เจ้าจะอยู่กาลใดในโลกหล้า ปรารถนาไม่เคยมีคำถาม เจ้าจะงดในดวงจิตเจ้าจะงาม เป็นนิยามรักแท้จากหัวใจ มิใช่แค่ยินดีที่มีเจ้า แต่เป็นความเพริศพราวที่ฝันใฝ่ จะรอเจ้าทุกภพทุกกาลใจ จะรักเจ้ายอดหทัย ทั้งชีวี กาลนี้มาได้พบประสพรัก ก็ชื่นชุ่มใจนักในรักนี้ แม้เวลาแห่งรักนั้นจักมี เพียงเท่าที่พรหมท่านลิขิตมา ขอบคุณองค์พรพรหมจ้าวทั้งดวงจิต ขีดลิขิตดั่งชีวิตปรารถนา แม้ท่านพรากจากก่อนใจอยากจรลา ยังขอบคุณ โชคชะตาพาพบเธอ. หมดสิ้นชาติวาสนาในครานี้ ดวงฤดีพี่จะคอยเจ้าเสมอ ผืนภพใหม่ตั้งหทัยต้องได้เจอ เพียงหนึ่งเดียวคือเธอนิรันดร พระพุธที่ ๑๔ กรกฏาค์ ๒๕๔๗...๑๗.๓๘ นาฬิกา
14 กรกฎาคม 2547 18:40 น. - comment id 298339
แต่งกลอนได้อ้อนมากเลยครับ สงสัยจะใส่ เสน่ห์ลงไปในกลอนด้วย อ่านแล้วเคลิ้มเลย๚ะ๛ size>
14 กรกฎาคม 2547 19:03 น. - comment id 298346
เปลี่ยนชื่อใหม่สดใสกว่าเดิมนะคะ กลอนเพราะมากค่ะ
14 กรกฎาคม 2547 20:52 น. - comment id 298430
คงเป็นเช่นพรพรหมอุ้มสมให้ หล่อหลอมใจสองเราเข้าเป็นหนึ่ง ก่อเกิดความทรงจำที่ย้ำตรึง สลักซึ้งพึงประจักษ์รักนิรันดร์ ........................... สวัสดีค่ะ ,, คุณสิงห์ แต่งกลอนหวาน ๆ ได้ไพเราะมากเลยนะคะ พาให้ผู้หญิงสีม่วง เกิดอาการหวานตาม .. ( แต่คงหวานได้ไม่นาน ,, อิอิ ) ง่า .. ม่ะอาวแล้ว .. อึดอัดจริง ..ไปล่ะค่ะ แว๊บบบ
14 กรกฎาคม 2547 21:34 น. - comment id 298474
แม้ไม่ได้ครองคู่เป็นชู้รัก ก็ยังจะปกปักและรักษา ความรักที่ฉันนี้ได้มีมา ตลอดไปกับเธอหนาคนแสนดี *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
14 กรกฎาคม 2547 22:01 น. - comment id 298507
พรพรหมขีดลิขิตให้ เจ้าจอมใจไพรินศรี เคียงแนบชิดดวงฤดี บันดาลมีชีวีครอง ใจอาบอิ่มพริ้มพิมรัก ด้วยประจักษ์มิมีสอง พึงพิศนวลจันทร์ทอง เพียรจับจองท่องโกมล งามใจเจ้างามเจ้าจริง เจ้างามพริ้งมิ่งกุศล เสกสรรค์พลันบันดล อันเปี่ยมล้นผจญใจ จักตั้งจิตอธิษฐาน ขอพบพานยอดหทัย วาสนานั้นฉันใด จอมเทพไท้โปรดปรานี ....................................... ข้าพเจ้ามาทักทายจ้ะ...พี่ชาย ขอบคุณที่เรียงร้อยถ้อยกลอนงามให้นะจ๊ะ..ซึ้งใจยิ่งจ้ะ .........ที่เขียนกลอนนี้มิได้จงใจให้ร้อยต่อหรอกนะจ๊ะ... เกรงใจพี่ชายจ้ะ คืออ่านแล้วตั้งใจจะตอบกลอนพี่ชายแต่มันไม่จบความจ้ะเลยยาวไปหน่อยคงไม่ว่ากันนะจ้ะ ........ขอบคุณจากใจจ้ะพี่ชาย
15 กรกฎาคม 2547 05:24 น. - comment id 298639
