หน้าส่วนตัว
เดียวดาย..กับภาพวาด..
กระดาษ แผ่นใหญ่..ในห้อง..
สามคน คือโซ่ทอง..
ยืนมอง..น้ำตา..หลั่งริน..
ภาพที่พ่อวาด..
พลัดพราก คืนลด หมดสิ้น..
ยามอ่อนล้า ..เกือบแดดิ้น...
แค่ได้ยิน ..หลับพิง..ยืนนิ่ง...ไม่ห่าง..
งาน..มากมาย..
ช่าง...วุ่นวาย.. ไม่ต่าง..
แค่หนึ่งวิ ! ..ไม่มี ..ข้ออ้าง..
ทิ้งช่องว่าง ...ได้มั้ย..
แบ่ง..เวลา...
ให้มี ..นาที .. ได้ใกล้..
ทิ้ง ความวุ่นวาย ..ให้ไกล..
กลับมาให้ ..ความสำคัญ ..ดังเดิม..
.....
จากรูปภาพ....
ฉันเห็น... หัวใจ 3 ดวงที่ผูกพันกัน
ฉันเห็น... หัวใจ 2 ดวงที่พร้อมจะอุ้มชูและสนับสนุนหัวใจดวงน้อยๆอีกหนึ่งดวงให้เจอสิ่งดีดี
ฉันเห็น... สายใยบางอย่างที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า สายใยที่ไม่มีวันหาได้จากที่อื่น..
เมื่อเธออยู่ในสายใยนั้น เธอจะสัมผัสได้กับคำว่า - ค ร อ บ ค รั ว -
จาก : รหัสสมาชิก : 6703 - พันดาว
รหัส - วัน เวลา : 303089 - 14 ก.ค. 47 - 10:04
................
rain.. 14 ก.ค. 2547 08:03 น. - ID 57235 
436
14
0
14 กรกฎาคม 2547 09:00 น. - comment id 298044
คนดี..น้ำค้างกลางใจเราทุกดวง ยิ่งอดีตงดงามเท่าไร ควรจะมีความสุขกับอดีตนะคะ ทั้งๆที่ใจจริงๆพี่พุด แค่อยากมาบอกน้องว่า น้องนะโชคดีมากแล้วนะคะ ที่มีความทรงจำแสนดีอบอุ่นหวานหอม หากจะเสียน้ำตา ก็ควรเสียไป ความภาคภูมฺใจปิติใจ ที่ได้เกิดเป็น ลูกคุณแม่คุณพ่อที่แสนสุดประเสริฐ พี่พุด อ่านงานน้องมากมายหลายบท ที่โหยไห้หวนหาพี่พุดหลั่งน้ำตาเงียบๆ ด้วยเข้าใจ พี่พุด อยากกอดน้องแน่นๆ และกระซิบปลอบประโลมใจน้องน้อย ว่า หากคุณพ่อมีญาณทิพย์ และหยั่งทราบว่าน้องเรน ยังหมองเศร้า คุณพ่อจะยิ่งรานร้าวใจนะคะ ต้องเข้มแข็งนะคะ และ คนเก่งก็น่ารักอยู่แล้ว พี่พุดทราบน้องเรนฉลาด และมองโลกพิสุทธิ์มากค่ะ มามะ คนดี ไปกินกาละแมกันดีกว่านะคะ ที่ท่าเรือสมุยอร่อยมากค่ะ วันหลังจะส่งไปให้ชิมนะ นะคะ รักและรัก และซึ้งใจในงามน้ำใจพร่างใสพร่างสายแด่ทุกดวงใจค่ะในร่มรักแห่งนี้
14 กรกฎาคม 2547 09:28 น. - comment id 298055
ต่างคนต่างหน้าที่รับผิดชอบ
คิดรอบคอบแล้วปลงใจให้ได้หนา
หน้าที่เรา..คือพากเพียรเรียนตำรา
ส่วนบืดรและมารดาเลี้ยงดูเรา๚ะ๛
size>
ถ้าเราไม่เข้าใจท่านแล้ว...ใครจะมาเข้าใจเรา
14 กรกฎาคม 2547 09:30 น. - comment id 298056
