แด่ความอ่อนไหวทั้งมวล ใครกันนะพ่อคนอ่อนไหวคนนั้น ผู้รัก เศร้า เหงา บ้า ได้ถึงที่สุด ผู้ค้นพบความรักเร่าร้อนจนถอนกายถอนใจไม่ขึ้นกลับดิ่งลง ผู้แปลความรู้สึกภายในออกมาทางดวงตาสีน้ำตาลแสนงามนั่น แล้วใช้ภาษาเสกความรู้สึกขุ่นมัวให้คล้อยตาม วิบ วิบ วิบ แสงพร่างพรายตา ฉันมองเห็นความรัก ผู้นอนหนุนตักให้เธอลูบผมเล่น ปล่อยให้ใจเคล้าคลอกัน ผู้ใฝ่หาเส้นผมหอมอ่อนๆมาลูบไล้ ผู้พบว่าเส้นโค้งเว้านั้นช่างเย้ายวน ยากลืมเลือน ผู้จินตนาการว่าที่แห่งนั้นช่างหน้าแทรกกายผ่านเพียงเบาเบา ลึก ลึก ลึก ลงไปพบความตะลึงงัน จนยากถอนกาย เส้นที่ลากจากเนินสูงชัน ลาดเทลงหุบเหว ทอดกายอย่างงดงามภายใต้แสงเสี้ยวพระจันทร์ข้างแรม งามอย่างหาเส้นใดมาเปรียบ ความเรียวงามล้ำลึกของรูปกาย ความแข็งแรงของท่อนขาเหยียดยาว อยากไปภูเขา ข้ามเนิน ขึ้นยอด มุดถ้ำ ดำดิ่งลง ลำธาร.. ดิ่งลึกลงไปพบตัวเองกับความรู้สึกยากถอน ความอ่อนไหวนั้นไม่มีอะไรทำลายได้เลย **ขอรำลึกถึงความรักที่สั่นไหวอยู่ในใจตลอดเวลา ความรัก ความรัก ความรัก บ้าที่สุด..
sivadee 28 มิ.ย. 2547 16:58 น. - ID 56109 
718
2
0
28 มิถุนายน 2547 18:06 น. - comment id 291046
ฮ๊าดดดดดดเช๊ยยยยย!!!..เป็นหวัดเลยอ่ะค่ะ ตอนดำดิ่งลงลำธาร.... ทะเลดาว มาชื่นชมผลงานความรัก ที่ไม่เห็นบ้าซะหน่อย......^-^
28 มิถุนายน 2547 18:53 น. - comment id 291063
นะ...เบรค
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
