...ศิลปิน...ข้างตลาด ......เดินสีซอ..เลี้ยงหล่อ..ต่อชีวิต ตามความคิด..ที่จิต..ลิขิตไว้ จูงลูกน้อย..บรรเลง..เพลงแห่งใจ เตร็ดเตร่ไป..เร่ร่อน..วอนผู้คน มีดนตรี...มาแจก..แลกเศษเงิน ของคนเดิน..ผ่านมา..เรียกหาหวัง ไล่นิ้วเรียง..สำเนียง..ล้อขอเศษตังค์ เพื่อประทัง..ความหิว..ที่กิ่วใน เดินเล่นซอ..ต่อเพลง..บรรเลงให้ ลูกน้อยได้..จำจด..บทครวญหา เผื่อจะได้..มีใคร..นั้นเมตตา หาเงินมา..เพื่อยาไส้..ให้อิ่มพุง ตีเข้าลูก..ตีกระหน่ำ..รำมะนา มองข้างหน้า..เป็นดวงตา..ให้กับพ่อ เล่นเข้าไป..พ่อจะได้..เร่งสีซอ เราแค่รอ..ง้อเขา..เฝ้าบรรเลง เสียงอึกทึก..เงียบลง..คงดึกแล้ว โถเจ้าแก้ว..ตาพ่อ..คงรอหิว เจ้าดวงใจ..คงรอ..จนท้องกิ่ว เดินตัวปลิว..ลิ่วไป..ไม่ดูทาง มีของกิน..ดาษดื่น..ช่างตื่นตา ให้เจ้าพา..พ่อไป..ซื้ออาหาร วันนี้เรา..เจอคนดี..ที่เจือจาน ท่านให้ทาน..หนุนจิต..ชีวิตเรา ......พ่อตาบอดสีซอ ลูกจูงพ่อเดินนำทาง ลูกเดินไปตีรำมะนาไป กระป๋องขอเศษตังค์ห้อยคอ ใครๆก็เรียกพ่อลูกคู่นี้ว่าขอทาน .....แต่ผมเรียกเขาว่า...ศิลปิน
15 มิถุนายน 2547 23:28 น. - comment id 285522
ใช่ พวกเขาคือศิลปิน .. ที่ไม่คิดจะแบขอเงินเปล่าๆ .. แถวๆที่ทำงาน ตอนพักเที่ยง วันจันทร์ , วันพุธ ก็จะมีดนตรีของคนตาบอดมาเล่น บางวันแดดร้อน ต้องทนตากแดด บางวันฝนตก เห็นแล้วรู้สึกสงสารจัง เท่าที่ทำได้ ก็ได้แต่หยิบยื่นช่วยเหลือพวกเขา ตามความสามารถ ไม่รู้สินะ หลายคน ให้เพียงเศษเงิน .. จะพอไหมนะ กับหลายปากหลายท้อง ที่อยู่ในวงดนตรีนั้น
15 มิถุนายน 2547 23:41 น. - comment id 285528
มาอ่านงานดีของคุณ
16 มิถุนายน 2547 16:59 น. - comment id 285797
พิการตา.... มิได้หมายถึง..พิการใจ คือ..ศิลปินยิ่งใหญ่ ใช่..คนขอทาน ........................................... เห็นด้วยนะ..ว่าเค้าคือศิลปิน ...........................................