข์ที่ผูกใจ เจ็บจิตล้า พาลพาร่าง ไม่วางทุกข์ เคยมีสุข เพียงชั่วยาม ที่ถามไถ่ ทำไมรัก จึงต้องตก ฟกช้ำใน โลกทำไม ให้รักฉัน ไม่มั่นคง ห้วงสำนึก ลึกพราย มิวายช้ำ ใจต้องด่ำ ดิ่งลึก ตกผลึกผง โศกไม่หาย เศร้ามิคลาย ใจมิปลง ชีวีคง ไร้คนคู่ อยู่เดียวดาย ..เรามักถูกยัดเยียดในสิ่งที่เราไม่ต้องการ เสมอๆ ...