บนถนนทุกสายใต้ปลายฟ้า ได้นำพาเด็กน้อยร่อนเร่ไป ไร้จุดหมาย...ไร้อนาคต...ไร้หนทาง ก็เพื่อสร้างความฝันหวังเป็นจริง ยามหนทางมืดมิดไร้ทิศทาง กลับสว่างพลันสดใสมีแสงฉาย ยามกลางวันดวงตะวันสาดส่องแรง ยามกลางคืนแสงจันทร์นวลรวมแสงดาว มาเปลี่ยนไปเป็นไฟส่องมองหมุนไป ผ่านทั้งกาลผ่านเวลาผ่านร้อนหนาว ผ่านทุกข์สุขเคร้าทั้งรอยยิ้มคราบน้ำตา หลงชื่อเสียงหลงเงินทองของนอกกาย เลยลืมเพื่อนลืมสัมพันธ์กลับห่างหาย กลับมาใหม่ในวันนี้ดีกว่าเก่า ถักทอฝันวันก่อน ๆ ย้อนคืนมา เรื่องครั้งหลังกลายอดีตไม่มีเหลือ ทั้งต่างวัยต่างเวลาและต่างกรรม เพียงวันนี้และวันหน้า ข้า เพื่อน กัน
13 กรกฎาคม 2547 12:37 น. - comment id 297614
เรื่องน้ำใจมิตรภาพยากจะซื้อ ไม่ยึดถือกาลเวลามาขวางกั้น เพราะน้ำใจ...ไมตรี...มีให้กัน สักกี่วันก็ไม่หายสลายไป๚ะ๛ size>
13 กรกฎาคม 2547 15:19 น. - comment id 297676
บนเส้นทางแนวเนินเผชิญชีวิต เป็นลิขิตกรีดกั้นให้ฝันฝ่า แล้วแต่คนกำหนดไว้ให้นำพา โชคชะตาอยู่ที่เรามีให้เดิน ปลายทางนั้นช่างไกลไร้ขอบเขต อาณาเขตกว้างใหญ่สุดให้เหิร แม้แต่นกผกผินสิ้นแรงเพลิน คนจะเดินควรระมัดระวังตัว. แก้วประเสริฐ. มาเยี่ยมจ้า
13 กรกฎาคม 2547 23:24 น. - comment id 297942
บนถนนทุกสายที่ก้าวย่าง เราก้าวผ่านทางดีและทางร้าย บนถนนสายชีวิตนี้มากมาย เรื่องดีร้ายเกิดขึ้นเป็นประจำ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*