แสงแดดในยามเช้า บังคับให้เราลืมตาตื่น ทั้งทั้งที่ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน มัวทนฝืนร้องไห้เสียนำตา เห็นนกน้อยบินคลอเคลีย มองแล้วพาให้ใจระเหี่ยอ่อนล้า เจ็บปวดใจเมื่อมีภาพเธอลอยมา ปล่อยให้ฉันอ้างว้างเหว่ว้าเดียวดาย แสงแดดในยามเช้า ทำไมหนอเราต้องทนเป็นคนไร้ความหมาย เพราะใครหละ เพราะใครทิ้งฉันเกือบตาย บอกเลิกรากันง่ายๆ ปล่อยให้คนเดียวดาย ต้องทนทุกข์ทรมาน