สาวน้อย...น้องเรนที่น่ารัก พี่แอ็ปเปิ้ลเชื่อว่า ความดีและความอ่อนโยนที่น้องเรนเป็น คุณพ่อ..คุณแม่สัมผัสได้ด้วยหัวใจ อันเต็มเปี่ยมด้วยรัก พี่แอ็ปเปิ้ลเปรียบความห่วงใยดั่งดวงดาว เหมือนสายตาของคุณพ่อคุณแม่ ที่มองเราตลอดเวลา จากบนฟากฟ้านั้น เห็นทุกสิ่งที่เราทำ และที่แน่ ๆ ท่านคง อยากเห็นรอยยิ้มน่ารัก ๆ แตะแต้มโลกใบนี้ของน้องเรน พี่แอ็ปเปิ้ลเป็นกำลังใจให้น้องเรนนะคะ รักและคิดถึงเสมอ
14 กรกฎาคม 2547 09:45 น. - comment id 298068
ปลาวาฬเป็นกำลังใจให้พี่เรนนะคะ
14 กรกฎาคม 2547 10:04 น. - comment id 298079
จากรูปภาพ.... ฉันเห็น... หัวใจ 3 ดวงที่ผูกพันกัน ฉันเห็น... หัวใจ 2 ดวงที่พร้อมจะอุ้มชูและสนับสนุนหัวใจดวงน้อยๆอีกหนึ่งดวงให้เจอสิ่งดีดี ฉันเห็น... สายใยบางอย่างที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า สายใยที่ไม่มีวันหาได้จากที่อื่น.. เมื่อเธออยู่ในสายใยนั้น เธอจะสัมผัสได้กับคำว่า - ค ร อ บ ค รั ว -
14 กรกฎาคม 2547 11:29 น. - comment id 298151
ถ้าวาดใหม่ในตอนนี้ อยากให้มีสามเท่าเดิม อีกคนหนึ่งที่มาเพิ่ม มาเต็มเติมอีกสักคน อิอิคนที่จะปกป้องดูแลให้อบอุ่นได้เหมือนเดิม
14 กรกฎาคม 2547 11:37 น. - comment id 298158
อยากปลอบใจ อยากโอบกอด น้องเรนคงเหงา น้องเราคนนี้ แต่บางครั้งก็น่าดี อย่าว่าป๊าดิ ป๊ามีงานยุ่ง เวลาซักวิ ที่เรนขอ ไว้รอป๊าว่าง เปลี่ยนจากวิ เป็นทั้งวัน ป๊าให้มันได้นะน้องเรน พี่มัทแวะมาเยี่ยมน้องสาวค่ะ คิดถึงเรนนะคะ
14 กรกฎาคม 2547 11:41 น. - comment id 298163
สวัสดีครับน้องเรน
ตอนนี้พี่เมกกำลังทำงานและคอยตอบคอมเม้นท์ที่กลอน
ใหม่พี่เมกอยู่นะครับ ยังเหลือสมาชิกอีกหลายท่าน ไม่รู้
ว่าวันนี้พี่เมกจะตอบหมดหรือไม่ เพราะงานก็มีให้ทำตั้งมากมาย
ใจก็อยากตอบของสมาชิก และที่ต้องตอบเพราะต้องการ
อยากพูดคุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ พี่เมกแวะมาส่งข่าวแค่นี้นะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=3379
14 กรกฎาคม 2547 19:55 น. - comment id 298367
ทุกนาทีมอบให้ ด้วยใส่ใจห่วงหา ทุกนาทีที่มีมา มอบใส่อักษราให้น้องเรน *-*แต่งได้ดีจ๊ะ*-*
14 กรกฎาคม 2547 20:58 น. - comment id 298435
ดวงใจ อุ่น อุ่น ยังซุกตัวซ่อนไว้ ในมุมมองที่ เร้นลับ... เห็นดวงใจ ดวงนั้นไหม ติดปีกบินไปมอบให้...
