หน้าส่วนตัว
หลายๆครั้งที่มองดูฟ้า
เห็นดาราส่องแสงสวยใส
บ่อยครั้งที่ต้องก้าวเดินในที่ๆไม่อยากไป
แต่ต้องจำก้าวไป..อย่างปวดใจตลอดมา
เพราะไม่มีที่ไป
เส้นทางสายหัวใจปิดไปอย่างช้าๆ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นอย่างที่ผ่านมา
ความมืดเข้าปกคลุมทุ่งหญ้าเหลือเพียงผู้หญิงที่แทบไม่มีนำตา
.... ยืนร้อง ไห้คนเดียว ....
แต่งเองยังว่ากลอนมันแปลกๆว่ามั้ย
ก้อนเนื้อที่รักเธอ 7 ก.ค. 2547 17:30 น. - ID 56706 
1445
4
0
7 กรกฎาคม 2547 18:17 น. - comment id 294594
กลอนเหงามากเลยอ่ะครับ ทำไมช่างเศร้าจังเลย เมกแวะมาร้องไห้เป็นเพื่อนนะครับ อย่าเศร้ามากนักนะครับ เดี๋ยวสุขภาพจะเสียนะครับ ห่วงใยตัวเองบ้างนะครับ ขอให้หายเศร้าเร็ว ๆ นะครับ เมก
7 กรกฎาคม 2547 18:36 น. - comment id 294600
ฉันยืนอยู่ท่ามกลางความสับสน แสงไฟและผู้คนมากหน้า แต่ไม่อาจลบลืมความเจ็บชำที่ผ่านมา ไม่รู้ว่า ทำไม
7 กรกฎาคม 2547 18:39 น. - comment id 294601
ร้องไห้เถิด..ถ้าอยากร้อง ไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ กอกกจะอยู่เป็นเพื่อน ให้ยืมไหล่ไว้เช็ดน้ำตาด้วย เอ้า..ไม่พอ จะโอบกอดให้ด้วยยังไหว ไม่คิดค่าเสียเวลา ฟรีจ้ะ
8 กรกฎาคม 2547 00:14 น. - comment id 294746
กอดเหงาเฝ้าระทม ผู้หญิงไร้เงา ด้วยนั่งกอดความเหงาเศร้านักหนา ไม่เคยห่างเลยสักคราพาขื่นขม แถมดวงจิตยังใกล้ชิดติดระทม และจ่อจมความเหงาเฝ้าเดียวดาย เมื่อข้างกายไร้เธอเสมอเก่า ฉันจึงเฝ้านั่งเหงามิห่างหาย อยู่ลำพังกับความเศร้าเฝ้าเดียวดาย จนวันตายหรือไรให้คร่ำครวญ อยากจะผลักอยากจะไสไล่หลีกหนี กับความเหงาที่ล้นปรี่ไม่มีหวน แต่อย่างไรใจเจ้ากรรมพร่ำรัญจวน ยังเฝ้าครวญถึงความช้ำมิร่ำลา หรือต้องช้ำเรื่อยไปใจจำจด ไม่มีวันจะหมดความอ่อนล้า จึงได้เฝ้ากอดเหงาเศร้าอุรา กับน้ำตาที่ไหล่มาตรงบ่าใจ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ เลยขอร่วมแจมด้วยแล้วกันนะค่ะ เหงาเหมือนกันค่ะ*-*
13 กรกฎาคม 2547 13:33 น. - comment id 297643
กินใจToT ไม่แปลกๆๆๆ ** ^o^ **
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
