คุณวัชรี สายสิงห์ทอง..ผู้ร้อยเรียงค่ะ อ่านตอน1..ก่อนนะคะ http://www.thairath.co.th/thairath1/2547/column/famous/jun/5_6_47.php ความรักของซู-1 ********* มองจากการแต่งกาย เขาก็รู้ว่าเธอเป็น ผู้หญิงเอเชีย เป็นนักศึกษาที่เดินเข้าออก มหาวิทยาลัย อ็อกซ์ฟอร์ดทุกวัน เด็กสาวเจ้าของเรือนร่าง โปร่งบาง ผิวเนียนละเอียดสีน้ำผึ้งคนนี้ มักสวมเสื้อแขนยาวสีขาว ปลายแขนบานน้อยๆ คอกลมผ่าหน้า ตัวเสื้อสั้นแค่เอว นุ่งโสร่งยาวกรอมเท้า ลวดลายแปลกและสีไม่เคยซ้ำ มุ่นมวยผม ไว้ที่ท้ายทอยแล้ว เสียบช่อดอกไม้ทุกวัน เขาไม่เคยเห็นว่าผมของเธอ ขาดดอกไม้แม้แต่วันเดียว มันเป็น เอกลักษณ์ของเธอ ชายหนุ่มเดินตามเธอมาหลายเดือนแล้ว อยากทำความรู้จักแต่ไม่กล้า เพราะเธอไม่มีทีท่าว่าจะชอบใคร อีกทั้งมีนักศึกษาหนุ่มหลายคน ที่พยายามทอดไมตรี กับเธอ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาเกิดใจกล้า เดินเข้าไปทักทาย ในที่สุดทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนกัน เธอบอกว่าเธอชื่อ ซู ยี มาจากพม่า *************** คลิ๊กอ่านต่อให้จบเองนะคะ http://www.thairath.co.th/thairath1/2547/column/famous/jun/5_6_47.php ความรักของซู-1 http://www.thairath.co.th/thairath1/2547/column/famous/jun/12_6_47.php และ ความรักของซู-2 โดย..วัชรี สายสิงห์ทอง **************** พุดพัดชา.... หลั่งน้ำตาสังเวยทุกคราที่อ่านประวัติค่ะ หวังทุกดวงใจงาม นามนิยามดวงดอกไม้ ที่หวังประดับงามประดับใจ ด้วยนิยามมากล้นค่า..คน ในหล้าโลก.. ขอพลีพร้อมน้อมใจดวงดอกไม้ไทยดอกไม้ไพร น้อมใจคารวะแด่เธอ!นะคนดี..ของโลก! *********** ซู ยี ถูกกักบริเวณ อยู่ในบ้านริมทะเลสาบ อิลยา มานานหลายปีแล้ว เธอทุกข์ทรมานใจมาก จดหมายของ สามีและ ลูกจากอังกฤษเท่านั้น ที่ปลอบใจให้สู้ชีวิตต่อไป ยามว่างเธอทำสมาธิ เขียนบันทึก และอ่านวรรณกรรมของเจน ออสเตน ขณะเดียวกันทหารเผด็จการ ก็ได้ออกข่าว บิดเบือนทำลายในทำนองว่า ขอประชาชนอย่าเชื่อถือซู ยี ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ดีเด่อะไร ตอนอยู่อังกฤษก็เป็นโสเภณี คบผู้ชายไม่เลือกหน้า เป็นผู้หญิงไร้สาระที่เรียกว่า Party Girl ซ่าส์อยู่ตามงานต่างๆ จนมีผัวเป็นฝรั่ง และได้สัญชาติอังกฤษไปแล้ว มันไม่ได้เป็นพม่า แต่กลับมาสร้างความวุ่นวายในบ้านเมือง เพื่อความดังให้ตนเอง ซู ยี ไม่มีโอกาสจะรู้ข่าวบิดเบือนนี้ เพราะต้องอยู่ในโลกแคบๆที่ขัดสนของตนเอง เธอส่งข่าวถึง