หน้าส่วนตัว
นักเดินทาง..เท้าเปล่า
นักเดินทาง..ข้างถนน..บนฟุตบาท
เสื้อผ้าขาด..ปลิวว่อน..ล่อนจ้อนเห็น
ปิดไม่มิด..ร่างกาย..ใช่จำเป็น
เครายาวเด่น..ปิดบางอย่าง..ช่างจงใจ
ปากท่องบ่น..มนต์ใด..ใครไม่รู้
ขาหนึ่งคู่..ก้าวสลับ..กับพื้นไหม้
คงด้านเกิน..รู้สึก..สำนึกใด
ร้อนแค่ไหน..เท้าเปล่า..ลองก้าวดู
ทางที่เดิน..ซ้ำซ้ำ..เหมือนย้ำคิด
วิกลจริต..ยัดเยียด..เบียดเขาอยู่
ต่างก็มอง..หวาดหวาด..ขาดเอ็นดู
น่าอดสู..แสนสงสาร..ทานเมตตา
ลดสายตา..รังเกียจก่อน..วอนขอร้อง
เพราะเขาต้อง..ผ่านขม..ตรมหนักหนา
หลายเรื่องราว..ร้ายร้าย..ในชีวา
ดังฟ้าผ่า..ผิดเพี้ยน..จึงเปลี่ยนไป
หนึ่งชีวิต..เลื่อนลอย..เหมือนด้อยค่า
ด้วยเกิดมา..ต้องผกผัน..พลันหมองไหม้
เป็นไปแล้ว..อย่างนี้..ทำอย่างไร
ขอจงใช้..ประโยชน์..โปรด..พิจารณา
นักเดินทาง..เท้าเปล่า..เขาคนนี้
คือคนที่..เป็นครู..ให้รู้หนา
อย่ายึดติด..สิ่งใดใด..ในชีวา
เรียนรู้ว่า..โลกมนุษย์..สุดแน่นอน
..
magic 8 ก.ค. 2547 13:45 น. - ID 56773 
870
8
0
8 กรกฎาคม 2547 14:24 น. - comment id 294961
คมจริงๆค่ะ เพราะด้วยค่ะ
8 กรกฎาคม 2547 14:41 น. - comment id 294963
..^_^.. รดาเห็นที่กรุงเทพฯคนนึง แต่รายนี้ขี่จักรยานสีแดง พูดพึมพำๆ ตลอดทาง ..^_^..
8 กรกฎาคม 2547 14:52 น. - comment id 294970
ยกนิ้วให้เลย เก่งจังเลย
8 กรกฎาคม 2547 15:00 น. - comment id 294973
เขียนได้คมคายดีมากเลย...เพื่อนเรา.. ..
8 กรกฎาคม 2547 15:24 น. - comment id 294980
แวะมาทักทายนะจ๊ะ คิดถึงๆๆ... @^___^@ กลอนยังไพเราะเหมือนเดิมนะคะ วีนัสก่ะเจ้า
8 กรกฎาคม 2547 16:23 น. - comment id 295020
พี่เมฯ ..เขียนงานชิ้นนี้ ..ได้ไพเราะ..มากเลยคะ..
สื่อความหมาย ..ในบทกวี ..
เป็นปรัชญาดี ..มีค่า..ลึกซึ้ง..
อ่านแล้ว ครุ่นคิด ..คำนึง..
คำหนึ่งคำ ..ต้องจำ .. เก็บไว้..
โลกมนุษย์..หยุดก่อนดิ..
สิ่งไม่ดี ..เอาไป ..อย่ามาใกล้..
มอบสัจธรรม ..คิดใหม่..
เป็นผู้ให้ ..ย่อมได้.. ความสุขคืน..
แบบ ..เรน..หัดแต่ง..นะคะ..
