แม้ขาเจ็บเหน็บกินเกือบสิ้นแรง เขายังแกร่งเกินใครใจเหี้ยมหาญ ศัตรูบุกรุกล้ำทำรำคาญ กล้าล้างผลาญไล่ตะเพิดเตลิดไกล เพื่อหล่มช้างกลางไพรไร้งูยักษ์ สู้ปกปักรักษ์ป้องคุ้มครองไหว สั่งการดีมีสติริเริ่มไว ผู้ยิ่งใหญ่เยี่ยงทหารผ่านโชกโชน ยิงปืนเที่ยงเสี่ยงไปไม่เคยพลาด แสนฉลาดเฉลียวล้ำช่ำโลดโผน รักเพื่อนพรานผ่านไพรใจอ่อนโยน มิเคยโล้นแล้งน้ำใจให้ทุกคน ปรามไอ้กุดหยุดกระทิงยิงกระซู่ รับบทบู้เรื่อยไปกลางไพรสณฑ์ แม้ศักดิ์สูงยูงหงส์ดำรงตน เจ้านายคนแค่ฐานะตบะแรง 4 กรกฎาคม 25447
4 กรกฎาคม 2547 15:17 น. - comment id 293107
มีแม่ทัพ ทีใจเย็น เป็นหัวหน้า อีกความกล้า มองการไกล คลายติดขัด ทางท่องเดิน แม้ดุจัด อัตคัต วิสัยทัศน์ ที่ดี ย่อมมีชัย
4 กรกฎาคม 2547 17:46 น. - comment id 293164
เพชรพระอุมา...เป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้อ่านแล้ววางไม่ลงเลยค่ะ ชนิดที่เรียกว่าไม่ต้องหลับต้องนอนกันเลย... อ่านแล้วจะผูกพันธ์กับตัวละคร... และ สร้างจินตนาการในป่าได้อย่างตื่นเต้น คุณนกตะวัน...อย่าลืมเขียนถึง *ผีดิบมันตรัย* ด้วยนะคะ อยากรู้จังว่าคุณนกตะวันมองตัวละครตัวนี้ไว้อย่างไร... ...........................................................................................
4 กรกฎาคม 2547 21:07 น. - comment id 293273
พี่ชายป้องน้องสาวคราวออกป่า เพชรพระอุมาล่าสมบัติผลัดกันหนี ทั้งสัตว์ร้ายผีป่าเข้าราวี แต่คุณชายท่านนี้ไม่ยั่นไพร
4 กรกฎาคม 2547 21:24 น. - comment id 293292
กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