เมื่อคู่แล้ว ไม่แคล้วคลาด เสน่หา พรหหมลิขิต คงชักพา ให้สุขสันต์ เมื่อบุพเพสันนิวาสเ อยู่ด้วยกัน ฟ้าน้ำเขา มิอาจกั้น ปิดตันรัก ถ้ามีศรัทธามาก่อน ความสมหวังย่อมตามมาแน่นอนครับ
15 กรกฎาคม 2547 08:00 น. - comment id 298684
มาอ่านเป็นกำลังใจ
15 กรกฎาคม 2547 13:06 น. - comment id 298800
กลอนเพราะดีค่ะ
15 กรกฎาคม 2547 13:23 น. - comment id 298812
ข้าพระพรม อ่านแล้ว ซึ้งความคิด จึ่งนิมิตร สองเจ้า เคล้าสุขสันต์ ให้ครองคู่ ชู้ชื่น รื่นนิรันดร์ ภัยแผ้วพาน อย่ามี กินดีเอย แบบว่า อ่านแล้ว เห็นใจอ่ะครับ เลยสมมติเป็นพระพรมแม่งซะเลย 555
15 กรกฎาคม 2547 13:25 น. - comment id 298814
ตอบ...คุณRobert TingNongNoi ขอบคุณครับคุณ แต่มิได้ใส่ไรลงไปดอกครับ แค่เขียนตอบ ที่น้องแว่นดอยมาตอบงานเท่านั้นแหละครับ
15 กรกฎาคม 2547 13:46 น. - comment id 298839
ตอบ...น้องมัดหมี่ ขอบคุณที่มาครับ เปลี่ยนชื่อเพื่อความแปลกใหม่บ้างครับน้อง... ขอบคุณถ้อยคำที่ชื่นชมครับ
15 กรกฎาคม 2547 13:52 น. - comment id 298844
ถึง...คุณผู้หญิงสีม่วง unlogin บทกลอนไพเราะครับ คงเป็นเช่นพรพรหมอุ้มสมให้ หล่อหลอมใจสองเราเข้าเป็นหนึ่ง ก่อเกิดความทรงจำที่ย้ำตรึง สลักซึ้งพึงประจักษ์รักนิรันดร์ ซึ้งหัวใจความรักจักมิคลาย แม้ชีพวายความตายมาพรากนั้น ดวงใจรักก็จักรักนิรันดร์ ไม่มีวันเปลี่ยนผันทุกกาลใจ
15 กรกฎาคม 2547 13:53 น. - comment id 298846
ตอบ...คุณผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณครับคุณตูนที่มา ขอบคุณบทกลอนที่ฝากไว้เสมอเสมอครับ
15 กรกฎาคม 2547 13:56 น. - comment id 298848
ตอบ...น้องยอดหญ้า ขอบคุณครับ พี่ยินดีทุกอย่างแหละครับ ยิ่งน้องหยิบจับไปขบคิดขบเขียน หรือจะทำประการใด พี่แทนก็ได้แต่ยิ้มครับ.... ขอบคุณทุกความปรารถนาดีครับ พี่มิว่าไรอยู่แล้ว.... มิต้องเกรงใจใดทั้งสิ้นครับ...ขอบคุณครับ
15 กรกฎาคม 2547 13:59 น. - comment id 298851
ถ้ามีศรัทธามาก่อน ความสมหวังย่อมตามมาแน่นอนครับ ตอบ...คุณ ชัยชนะ เมื่อคู่แล้ว ไม่แคล้วคลาด เสน่หา พรหหมลิขิต คงชักพา ให้สุขสันต์ เมื่อบุพเพสันนิวาสเ อยู่ด้วยกัน ฟ้าน้ำเขา มิอาจกั้น ปิดตันรัก แม้คู่กันแล้ว ต้องแคล้วคลาด รักยังปรารถนาอย่างแน่นหนัก ทุกกาลใจหทัยนี้จะเฝ้าภักดิ์ ทุกชาติภพจะคอยรัก นิรันดร์ใจ ขอบคุณครับคุณชัยที่มาเยือน...อันที่จริงก็คิดเช่นคุณว่าครับ....