14 กรกฎาคม 2547 22:10 น. - comment id 298517
เวลามีคุณค่า ควรหันหน้าเข้าหากัน ทุกข์สุขพบทุกวัน อย่าปิดกั้นปันน้ำใจ
15 กรกฎาคม 2547 00:16 น. - comment id 298590
กี้เรน..เพิ่งกลับเข้าบ้าน..นะคะ..
คืนนี้ ..เรนมาบอก..
จะมา..ขอบคุณ ..เพื่อนพี่..อีกครั้ง..
ก็ตอนนี้ .. เรนต้องระวัง..
พลาดพลั้ง ..เกินกฏ.. ต้องจดต้องจำ..นะดิคะ..
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ..
15 กรกฎาคม 2547 00:41 น. - comment id 298598
กี้เรน..เพิ่งกลับเข้าบ้าน..นะคะ..
คืนนี้ ..เรนมาบอก..
จะมา..ขอบคุณ ..เพื่อนพี่..อีกครั้ง..
ก็ตอนนี้ .. เรนต้องระวัง..
พลาดพลั้ง ..เกินกฏ.. ต้องจดต้องจำ..นะดิคะ..เฮ้อ!.... (ถอนจายย แบบย๊าว ..ยาว ว.. )
..เรน..ขอบคุณ..นะคะ..
ง้าน น.. คืนนี้ ..เรนขอเกาะแขน..
ท่านสุภาพบุรุษของ..ไทยโพฯ.. ไปนอน นะคะ..
ราตรีสวัสดิ์คะ..
เรน.. ขอบคุณ..พี่พุดพัดชา
ขอบคุณ..คุณทิงนองนอย..
ขอบคุณ..พี่แอ๊ปเปิ้ล..
ขอบคุณนัส..
ขอบคุณ..พี่พันดาว ..
ขอบคุณ..พี่ฤกษ์..
ขอบคุณ.. พี่มัดหมี่..
ขอบคุณ..พี่เมก..
ขอบคุณ..พี่หญิงฯ..
ขอบคุณ..วาพราว.
และสุดท้าย .. พี่ชายสุภาพบุรุษแห่งโทยโพฯ...พี่ชัย..นะคะ..
หลับ..ฝันดี.. นะคะ..
คร่อกฟี้ .. คร่อกฟี้ ..
zz z z z
15 กรกฎาคม 2547 18:29 น. - comment id 299045
คิดถึงบ้านจัง. . . เรียนหนักม่าได้กลับบ้าน คิดถึงเรนจัง เรียนยุ่งไม่ได้แวะมาทักเลย =^_____^=
15 กรกฎาคม 2547 19:35 น. - comment id 299084
ยิ้มให้กับวันนี้ที่สวยสด ยิ้มให้กับอนาคตที่สดใส ยิ้มให้กับอดีตที่ผ่านไป ยิ้มให้กับหัวใจดวงอุ่นอุ่น ยิ้มให้กับครอบครัวด้วยความรัก ยิ้มให้กับที่พักอันอบอุ่น ยิ้มให้กับบ้านรักคอยค้ำจุน ยิ้มให้กับรุ่งอรุณวันต่อไป เป็นกำลังใจให้พี่เรนครับ
15 กรกฎาคม 2547 21:47 น. - comment id 299149
พ่อแม่ .. ทำ..ทุกสิ่ง..เพื่อลูก งาน..คือ หนึ่งในทุกสิ่ง..ที่พ่อแม่ทำ มาบอกเท่านี้..นะจ๊ะ จะน้อยใจไปไย.. เจ้าเรนเอ๋ยยยย ...............................
16 กรกฎาคม 2547 05:41 น. - comment id 299242
นกคะ..
..เรน.. ก็ คิดถึงบ้าน ...
ขอบคุณ .. มากมาย..
ที่เข้ามา ..ทักทายเรน.. นะคะ..
คิดถึง .. นก เช่นกันค่ะ..
16 กรกฎาคม 2547 05:45 น. - comment id 299243
เก่งคะ..
..พี่เรน ..ชอบคำนี้จังคะ..
ยิ้มให้กับ ..บ้านรัก ..อันอบอุ่น..
