ฉัน เป็นนกตัวน้อยค่อยหัดบิน ไปไกลถิ่นอาจล้มลงตรงทางฝัน อยาก สวมจิตวิญญาณ์มุ่งฝ่าฟัน สานสร้างสรรค์สิ่งหวังไว้ให้เป็นจริง กล้า จงกล้าจงกล้าที่จะก้าว เอื้อมเก็บดาวหนึ่งจุดหมายจากหลายสิ่ง บิน ไปต่อแม้เวลามาประวิง หากอยู่นิ่งปีกคงหักเกินจักบิน
11 กรกฎาคม 2547 20:16 น. - comment id 296798
เมื่อเธอนั้นอยากบินขึ้นบนฟ้า เธอต้องกล้าเผชิญหน้ากับทุกสิ่ง เพื่อให้เธอนั้นบินได้จริงจริง อย่างที่เธอตั้งใจยิ่งจะบินไป *-*กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ ขอให้บินได้สำเร็จตามใจฝันค่ะ*-*
11 กรกฎาคม 2547 20:54 น. - comment id 296819
เจ้านกน้อยบินเดี่ยวเฉี่ยวเวหา บินเบิกฟ้าด้วยทนง.ขน.ปีก.หาง ใจฮึกเหิมหลงทนง...จนหลงทาง ต้องอ้างว้างไร้ที่อยู่และอู่นอน๚ะ๛ size>
11 กรกฎาคม 2547 21:32 น. - comment id 296851
เป็นเรื่องที่ดี ถ้าเธอให้กำลังใจตัวเองได้ และช่วยเหลือตัวเอง .. เมื่อมีปัญหา แต่ .. ถ้าเธอไม่เข้มแข็งพอ จงเปิดโอกาสให้คนอื่น .. ที่รักเธอ .. เป็นกำลังใจ .. ให้เธอบ้าง .. จงสร้างสะพาน .. แทนที่จะสร้างกำแพง ในเวลาที่เธอต้องการ .. ใครสักคน แก้ม .. มาทักทาย พร้อมรอยยิ้ม .. และความรู้สึกที่ดีค่ะ
13 กรกฎาคม 2547 21:55 น. - comment id 297864
เจ้านกน้อยบินเป็นคู่อยู่ไม่สูข แสนจะทุกข์หนักนาเมื่อน่าฝน เจ้าบินไปบินมาหน้าเย้ายน เจอหน้าฝนเจ้าเลยทุกข์สุขไม่มี ......................เงอะ........งิ.
4 สิงหาคม 2547 14:45 น. - comment id 305734
ไม่ขอเป็น หรอกในสิ่ง ที่ยิ่งใหญ่.. ..ขอเป็นเพียง แรงใจ ในยามล้า.. ..จะปลอบเธอ ทุกคราว ที่เศร้ามา.. หยุดร้องไห้ เถิดหนา อย่าน้อยใจ.. ..เรื่องที่แล้ว ให้แล้วไป อย่าได้คิด.. ..เคยพลั้งผิด เคยพ่ายแพ้ แค่เริ่มใหม่.. ..ขอให้สู้ อย่ารู้สิ้น ซึ่งแรงใจ. ..คงถึงวัน ที่ฝันใฝ่..ในสักวัน..
4 สิงหาคม 2547 14:46 น. - comment id 305735
ลืมเสียเถิด ลืมความหลัง ในครั้งเก่า.. ..ลืมเสียเถิด ลืมความเศร้า ความผิดหวัง.. ..ลืมคนที่ ทำหัวใจ เธอพ่ายพัง.. ..ลืมเสียที่ เคยพลาดพลั้ง ให้ผ่านไป.. ..ลืมซะที่ เคยท้อแท้ และอ่อนล้า.. ..พ่ายแพ้มา อย่าไปแคร์ แค่เริ่มใหม่.. ..สู้ด้วยรัก และความหวัง กำลังใจ.. สักวันหนึ่ง..เธอจะไป..ถึงปลายทาง...