คำสอนของพ่อ

สายน้ำสีเงิน

     ก่อนจะไปพากเพียรเรียนเมืองหลวง     	
พ่อเป็นห่วงกลัวลูกชายทำขายหน้า
เฝ้าพร่ำสอนเสียนักก่อนจากมา           	 
กลัวกิเลสตัณหามันพาไป
แม้ว่าพ่อคนจนคนบ้านนอก              	
เคยช้ำชอกแสนเข็ญดั่งเป็นไพร่
เจ้าไปเรียนภายหน้าอย่าเริงใจ             	
อย่าหลงไหลลืมเงาว่าเราจน
จงขยันหมั่นตั้งใจไม่ขี้เกียจ                   	
คนจะเหยียดหยันได้ไม่เป็นผล
จะจับจ่ายใช้เงินทองให้มองตน		
ว่าเราจนจงเตรียมเจียมกายา
ลูกดูหนังพ่อนั่งตรำกรำงานหนัก		
ลูกสุดรักเดินห้างช่างหรูหรา
พ่อโดนแดดแผดเผาร่างกลางทุ่งนา		
เหงื่ออาบหน้าต่างน้ำทำเพื่อใคร
ลูกดื่มกินของแพงแพงแสดงฐาน		
พ่อสิทานน้ำพริกเก่าไม่เอาไหน
ลูกได้เทียวเที่ยวไปทั้งใกล้ไกล		
จงรู้ไว้พ่อลำบากมามากมาย
เงินทุกบาทอดออมให้ลูกรัก		
ถึงพ่อจักทุกข์เข็ญลำเค็ญหลาย
พ่อยอมจนทนเพื่อลูกสุขสบาย		
จงอย่าอายลูกชาวนาน่าภูมิใจ
เจ้าได้ดีภายหน้าอย่าถือศักดิ์  		
ขอให้รักประชาผู้อาศัย
อย่าหยิ่งดื้อถือดีมีเกียรติไกล		
ราษฎร์จะไม่เคารพรักจักทุกข์ทน
อย่ายกตนข่มราษฎร์ขาดซึ่งศีล		
อย่าดูหมิ่นปวงข้าอย่าฉ้อฉน
อย่าแบ่งชั้นให้ต่างระหว่างคน		
ให้พลีตนรับใช้ชาติไม่เป็นพาล
อย่าริอ่านโกงกินสินบนราษฎร์		
เงินของชาติอย่าเอาไปเผาผลาญ
คนที่รวยด้วยอำนาจราชการ		
อยู่ไม่นานก็ยับด้วยอัปรีย์ถ
คนเขาจะจริงใจนบไหว้เจ้า		
ใช่เพราะเอายศใหญ่ไปข่มขี่
ราษฎร์จะรักศรัทธาบารมี		
ก็ด้วยดีที่เจ้าทำจงจำไว้
จะกินอยู่รู้ประมาณการประหยัด		
ถึงอึดอัดขัดสนทนไม่ไหว
ก็อย่าโทษให้เสนียดมันเสียดใจ		
รีบกลับไปบ้านเรามีข้าวกิน