ความสุขเพียงแค่ฝัน

แก้วประเสริฐ

       ภายในภวังค์พรั่งพรูสู่ดวงจิต
เฝ้าเพ่งพิศโฉมตรูผู้เลอโฉม
เลอเลิศล้ำลักขณามาประโลม
ช่วยหนุนโน้มเอื้อเฟื้อเจือใจจำ

       หวนเพ้อพร่ำคำนึงพึงครุ่นคิด
อยากจุมพิตมารศรีที่คมขำ
ช่างออเซาะเพราะเพลินวจีนำ
ทอดกายพร่ำให้หวั่นพรั่นฤดี

       ตื่นจากห้วงล่วงผ่านกาลในฝัน
ชีวิตอันสดชื่นลื่นหลีกหนี
ระลึกคำขอร้องของนารี
อย่าได้มีหญิงอื่นมาเคียงกาย

       นวลอนงค์ข้างในใจนั้นปรากฏ
งามสวยสดแย้มยิ้มพริ้มเหลือหลาย
แฝงล้ำลึกติดตรึงซึ้งหทัย
ดูคล้ายในที่ฝันอันผ่านมา

       ยิ่งเพ่งพิศพินิจดูสู่ย้อนหลัง
ละม้ายดั่งภาพวาดจริงเจียวหนา
เธอโปรยยิ้มพริ้มพักตร์ลักขณา
ขาดเจรจาโน้มน้าวเร้าใจปอง

       ประคองภาพเข้าไว้ในมือถือ
สั่นกระพืออื้ออึงถึงเจ้าของ
ด้วยตัวเขาเราเคยเฝ้าหมายจอง
บัดนี้ต้องเหลือไว้ให้คร่ำครวญ

       นำรูปนั้นวางไว้ใกล้กับหมอน
เอนกายนอนผ่อนจิตที่คิดหวน
เฝ้าปลอบใจให้คลายเจ้าเนื้อนวล
เบื้องหลังล้วนเป็นไฉนได้กังวล

        รักนี้หรือมีขึ้นตื่นและฝัน
ช่วงเวลานั้นผ่านมาพาสับสน
อลวนแปรปรวนล้วนเซจน
ชีวิตวนเวียนไว้ในความจำ.   

                 ๕๕๕   แก้วประเสริฐ.   ๕๕๕