15 กรกฎาคม 2547 14:00 น. - comment id 298852
ถึง...คุณ )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
15 กรกฎาคม 2547 14:03 น. - comment id 298860
ตอบ...คุณลอยไปในสายลม ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมครับ
15 กรกฎาคม 2547 14:06 น. - comment id 298865
ข้าพระพรม อ่านแล้ว ซึ้งความคิด จึ่งนิมิตร สองเจ้า เคล้าสุขสันต์ ให้ครองคู่ ชู้ชื่น รื่นนิรันดร์ ภัยแผ้วพาน อย่ามี กินดีเอย ตอบ...คุณพิกุลทอง ขอบคุณที่เห็นใจครับ งานเขียนก็งี้แหละครับคุณ...ขอบคุณบทกลอนครับ
15 กรกฎาคม 2547 14:51 น. - comment id 298908
พรมหบัญชาให้ฉันเกิดมาเพื่อเธอ แต่อย่าเผลอให้เธอไปคู่ใคร ถ้าลิขิตขีดเส้นเลือกเองได้ ฉันจะไปเป็นหวังวาดทุกชาติไป @@@@@@@@@@@@@@@ ไพเราะมากครับ
15 กรกฎาคม 2547 21:28 น. - comment id 299142
อาจเป็นเพราะแววตาของเธอมันอบอุ่น โลกเคยเป็นสีฝุ่นจึงยอมหมุน และ อยากเข้าใกล้ หากเธอคือผู้ชายที่ฉันรัก...ก็ขอให้เป็นตลอดไป ให้ความรักเป็นดังต้นไม้ จะร่วงหล่นสักแค่ไหน แต่กิ่งก้านใบยังแข็งแรง จากนี้ จะรดน้ำคอยดูแล ต้นไม้จะเฒ่า จะแก่ อ่อนแอ หรือเข้มแข็ง ฉันจะอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้ๆตรงนี้ไม่เปลี่ยนแปลง วันใดเริ่มแห้งแล้ง จะอยู่เป็นน้ำ เป็นแสง เพื่อรักของเรา ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-., แก้ม .. แอบย่อง .. มาทักทายค่ะ
18 กรกฎาคม 2547 12:55 น. - comment id 300396
พรมหบัญชาให้ฉันเกิดมาเพื่อเธอ แต่อย่าเผลอให้เธอไปคู่ใคร ถ้าลิขิตขีดเส้นเลือกเองได้ ฉันจะไปเป็นหวังวาดทุกชาติไป @@@@@@@@@@@@@@@ ไพเราะมากครับ ตอบ...คุณ เรไร พรพรหมลิขิตขีตชะตามีกำหนด ให้ได้ร่วมเสพรสสิเน่หา ให้ได้สุขสมดังจินตนา เพียงเท่าที่เวลาที่พรมให้.... ชาตินี้หมดวาสนาต่อกันแล้ว จึงต้องรอรวีแววในชาติใหม่ ต่อจากวินาทีจากนี้ไป น้องจะเคียงคู่ใคร...ใจไม่จำ ขอบคุณกลอนไพเราะและงามครับคุณ.. ขอบคุณที่มาเยือนครับ
18 กรกฎาคม 2547 13:01 น. - comment id 300402
อาจเป็นเพราะแววตาของเธอมันอบอุ่น โลกเคยเป็นสีฝุ่นจึงยอมหมุน และ อยากเข้าใกล้ หากเธอคือผู้ชายที่ฉันรัก...ก็ขอให้เป็นตลอดไป ให้ความรักเป็นดังต้นไม้ จะร่วงหล่นสักแค่ไหน แต่กิ่งก้านใบยังแข็งแรง จากนี้ จะรดน้ำคอยดูแล ต้นไม้จะเฒ่า จะแก่ อ่อนแอ หรือเข้มแข็ง ฉันจะอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้ๆตรงนี้ไม่เปลี่ยนแปลง วันใดเริ่มแห้งแล้ง จะอยู่เป็นน้ำ เป็นแสง เพื่อรักของเรา ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-., แก้ม .. แอบย่อง .. มาทักทายค่ะ ตอบ...น้องแก้ม .. ป่อง ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ หวังว่าจะสบายดีน่ะครับ.... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลอันใด ในหัวใจจึงได้แต่โหยหา แม้ไม่รู้พรพรหมลิขิตขีดชะตา ให้เวลาพบเธอนานเท่าใด... พรหมให้พบแล้วพรพรหมก็ให้พราก พรพรหมให้จากแล้วคงให้เจอใหม่ พรพรหมลิขิตขีตเวลา...ใช่ขีดใจ หฤทัยจึงมั่นรักตลอดกาล