หน้าส่วนตัว
หลายๆครั้งที่มองดูฟ้า
เห็นดาราส่องแสงสวยใส
บ่อยครั้งที่ต้องก้าวเดินในที่ๆไม่อยากไป
แต่ต้องจำก้าวไป..อย่างปวดใจตลอดมา
เพราะไม่มีที่ไป
เส้นทางสายหัวใจปิดไปอย่างช้าๆ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นอย่างที่ผ่านมา
ความมืดเข้าปกคลุมทุ่งหญ้าเหลือเพียงผู้หญิงที่แทบไม่มีนำตา
.... ยืนร้อง ไห้คนเดียว ....
แต่งเองยังว่ากลอนมันแปลกๆว่ามั้ย
ก้อนเนื้อที่รักเธอ 7 ก.ค. 2547 16:28 น. - ID 56700 
772
2
0
7 กรกฎาคม 2547 17:41 น. - comment id 294583
เข้าใจว่าเหงา ก็เลยไม่อยากเดินไปไหน เราไปเป็นเพื่อนเอาเปล่า... แวะมาทักทายค่ะ...อิๆๆๆ
8 กรกฎาคม 2547 00:11 น. - comment id 294742
กอดเหงาเฝ้าระทม ด้วยนั่งกอดความเหงาเศร้านักหนา ไม่เคยห่างเลยสักคราพาขื่นขม แถมดวงจิตยังใกล้ชิดติดระทม และจ่อจมความเหงาเฝ้าเดียวดาย เมื่อข้างกายไร้เธอเสมอเก่า ฉันจึงเฝ้านั่งเหงามิห่างหาย อยู่ลำพังกับความเศร้าเฝ้าเดียวดาย จนวันตายหรือไรให้คร่ำครวญ อยากจะผลักอยากจะไสไล่หลีกหนี กับความเหงาที่ล้นปรี่ไม่มีหวน แต่อย่างไรใจเจ้ากรรมพร่ำรัญจวน ยังเฝ้าครวญถึงความช้ำมิร่ำลา หรือต้องช้ำเรื่อยไปใจจำจด ไม่มีวันจะหมดความอ่อนล้า จึงได้เฝ้ากอดเหงาเศร้าอุรา กับน้ำตาที่ไหล่มาตรงบ่าใจ *-*กลอนน่ารักดีคะ ขอแจมด้วยคนแล้วกันค่ะ เหงาเหมือนกัน*-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