สามีว่าไม่มีเงินซื้ออาหาร ต้องกินสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ร่างกายเริ่มอ่อนแอลงเพราะ ขาดสารอาหาร เธอเป็นลมบ่อยๆ และคิดว่าเป็นโรคหัวใจ เวลาเดิน รู้สึกหูอื้อ สายตาพร่า มัวลงเรื่อยๆ ซึ่งทางทหารก็เยาะเย้ยว่า พ่อมันถูกฆ่าตาย แต่เราจะไม่โหดร้ายขนาดนั้น ปล่อยให้มันตายคาบ้านหลังนั้น ไปก็แล้วกัน นี่ก็จวนแล้ว! คิม, ลูกชายคนเล็กเขียนมารำพันว่า รู้สึกเหงาและคิดถึงแม่เหลือเกิน พ่อมีแต่ความทุกข์ ต้องทำงานหนักมากและเลี้ยงลูกทั้งสองคน บ้านที่ อ็อกซ์ฟอร์ดไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว สมัยอยู่ด้วยกัน แม่เคยทำอาหารจนส่งกลิ่นหอมไปทั่วบ้าน เพราะแม่ปรุงอาหารเก่ง เราพ่อลูกเคยได้กินอาหารที่อร่อยๆ จากฝีมือแม่ แต่เวลานี้กินแบบ กันตาย ตอนนี้เขาโต ขึ้นจึงเข้าใจเหตุผลของแม่ ที่ยังกลับอังกฤษไม่ได้ เพราะแม่ มีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ พม่าต้องการ เสรีภาพ และควรมีการเลือกตั้งทั่วไป มันเป็นเรื่องยาก คิมให้ สัมภาษณ์ ผมอยากช่วยแม่ แต่ไม่สามารถช่วยได้ และแม่ก็ไม่ ต้องการให้ช่วย มันเป็นสิ่งที่แม่ต้องทำด้วยตัวของแม่เอง แม่มีจิตวิญญาณในการต่อสู้และ เสียสละ แม่ทำให้พวกเราเข้มแข็ง ไมเคิลพาลูกๆ มาเยี่ยมซู ยี เท่าที่สามารถจะทำได้ แต่ค่าเครื่องบินไป-กลับแพงมาก อีกทั้งคณะทหารก็หาทางกลั่นแกล้ง โดยอนุญาตให้เข้าประเทศได้ แต่อีก 2-3 วันต่อมาบอกว่าไม่อนุญาต ไมเคิลหมดปัญญาที่จะช่วยภรรยาสุดที่รัก เขาทำได้แค่ให้กำลังใจ และปลอบโยนเธอ บางครั้งก็อ้อนวอน ให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับการเมืองเสียที ผู้หญิงตัวคนเดียว จะไปสู้รบตบมือกับทหารโหดไม่ได้ อย่างไรก็ตามเขาทราบดีว่า เธอไม่เลิกล้มความตั้งใจ อย่างเด็ดขาด ไม่มีสิ่งใดในโลกสามารถขัดขวางเธอได้ ต่อมาเกิดเหตุการณ์รุนแรง รัฐบาลทหารสลายตัวไป เกิดมีสภาปฏิรูปกฎหมาย ที่เรียกว่า สล็อร์ก (State Law and Order Restoration Council) โผล่ขึ้นมาแทนที่ เริ่มแรกก็ประกาศกฎอัยการศึก และให้สื่อของรัฐประโคมข่าวใส่ร้ายซู ยี, สามีและลูกๆ อย่างต่อเนื่อง แต่ด้วยเหตุอื่นกดดัน ให้สภาสล็อร์กจัดการเลือกตั้งในปี 1990 ซู ยี ก็ลงสมัคร ผลปรากฏว่า เธอชนะการเลือกตั้งอย่างขาดลอยถึง 82% ทำให้สภาสล็อร์กเสียศักดิ์ศรี อย่างรุนแรง จึงกักตัวเธอไว้ในบ้านดังกล่าวต่อไป แต่การต่อสู้อย่างทรหดของซู ยี ไม่เสียเปล่า โลกต่างรับรู้ และเอาใจช่วยเธอ จนในที่สุดเธอได้รับรางวัลโนเบล สาขาสันติภาพในปี 1991 แต่แล้ววันหนึ่งในปี 1999 โลกทั้งโลกของซู ยี ก็พังทลายลงมา ไมเคิลโทรศัพท์ไปหา เพื่อนสนิทชื่อปิเตอร์ แครี่ ผมมีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายจะบอก เขาเล่า เอาข่าวร้ายก่อนนะเพื่อน, คือ...