ตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ พยายามเริ่มชีวิตใหม่กับคนที่คิดว่าใช่และเป็นคนดี แต่ก็ยังไม่ลืมเธอคนๆนี้ที่ทำให้ช้ำใจ ทั้งๆที่เธอทำร้ายกันมามาก เจ็บปวดทรมานจนมันรับไม่ไหว แต่พอพยายามที่จะเดินจากไป แต่ทำไมยิ่งพยายามเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งถลำลึกไปทุกทีๆ
7 กรกฎาคม 2547 14:28 น. - comment id 294461
อย่าหันกลับมาหาฉันอีกเลย รู้ไหมคนคุ้นเคยมันอ่อนไหว อย่าทำเหมือนว่าเธอมีใจ เก็บเอาไว้ให้คนที่คู่ควร ฉันไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด ว่าฉันคิดเป่าพัดให้ลมหวน ลมมันพัดเลยไปแล้วก้อไม่ควร ให้มันหวนพัดกลับมาอีกเลย ฉันเข้าใจว่าเธออาจว้าเหว่ อาจไขว้เขวฉันไม่อาจทำเมยเฉย แต่อย่านะ ได้โปรดเถอะ.. อย่าเลย ความคุ้นเคยอาจทำร้ายใครบางคน เธอรู้จัก..ฉันดี..กว่าใครเขา อย่าเก็บเอาเรื่องเก่าเก่ามาเล่าใหม่ ฉันเช่นกันรู้จักเธอ..ดีกว่าใคร อ้างว้างใจหรือยังไงถึงหันมา ฉันเปลี่ยนไปเป็นคนใหม่แล้ววันนี้ อาจไม่ใช่คนดีเหมือนวันผ่าน ความเข้มแข็งเป็นเกราะให้วันวาน เสียงที่ผ่านจึงทำได้แค่รับฟัง..
7 กรกฎาคม 2547 14:57 น. - comment id 294477
ขอจำเพียงสิ่งดีของเธอไว้ เก็บไว้ในใจอยู่เสมอ เพราะหัวใจมันเฝ้าบอกว่ารักแต่เธอ ถึงเธอคนดีจะทำให้ช้ำใจ ***จำแต่เรื่องดีๆไว้นะครับมันจะทำให้เรามีความสุข ผมคิดว่าแบบนั้นนะ เพราะผมก็พยายามที่จะทำอยู่
7 กรกฎาคม 2547 22:53 น. - comment id 294682
ตอบไม่ได้เหมือนกัน ว่าทำไมเรานั้นไม่ยอมห่างเหิน ทั้งที่เขาไม่เคยเฝ้าเราจึงเป็นแค่ส่วนเกิน ที่ถูกเธอนั้นเดินเลยผ่านไป *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*