เห็นเงาของฉันไหม ตรงนั้น..ในห้วงหัวใจ..ที่เคยอยู่ ตอนนี้..คงลางเลือน..แทบไม่เหลือให้ใครดู ไม่อยากรู้...ไม่อยากฟัง...ว่าเพราะอะไร เจ็บปวดเกินจะทน เรื่องนี้..ทำให้สับสน...และใจหาย ก็คนที่เรารัก..ที่เราคิด...ฝากหัวใจ เค้าลืมเราไป...เค้าลืมคนที่รักเค้าสุดใจ..จริงจริง
16 กรกฎาคม 2547 23:42 น. - comment id 299650
คนที่เรารัก...คนที่รักเรา...ต่างกันตรงไหน คงจะดีกับหัวใจ..หากเป็นคนคนเดียวกัน แต่บางทีมันก้อคงเป็นเพียงได้แค่ความฝัน เพราะการรักกันมันไม่ง่ายแค่นั้นเอง... คนรักกันน่ะ...ไม่ลืมกันหรอกน้า.. เป็นกำลังใจจ้า
17 กรกฎาคม 2547 06:21 น. - comment id 299680
เป็นกลอนที่ไพเราะงดงาม ที่รังสรรมาบีบคั้น หัวใจผู้อ่านให้หดหู่เศร้าหมองมากเลย ๚ะ๛ size>
17 กรกฎาคม 2547 09:14 น. - comment id 299733
คงไม่ได้บอกเค้ามั้ง ว่ารักเขาสุดหัวใจ ไม่เชื่อลองบอกสิ รับรองเราไม่ไปไหน อิอิ
17 กรกฎาคม 2547 15:05 น. - comment id 299852
อย่าเพิ่งท้อใจสิจ๊ะ ........................... ลี่...ผู้มาเยือน
17 กรกฎาคม 2547 17:53 น. - comment id 299926
เจ็บใจ เกินอด ทนแล้ว ใจเจ็บ เหมือนแก้ว บาดฉัน เจ็บใจ ไยมา ทิ้งกัน ใจเจ็บ เพราะฉัน เลวทราม
17 กรกฎาคม 2547 18:31 น. - comment id 299962
อาจจะเป็นการเข้าใจผิดกันก็ได้นะค่ะ
18 กรกฎาคม 2547 07:35 น. - comment id 300244
เรน.. มาอยู่ ..เป็นเพื่อนฟ่าง.. นะคะ.. ยิ้มใสๆ. ให้เรน..ดิคะ..