หมอตรวจพบว่า ผมเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก และข่าวดี...ก็คือ ผมจะต่อสู้กับโรคร้ายนี้ จนสุดความสามารถ ผมไม่ยอมแพ้! เพื่อนๆที่อังกฤษตกใจมาก ต่างขอร้องให้ซู ยี กลับไปอยู่ใกล้สามี แต่เธอไม่ยอม ไมเคิลเองกระเสือกกระสนขอวีซ่า เพื่อเดินทางไปพม่าทั้งๆ ที่กำลังป่วย เพียงเพื่อพบภรรยา เป็นครั้งสุดท้าย หวังเพียงกล่าวคำอำลาต่อเธอ แต่อาการของเขาทรุดหนักลง ต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลและ พยายามโทรศัพท์ถึงเธอทุกคืน แต่คู่สายโทรศัพท์ของเธอถูกทหารสั่งตัด จนไมเคิลไม่สามารถติดต่อกับภรรยาได้ ครั้นในวันรุ่งขึ้น เ ธอได้รับข่าวจากสถานทูตอังกฤษว่า ไมเคิลสิ้นใจเสียแล้ว! ซู ยี ร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ศพของสามีได้ทำพิธีฌาปนกิจ ที่อ็อกซ์ฟอร์ดตามประเพณีในศาสนาพุทธ เธอเขียนไปหาเพื่อนๆที่นั่นว่า ฉันเป็นคนโชคดีมาก ที่มีสามีดีเลิศอย่างไมเคิล เขาให้ความเข้าใจเห็นใจ ในสิ่งที่ฉันทำ ความทรงจำที่ดีเหล่านี้ ไม่มีวันลบเลือนไปจากหัวใจ ของฉันตลอดชีวิต จนกระทั่งเมื่อเดือนมีนาคม มีข่าวจากทูตแห่งสหประชาชาติ รวมทั้งนายพลขิ่น ยุ้นต์ นายกฯคนใหม่ ว่า ซู ยี จะได้รับอิสรภาพในเดือนเมษายน 2004 แต่นี่ย่างเข้าเดือนมิถุนายนแล้ว อิสรภาพก็ยังริบหรี่ ไม่มีวี่แววว่าเธอจะรอดพ้น จากเงื้อมมือของเผด็จการทหารไปได้ ในขณะที่ โลกต่างรอคอย การคืนสู่เสรีภาพที่มนุษย์อย่างเธอควรต้องมี เผด็จการทหาร กลับรอคอยการตายของเธอ พวกเขากลัวผู้หญิงร่างเล็กคนนี้ที่สุด! ******************** พุดพัดชา และทุกดวงใจในหล้าโลกนี้ ที่รักสันติภาพ แสนเงียบงาม และโดยเฉพาะ ทุกยอดดวงใจที่ได้ชื่อว่าคืออิสตรี ขอพลีใจน้อมคารวะ แด่ คุณวัชรี สายสิงห์ทอง..ผู้ร้อยเรียงด้วยค่ะ พุดหวังงานงามนี้จะเป็นดั่งบทเรียน พร่ำเพียรสอนใจเพื่อนมนุษย์ ให้รู้สร้างคุณค่าในตัวเองเพื่อโลก และสร้างความงามความดี ความรักภักดิ์พลียามเราได้มาพานพบกัน ขอให้ถือเป็นขวัญเป็นโชค สร้างสุขลบโศก และเอื้อใจน้ำใจพร่างใสเมตตา ใช้ศาสนาบ่มเพียรภาวนา และให้รู้ค่าน้ำใจรัก เพราะ..ชีวินี้แสนสั้นนักนะทุกดวงใจ.. ก่อนสายเกิน...
