ใต้เงาไม้...ที่ฉันนั่งเหงาอยู่ตรงนี้ กับนาทีที่สายลมพัดผ่าน ยังคงคิดถึงเธอ - คนของวันวาน นานแสนนาน จะยังคิดถึงเธอ ..เรื่อยไป ครั้งหนึ่ง...เธอนั่งอยู่ตรงนี้ กับวันดี - ดี ที่มีเธอ ชิดใกล้ เธอเป็นคนที่น่ารักมาก...รู้มั้ย ร่าเริงสดใส จนฉันรักเธอหมดใจที่มี ครั้งนี้...มีฉันอยู่เพียงลำพัง ที่มานั่งคิดถึงเธอ อยู่ตรงนี้ กับความเหงาที่มากขึ้น ทุกที เวลาต่อจากนี้ - ก็ยังคงเดินต่อไป ใบไม้ล่วงหล่น ตามกาลเวลา ความรักหนา...จะเป็นอย่างนั้นไหม 6 ปี ฉันคงได้คำตอบจากใจ จะไม่เป็นอย่างนี้อีกแล้วใช่ไหม...กับวันที่ฉันรอ
1 กรกฎาคม 2547 16:39 น. - comment id 291963
จินตนาการได้ยอดเยี่ยม แต่การวางระเบียบตัวอักษรทำให้อ่านยาก
1 กรกฎาคม 2547 22:45 น. - comment id 292052
ใต้เงาไม้ต้นที่ที่ครั้งหนึ่ง ยังตราตรึงเก็บภาพอันฝันใฝ่ มีเธอฉันสองเราเฝ้าห่วงใย ในใต้ใบไม้ใหญ่ให้ร่มเงา *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
2 กรกฎาคม 2547 11:38 น. - comment id 292168
โห รอตั้งหกปี ป่านนี้ลูกเขาเข้าโรงเรียนแล้วละ อิอิ