..พี่เรน.. คิดถึง..นะ..
รออ่าน.. งาน..ของเก่งด้วยแระ..
ตอนนี้ ..พี่เรน ..ตัดผม..ที่ฟู ออกแล้วนะ..
ผมตั้ง ..ของเก่ง .. หายยังร่า ..อิอิอิ..
16 กรกฎาคม 2547 05:55 น. - comment id 299244
พี่เบญคะ..
มัย? .. ชีวิต ..ต้องมีแต่งาน..มากมาย
คำสัญญา ..อาจดู ..ไม่สำคัญ ..
แต่หนึ่งนั้น.. ตามหา..เพื่อมาชิดใกล้
เวลา..ที่เหลือ ..เอาเผื่อ.. สานสายใย..
ครอบครัวใหญ่ .. แปะโน๊ต.. คำโปรด..ที่คุ้นเคย...
แบบ ..เรนแค่ หัดเขียนคำสัมผัสนะคะ..
เรน..ขอบคุณ พี่เบญนะคะ..
16 กรกฎาคม 2547 06:14 น. - comment id 299255
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้สีดำตัวหนึ่ง
โดยไม่เคยมีใครเอื้อมไปถึง เอื้อมไปหา
โลกของฉันสร้างขึ้นเพื่อผูกพันกับนิทานนํ้าตา
กั้นตัวเองห่างจากฟ้า ห่างองศาจากดวงตะวัน
ไม่มีใครรู้จักตัวจริงของคนคนนี้
ที่มองเห็นก็แค่เปลือกย้อมสี หุ้มความไหวหวั่น
ฉันก่อภาพลวง เพื่อตักตวงความเข้มแข็งแค่พอผ่านวัน
แต่ยิ่งทำฝืนรั้น ก็ยิ่งอ่อนแอไหวสั่น ไปทุกที
เส้นทางที่ฉันเดิน คือ ส่วนเกินของความฝัน
สวมได้เพียงรองเท้าเปื้อนฝุ่นดวงจันทร์ ที่ไร้สี
เดินจับมือไปกับความเหงาไร้ชื่อ ดวงตาไร้บทกวี
ค่อยๆ เดินลงแม่นํ้าที่ดื่มดํ่าดีกรี ความเหว่ว้า
ฉันจมลงในความขื่นของคืนคํ่า
หายตัวไปในความทรงจำ ใต้เงาสีดำตรงสุดขอบฟ้า
ไม่รู้ตัวว่าอยู่ที่ไหน ไม่รู้ใจว่าเส้นทางใดที่หลงทางมา
ไม่รู้ว่าถนนข้างหน้า จะนำพาฉันไปที่ใด
ฉันฝัน ฉันหวั่น ฉันรอ ฉันขอคำตอบ
แต่กำแพงรอบข้างยังคงตีกรอบ ขีดขอบอย่างร้างไร้
หลุมพรางตรงนี้มันมืดและหนาว ฉันเหงาและร้างใจ
ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หนามและร้องไห้ และค่อยๆ ตายไปเพียงลำพัง
...เรน..ขออนุญาต..พี่หนึ่งระกานน..
ก็ ..เรนชอบนะคะ..
17 กรกฎาคม 2547 02:40 น. - comment id 299663
ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร เบื่อที่จะคิด เบื่อที่จะเขียน ขอเป็นแค่เพียงคนอ่าน และชื่นชม ผลงานอย่างเดียวครับผม สร้างสรรค์กันต่อไปนะครับ ผมจะคอยเข้ามาอ่าน
18 กรกฎาคม 2547 09:13 น. - comment id 300276
บางครั้ง ..เรนก็ เหมือนคุณ ..นะคะ..
ปล่อย..เวลา..บางช่วงของอารมณ์..
..ค้นหา ..กับบางสิ่ง .. ที่ทำให้เบื่อ..
เวลา .. จะช่วย ..ทุกอย่าง..ให้ดีขึ้นนะคะ..
..ลอง..ให้เวลา ..อย่างที่เรนทำ..
..ลองดูดิคะ..
เรน..เป็นกำลังใจ .. ให้คุณ..นะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
