กาลครั้งหนึ่ง

rin

กาลครั้งหนึ่ง...ของความรัก 
มีเธอคอยฟูมฟัก...ทนุถนอม
จนเวลาผ่านเลยรักสุกงอม
เกาะเกี่ยวใจเราล้อมไว้ด้วยกัน
กาลครั้งหนึ่ง...ของความเหงา
เรื่องราวตอนจบเศร้า...เธอกับฉัน
จากเคยรักไม่เหลือแม้ความผูกพัน
จากเคยเอาใจวางไว้รวมกัน..ต้องแยกทาง
.....
กาลครั้งหนึ่งของหัวใจ
ฉันจะเอารักวางไว้ให้ไกลห่าง
ไม่ยอมเปิดใจให้ใครเดินร่วมทาง
จนกว่าความเจ็บจะเลือนลาง...ไปจากใจ				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    14 กรกฎาคม 2547 10:57 น. - comment id 298113

    
        ลืมตาขึ้นมามองโลกใหม่
    แล้วจะรู้ว่า ฟ้ายังเหมือนเดิม
    ไม่ว่าจะมีเขาหรือไม่มีก็ตาม๚ะ๛
         คิดว่าอย่างนั้นนะครับ
    
    size>
  • rin

    14 กรกฎาคม 2547 11:23 น. - comment id 298134

    ลืมตาขึ้นมามองโลกใหม่
    แล้วจะรู้ว่า ฟ้ายังเหมือนเดิม
    ไม่ว่าจะมีเขาหรือไม่มีก็ตาม๚ะ๛
         คิดว่าอย่างนั้นนะครับ
    
     
     จาก : รหัสสมาชิก : 8650 - Robert TingNongNoi 
    
    ตอบ...Robert TingNongNoi 
    
    เงยหน้าขึ้นมองฟ้า
    แต่น้ำตาทำให้มองไม่เห็น
    ทำใจ..ทำไมช่างยากเย็น
    เลยปล่อยให้มันเป็นไปตามกรรม...
    **ขอบคุณที่แวะมานะคะ*
  • เมกกะ…ผู้ชายอารมณ์ดี

    14 กรกฎาคม 2547 11:45 น. - comment id 298169

    สวัสดีครับน้องริน
    
    ตอนนี้พี่เมกกำลังทำงานและคอยตอบคอมเม้นท์ที่กลอน
    ใหม่พี่เมกอยู่นะครับ  ยังเหลือสมาชิกอีกหลายท่าน  ไม่รู้
    ว่าวันนี้พี่เมกจะตอบหมดหรือไม่  เพราะงานก็มีให้ทำตั้งมากมาย
    ใจก็อยากตอบของสมาชิก  และที่ต้องตอบเพราะต้องการ
    อยากพูดคุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ พี่เมกแวะมาส่งข่าวแค่นี้นะครับ
        ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ   
    
    http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=231
    
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    14 กรกฎาคม 2547 20:10 น. - comment id 298387

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
    ฉันคงเพลิดแพล้วรักสดใส
    แต่ตอนนี้มันหมดไป
    มีแต่รักช้ำหทัยในทุกวัน
    
    *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
  • rin

    15 กรกฎาคม 2547 13:46 น. - comment id 298838

    ตอบพี่เมกกะ...
    ตั้งใจทำงานนะคะ....น้องสาวคนนี้จะเป็นกำลังใจให้
    
    ตอบ..ผู้หญิงไร้เงา
    อาจเพราะเคยเจ็บช้ำมาเหมือนกัน
    เรื่องเล่าของความผูกพันจึงไม่ต่าง
    หากความเสียใจยังไม่เลือนลาง
    บอกเล่ามาบ้าง...ฉันยินดีแบ่งเบา
    
    *ขอบคุณนะคะพี่ๆทั้งสองที่แวะมา*
  • if

    10 กุมภาพันธ์ 2548 15:32 น. - comment id 413999

    อ่านบทกลอนนี้แล้วรู้สึกเศร้าคะ วันที่14 กค.เป็นวันเกิดพี่พจน์ แล้วก็เป็นวันที่เราเจ็บปวดใจที่สุดด้วย เพราะแม้กระทั่งคำอวยพรวันเกิดพี่เค้าก็ยังไม่รับฟัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน