คนขี้เหงา ขังตัวเอง บรรเลงกลอน ร้อยคำอ่อน พันคำหวาน ล้านคำซึ้ง พร่างพรูท่วงทำนอง บทกลอนรำพึง ฝากไปถึงใครบางคน ที่ดลใจ ร่ายกวี ชี้เจ้าชวน ล้วนคำไพเราะ กลั่นเพลงพ้อง ทำนองเสนาะ ประเหมาะสมัย จะอ้างฟ้า อ้างดินดาว สกาวประไพ ก็อ้างไป แสนไกล ตามใจจะพา จะโลดแล่นริ้วเร็วหรือออดเอื่อย บรรเลงเรื่อยสิสุขสันต์ ให้หรรษา หากโศกตรมขมไหม้ ในอุรา ก็ใช้กลอนบรรดา พาคล้อยคลอน เจ้ามิชอบ หรือไร ฤาใจเจ้าหนัก อาจมิรัก บทกวี ที่ยอกย้อน ก็รู้นะ ข้างใน ฤทัยเจ้าอ่อน เอาบทเพลง อวยอ้อน เป็นพรเพลิน มาสิ มา หลับตา จินตนาการ จูงมือกัน ก้าวผ่าน ตำนานเนิ่น มีดอกไม้ หมื่นแสน บนแดนเดิน มีลาดเนิน ปูนุ่ม ล้วนพุ่มผกา คนขี้เหงา ขังตัวเอง บรรเลงกวี ส่งภวังค์ ไปยังที่ สิเน่หา เตลิดใจ ออกไป ในนานา แค่อยากจะพา เจ้าไป เพลินใจด้วยกัน -(ม้าก้านกล้วย)-
16 พฤศจิกายน 2544 03:53 น. - comment id 19549
เพราะมากเลยค่ะ...
16 พฤศจิกายน 2544 08:06 น. - comment id 19591
จับใจจังเลย
16 พฤศจิกายน 2544 16:17 น. - comment id 19641
เพราะที่สุดเลยจ้า
20 พฤศจิกายน 2544 00:53 น. - comment id 20195
เผอิญว่าต้องหาบทกลอนที่เกี่ยวกับเพลงไปทำรายงาน พอมาเจอเข้าก็รู้สึกว่าใช้ได้เลยที่เดียว
25 พฤศจิกายน 2544 13:31 น. - comment id 20892
ทำไมเขียนเก่งอย่างนี้ ทึ่งจัง
25 พฤศจิกายน 2544 18:27 น. - comment id 20930
นี่เป็นกลอนต้อนรับเราหรอ คุณม้าก้านกล้วย มันเกี่ยวกันมั๊ยเนี้ย เกี่ยวไม่เกี่ยวแต่ก้อเพราะดีนะ ขอบคุณฮับ
4 มีนาคม 2545 23:30 น. - comment id 38665
พี่ม้าเขียนเก่งอยู่แล้ว จนเจทท์ไม่รู้จะหาคำไหนมาชื่นชม มันถึงจะสาสมอ่าค่ะ เขาเรียกว่า ปรมาจารย์อ่ะนะ o_O~ แค่อยากมาบอกว่า เจทท์ตามมาอ่านบทโปรดของพี่ม้าเรียบ100 แล้วค่ะ ^-^
8 มีนาคม 2545 20:15 น. - comment id 39322
เพราะดีค่ะ