พุด 12 มิ.ย. 2547 09:08 น. - ID 55148 
919
5
0
12 มิถุนายน 2547 13:53 น. - comment id 284325
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5660 IMAGINE John Lennon : : Key C IMAGINE THERES NO HEAVEN IT EASY IF YOU TRY NO HELL BELOW US, ABOVE US ONLY SKY IMAGINE ALL THE PEOPLE LIVING FOR TODAY AH IMAGINE THERES NO COUNTRIES IT ISNt HARD TO DO NOTHING TO KILL OR DIE FOR AND NO RELIGION TOO IMAGINE ALL THE PEOPLE LIVING LIFE IN PEACE YOUYOU MAY SAY IM A DREAMER BUT IM NOT THE ONLY ONE I HOPE SOME DAY YOULL JOIN US AND THE WORLD WILL BE AS ONE IMAGINE NO POSSESSIONS I WONDER IF YOU CAN NO NEED FOR GREED OR HUNGER A BROTHERHOOD OF MAN IMAGINE ALL THE PEOPLE SHARING ALL THE WORLD YOUYOU MAY SAY IM A DREAMER BUT IM NOT THE ONLY ONE I HOPE SOME DAY YOULL JOIN US AND THE WORLD WILL LIVE AS ONE...
12 มิถุนายน 2547 14:41 น. - comment id 284332
เธอ..คือ..กล้างาม.. เพาะหว่านนำทางใจนะกลางใจพุดมานานค่ะ พุด..ศรัทธา ความรักชาติ เสียสละแสนยิ่งใหญ่ จนโลกตะลึง.. พุดหลง รักความงามในละมุนแบบหญิงเอเชีย ที่มีมิลืมวัฒนธรรมการแต่งกายผ้าถุง ที่งามน่าค้นหา.. การมุ่นมวยผมและรักร้อย ด้วยสร้อยพรายพราวของ ละออดวงดอกไม้หวาน ความกล้าหาญมีจุดยืน ความเก่งกล้าในโลกอารยะ การกล้าละทิ้งเสียสละความรัก และชีวิตส่วนตัว การที่เธอรักวรรณกรรม เป็นหวานล้ำพร่ำงามบ่มหอมจิตวิญญาณภายใน และความรักที่แสนยิ่งใหญ่ระหว่าง ครอบครัวระหว่างพ่อแม่ลูก ที่จักดำรงร่างเสียสละหัวใจ เพื่อหน้าที่ พลีเพื่อความดีความถูกต้อง ให้โลกเรานี้หอมเย็นตราบชั่วกาล..ค่ะ
12 มิถุนายน 2547 15:56 น. - comment id 284372
จะเก็บ..เอาไว้ทุกเรื่องราว คอยติดตามข่าวคราวเธอเสมอ เพราะฉันยังไม่เคยลืมเธอ ถึงแม้ไม่ได้เจอก็ไม่เป็นไร เธอจะมีใครที่ไหนก็ตาม เธอยังคงงดงามในใจฉัน เธอจะรักอยู่กับใครก็ช่างมัน ขอฉันฝันแค่นั้นก็เพียงพอ รักของฉันใช่อยากครอบครอง แค่เธอจะหันมองกลับมาบ้าง ถึงเธอไม่มีฉันในเส้นทาง แต่เธอก็ยังอยู่กลางใจฉัน..ตลอดเวลา แวะมาให้กำลังใจครับ เมกกำลังยุ่งมากครับ ขอแค่อ่านนะครับ..ยังไม่มีเวลาจะวิจารณ์ ขอโทษด้วยนะครับ...โชคดีครับพี่พุด