8 กรกฎาคม 2547 16:34 น. - comment id 295022
ใส่เสื้อผ้า ขาดวิ่น สิ้นความคิด ไม่ยึดติด รัก โลภ และโกรธหลง ไม่เพ้อฝัน ทุกอย่าง ทิ้ง ตัด ปลง แต่ยังคง ซึ่งไว้ ความเป็นคน ไม่แบมือ ขอใคร ให้ซ้ำซาก หาได้จาก ถังขยะ ไม่ขัดสน ทั้งของกิน ของใช้ ไร้ค่าตน ไม่กลัวฝน แดดหนาว ร้อนผ่าวใด คุณจะเรียก ฉันบ้า ไม่ว่าดอก ฉันไม่ออก ความเห็น ไม่หวั่นไหว ใช่ชีวิตฉัน อย่างนี้ ที่เป็นไป ไม่มีคน เข้าใจ ใช่จะแคร์ ( วันนี้ มาคนเดียว แฮะ คู่ Duo ไปไหนแหละ อ่านแล้วเห็นภาพ เลยครับ ขอแจมด้วยเลย)
8 กรกฎาคม 2547 16:44 น. - comment id 295025
คมคายอย่างแรง
8 กรกฎาคม 2547 19:41 น. - comment id 295118
ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต หรือดวงจิตเราหนาพี่ว่าไหม อาจวันนี้เราอยู่สุขไม่ทุกข์ใจ แต่ก็ใช่จะเป็นไปตลอดวัน เดี๋ยวเวลาพาเปลี่ยนเวียนรูปแบบ มีบทแสบร้อนเย็นเป็นน่าขัน ไม่แน่นอนหรอกหนาทุกครากัน เพียงแต่เราเท่านั้นต้องทำใจ *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แบบนี้หละค่ะ สัจธรรมของชีวิต ชีวิตเราก็เท่านี้หละค่ะ ทำดีเพื่อความสุขในวันนี้ เพราะพรุ่งนี้เราอาจจะเป็นมากกว่าเขาก็ได้ จริงไหมค่ะ อิอิ*-*
8 กรกฎาคม 2547 19:45 น. - comment id 295122
สวัสดีครับคุณเมจิค
ชีวิตมนุษย์ก็ยังงี้อ่ะครับ มันก็คงเหมือนแผ่นดิน มีที่ลุ่ม ที่ดอน
มีสูง มีต่ำ บางที่ก็สลับซับซ้อนยากจะเข้าใจ บางที่ก็โล่งแจ้ง
มองเห็นได้ทุกสิ่ง บางที่เต็มไปด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ ชุ่มฉ่ำไป
ด้วยไอเย็น บางถิ่นเต็มไปด้วยฝุ่นและเม็ดทราย ร้อนรุ่ม หาเหล่าสัตว์
ไม่เจอ
ชีวิตมนุษย์ !! ซับซ้อนยิ่งกว่า ยากแท้จะเข้าใจ เต็มไปด้วยความน่า
ฉงน เขาจะเดินเท้าเปล่า หรือสัญจรไปด้วยราชรถ!!!!!!
ใครเล่าจะรู้ เพราะเหตุไร ? จึงเป็นเช่นนี้
ป.ล. ฝากไว้ให้คิด หรือคุณว่ายังไง ?
8 กรกฎาคม 2547 20:02 น. - comment id 295137
บางที..นักเดินทางท่านนี้.. อาจมีความสุขกว่าใครๆๆๆ ที่ใส่รองเท้าสวยๆๆ ใส่เสื้อผ้าดีดีดี ไม่มีหนวดมีเครา แล้วก้อไม่ถูกเรียกว่าบ้า.. ก้อได้นะ..คะ... อยากแต่งเป็นกลอน..แต่ยากอ่ะ..ขอกี้กลับไปฝึกก่อนนะ...
8 กรกฎาคม 2547 20:07 น. - comment id 295141
ทั้ง magic sandsun นั้นเรื่องจริง ในโลกนี้สรรพสิ่ง ย่อมสลาย มีสติสัมปชัญญะต้องกลับกลาย ควรจะหายถ้ารักษาด้วยยาดี.... มีหน่วยงานของรัฐที่ตั้งชื่อสวยงาม ทรัพยากรมนุษย์ อิอิ ไม่เห็นยื่นมือเข้ามา อิอิ
9 กรกฎาคม 2547 08:57 น. - comment id 295455
อยากบ้าใบไปเป็นเช่นเธอกล่าว
เดินเหงาเหงาด้วยสองเท้าไปทุกที่
เดินนับดินกรวดก้อนตามทางมี
ไร้ฤดีไร้ใจไร้ไร้ศรัทธา
@@@@@@@@@@@@@@@@
อย่าลืม คนบ้าทำอะไรก็ไม่ผิด
อยากบ้ามั่ง
มีคนกล่าวไว้ว่า บ้ากับอัจฉริยะ มันเหมือนเหรียญบาท อยู่ที่คุณจะดูที่ด้านไหน
@@@@@@@@@@@@@@@@
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
