เธออาจเป็นแสงดาวที่พราวพร่าง หรืออาจเป็นน้ำค้างที่พร่างใส หรืออาจเป็นเมฆขาวที่ยาวไกล ที่พร้อมจะหวั่นไหวไปกับกาล เธออาจเป็นสายหมอกระลอกคลื่น อาจเป็นพื้นเป็นฟ้าเป็นห้วงฝัน เป็นหินผาธาราหรือไฟควัน หรืออาจจะป็นแสงจันทร์ยามค่ำคืน แต่ความจริงเธอเป็นความหนาวเหน็บ เป็นความเจ็บปวดร้าวเศร้าขมขื่น เป็นน้ำตาที่มาเยือนทุกค่ำคืน เป็นคนอื่นที่แสนไกลเกินไขว่คว้า
8 กรกฎาคม 2547 01:16 น. - comment id 294791
เธอจะเป็นอะไรไม่สำคัญ เพราะตัวฉันยังห่วงใยให้ห่วงหา ไม่ว่าเธอจะเป็นน้ำหรือเป็นปลา เธอก็ยังคงคุณค่าต่อดวงใจ *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
8 กรกฎาคม 2547 16:45 น. - comment id 295026
อ่านยากจังแสบตาแต่ก็เพราะดีคะ
8 กรกฎาคม 2547 17:27 น. - comment id 295037
ไพเราะมากครับคุณ... เธออาจเป็นอะไรเกินไขว่คว้า แต่ ณ.ที่ปรารถนาในใจฉัน เธอเป็นคน หนึ่งเดียว นิจนิรันดร์ สถิตย์มั่น สถิตย์อยู่ กลางหัวใจ