พระมหามนตรี

พัลจิล

ลาก่อนหนาแม่นางในดอกบัวแห่งข้า
                                    ลิขิตฟ้ามิอาจฝืนยื่นอุทธรณ์
                                    จำลาจำจากเจ้าจำจร
                                    ม้วยมรณ์แต่กาย...ใจยังคง				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    15 กรกฎาคม 2547 16:33 น. - comment id 298974

    
    ไพเราะในอะักษรและความหมาย๚ะ๛
    
    size>
  • เอกมาศ

    15 กรกฎาคม 2547 22:21 น. - comment id 299173

    ............โอ้ ท่านว่าฉะนี้นา...
    ช้ำฤดี ที่จากลา ว่ารันทด
    ทิพากร ใยเล่าเบิกย้อน มาจำจด
    คราที่จะลา ลด จากนี้ไม่ลืมเลือน....
    ...........โอ้ ยอด รักเจ้างามปลอด..
    พี่พร่ำพรอด ก่ายกอด เสมอเหมือน
    ห่างจากแม่ คิดกระไร มิแชเชือน
    .โอ้ ฟ้าสิ้นดิน สะเทือน ใย ...... พี่นี้จะเลือนคำ
    
    .............ขอร่ามแจม ครับ.....งามดี....ชมครับ ชม  ขอบคุณ ครับ
  • tiki

    16 กรกฎาคม 2547 13:07 น. - comment id 299423

    งานจากใจได้งามดีค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน