กลางสายฝนพรำ กำลังทบทวน เรื่องราวหลากล้วน ชวนคิดพิจารณา ใคร่ครวญกี่ครั้ง ฉันยังสับสน จิตใจวกวน ยากล้นคิดได้ น้ำตาเริ่มปริ่ม ที่ตรงริมน้ำ นึกถึงทุกยาม คำถามจากเธอ ใจเอยว่างเปล่า เธอเล่าทำไง ความรักจากไป ไม่หวนกลับมา ร้องไห้ในสายฝน อีกคนอยู่ไหน รู้สึกว่าใคร ห่วงใยน้อยลง ฉันเหนื่อยฉันท้อ ไม่ขอกลับหลัง ชีวิตที่ยัง มีลมหายใจ ขอใช้คนเดียว เลิกยุ่งเกี่ยวไหม คำถามหลุดไป พร้อมในน้ำตา ร้องมันออกมา เงียบ-เงียบคนเดียว ทำตัวเปียกฝน ผู้คนมองเหลียว แลเห็นอย่างเดียว คือฝนบนหน้า กลบเกลื่อนน้ำตา ที่มันเอ่อนอง ให้ฝนชะล้าง เจือจางความหมอง จิตใจใสผ่อง ของเราให้ลืม ลำบากเหลือล้น ทีคนอื่นเขา ลืมแม้เรื่องเก่า หากเรากลับจำ แสนทรมาน สงสารหัวใจ จะทำเช่นใด ให้ลืมเสียที ลืมเขาให้หมด ลดลงไม่ได้ ไม่รู้ทำไม ใจถึงดื้อดึง ฝนเอ๋ยได้โปรด ลงโทษได้ไหม มันเจ็บในใจ จากใครเหลือเกิน ทุกทุก ย่างก้าว ทุกคราวที่เดิน ไม่อยากเผชิญ หน้าเธออีกเลย ออกไปได้ไหม จากใจของฉัน ห้ามรักทุกวัน ใจนั้นอยากเมิน เธอรักหรือหลอก อย่ามาบอกฉัน ไม่อยากรับมัน เข้ามาในใจ สายฝนโปรยปราย ละลายใจฉัน ร้องไห้เพื่อนกัน หลั่งไหลลงมา สายฝนสร่างซา น้ำตาจางไป นับหนึ่งเริ่มใหม่ ไม่ให้รักเธอ http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=2698
Rainsummer 23 มิ.ย. 2547 00:57 น. - ID 55752 
800
2
0
23 มิถุนายน 2547 00:58 น. - comment id 288455
ไม่ใช่กลอนแปดหรอกนะคะ เป็นแค่กลอนเปล่าๆ ที่ไม่มีสัมผัสเท่าไหร่ (^_^)
23 มิถุนายน 2547 13:03 น. - comment id 288580
นับหนึ่งเริ่มต้นให้พ้นรักนี้ จบกันเสียทีไม่มีร้าวไหว พอแล้วต่อนี้ขอทีจากไกล ฉันขอจบไปให้ไกลจากเธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
24 มิถุนายน 2547 01:51 น. - comment id 288944
แหงนหน้ามองฟ้า ขณะฝนหลั่ง ให้มันชะล้าง ดวงตาแห่งความโง่งม หยดน้ำเข้าตา คงแสบซ่า สาสม ให้หัวใจตรอมตรม ได้สร่างซาเสียที ร้องไห้กลางสายฝนก้อรู้สึกดีนะค่ะ อย่างน้อยก้อได้รุ้ว่ายังมีฟ้าที่ร้องไห้เป็นเพื่อนเราอีกคน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
