ขอขอบคุณในความห่วงใย

sun strom

ดึกคนนี้ ฤดีหม่น ทนไม่ไหว
ทำอย่างไร หัวใจ ช่างสับสน
นอนไม่หลับ ตาสว่าง กลางกมล
จึงร้อนรน เข้ามา ไทโพเอม
โอโอ้...ใย เพื่อนเรา เข้ามาเยี่ยม
แต่งตัวเอื่ยม เรไร มากันเต็ม
แล้วตัวเรา ทำไม ไม่อิ่มเอม
น้ำตาเค็ม หยุดร่วง มาทักทาย
พี่ทิกิ เชิญนั่ง ฟังน้องนะ
คุณmoonจะ รีบป่าว อย่าห่างหาย
พี่เมกกะ นั่งก่อน อย่ารีบกราย
น้องแอมใจ คนดี ดื่มน้ำเย็น
พี่พายุ อยู่ก่อน อย่าพึ่งหนี
น้องมัดหมี่ ใคร่กล่าว เล่าให้เห็น
พีภัสจ๋า นั่งลง ข้างเนื้อเย็น
เรื่องราวเป็นอย่างไรใคร่กล่าวคำ
อัลมิตรา พี่ยา เชิญนั่งก่อน
ใคร่วิงวอน คุณหญิง อย่าพึ่งขำ
คุณแอบเปิ้ล มัทขอเชิญ เข้าประจำ
พี่พงษ์นำ ผองเพื่อน ตามเข้ามา
น้องเรนจัง นั่งลง พร้อมน้องกี้
จุ๊บคนดี ซักครั้ง ที่ห่วงหา
พี่ลีขา มัทเชิญ อีกคนค่ะ
พูดต่อหน้า ทุกคน มัทขอบคุณ
เมื่อวานนี้ มัดหมี่คุย กับพี่เค้า
สุขสองเรา ไม่คิด จะหันหุน
หลายถ้อยคำ พี่เค้า คอยเจือจุน
คอยเกื้อหนุน ให้มัดหมี่ มีสุขใจ
บางวันต้อง ลำบาก กายพี่มาก
เพื่อจะฝาก ให้สุข  ให้สดใส
แต่มัดหมี่ คิดมาก ด้วยเกรงใจ
มัทจึงได้ คิดไป ไกลพี่ยา
ด้วยมีจิต รักเค้า เท่าท้องฟ้า
จึงอยากลา ให้ไกล ไร้พันธะ
พี่พายุ ไม่ต้องคอย เป็นภาระ
ซับน้ำตา ยามเรา เฝ้างอแง
เกินเป็นคน คิดมาก ก็อย่างนี้
คิดทุกที หากทำ ให้เขาแย่
เป็นห่วงเขา มากมาย จึงเชือนแช
เป็นเรื่องแหละ ทำเอา เค้าตกใจ
มัทใคร่ขอ ขอบพระคุณ ทุก ๆท่าน
ที่พากัน เป็นห่วง มาเยี่ยมให้
มัทตื้นตัน กราบงาม ๆ ด้วยหัวใจ
ต่อนี้ไป สัญญาไว้ ไม่ทำเอย