12 มิถุนายน 2547 15:58 น. - comment id 284374
จันทร์ส่องทราย..ปลายหาด..หยาดระยิบ.. ทรายกระพริบ..ส่องฟ้า..สู่สวรรค์.. ปลายชายหาด..ทะเลสาด..กระทบกัน.. เคล้าแสงจันทร์..เต็มดวง..ทรวงฤทัย.. จันทร์ส่องหาด..ทะเลสาด..มาสู่ฝั่ง.. ดูดดื่มดั่ง..แสงสวรรค์..พราวไสว.. ทรายระยิบ..กระซิบจันทร์..ผ่องอำไพ.. แสงสดใส..อาบทราย..อย่าสร่างซา..ฯ สวัสดีครับ เมกขอโทษด้วยนะครับ ไม่มีเวลาคอมเม้นท์เลยครับ งานยุ่งมาก ยุ่งจริง ๆ ขอให็โชคดีครับ บาย
12 มิถุนายน 2547 19:01 น. - comment id 284416
เผด็จการที่ไหนให้เสรีสิทธิ์ ล้วนคิดปิดฟ้าด้วยฝ่ามือใหญ่ ประวัติศาสตร์เห็นบั้นปลายเป็นเช่นไร ประชาชนยิ่งใหญ่ตลอดกาล โลกทุกวันนี้ไม่มีที่ให้พวกเผด็จการป่าเถื่อนครองยาวนานหรอก ประชาชนพม่าต้องสามัคคีกันต่อสู้คัดค้าน โค่นล้มเผด็จการทหาร....สันติภาพ เสรีภาพ ความก้าวหน้าย่อมบังเกิดได้อย่างแน่นนอน ที่ใดมีการกดขี่..ที่นั่นย่อมมีการต่อสู้ นี่เป็นสัจจธรรม.......... คารวะและให้กำลังใจผู้หญิงเก่งผู้หญิงกล้าที่แท้จริงของพม่าและของโลก... เธอนำพาโลกและชีวิตของผู้หญิงไปสู่ยุคใหม่ชีวิตใหม่ที่มีความหมาย..มีค่าควรยกย่องนอกเหนือจากในฐานะผู้เป็นแม่ เพศแม่ที่มีพลังเปลี่ยนแปลงโลกได้เช่นกัน..
12 มิถุนายน 2547 22:00 น. - comment id 284453
เคยได้ดูเหมือนกันเขาทำเป็นหนัง ถ้าจำไม่ผิดชื่อเรื่อง สู้เพื่อเธออองซานซูจี ได้ยินตามข่าวก็ค่อนข้างบ่อยครับ และก็ได้อ่านข้อเขียนถือว่าได้ความรู้เพิ่มเติมอีกมากมาย ผมไม่ชอบแสดงความเห็นเรื่องการมุ้งการเมืองสักเท่าไหร่ครับ
12 มิถุนายน 2547 22:25 น. - comment id 284467
มาทักทาย+เป็นกำลังใจจ้า
13 มิถุนายน 2547 10:49 น. - comment id 284563
เป็นอีกหนึ่งหญิงเหล็ก ที่น่าชื่นชมมาก... แค่ได้อ่านจากที่พุดบรรยาย ก็ต้องยกย่องจริงๆ เกิดมาได้ให้คุณค่ากับคนรอบข้างจัง...
14 มิถุนายน 2547 10:50 น. - comment id 285052
ยอดหญิงงามกล้ากลางใจพุดพัดชา ........คือความงดงามแห่งสันติภาพอย่างที่สุดค่ะ ข้าพเจ้ามาทักทายพี่พุด.....ชื่นชมเสมอค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
