วังเวงแว่วแผ่วผ่านกังวาลก้อง หันไปมองไม่เห็นใครน่าใจหาย ถูกทอดทิ้งให้เปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย ไร้ความหมายหมดสิ้นทุกสิ่งพลัน เธอไปไหนไม่หวนกลับมาหา ม่านน้ำตาไหลเอ่อเพ้อโศกศัลย์ ใจว่างเปล่าเหงาจิตเจ็บทุกวัน ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวได้อย่างไร
ลอยไปในสายลม 25 มิ.ย. 2547 12:48 น. - ID 55933 
680
2
0
25 มิถุนายน 2547 13:12 น. - comment id 289672
เมื่อถูกทิ้งเดียวดายให้เปลี่ยวเหงา มาอยู่กับหญิงไร้เงาจะดีไหม รับประกันจะเป็นเพื่อนตลอดไป ไม่ให้ใจเธอเหงาเศร้าเดียวดาย *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
25 มิถุนายน 2547 19:55 น. - comment id 289850
เสียงเจื้อยแจ้วแว่วดังฟังแล้วหม่น นึกถึงใครสักคนที่เคยตามหา เคยอยู่เคียงเหลือเพียงคราบน้ำตา กาลเวลาเปลี่ยนผันฝันเปลี่ยนไป แวะมาให้กำลังใจค่ะ
26 มิถุนายน 2547 21:25 น. - comment id 290313
ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
