เดือนลอยเด่นเป็นดวงในห้วงหาว มีหมู่ดาวราวรอบกรอบเวหน เดือนก็สาดแสงเหลืองเรืองสกล ดาวเบื้องบนก็กระพริบระยิบตา ดาวอยู่ล้อมอ้อมเดือนเป็นเพื่อนรัก ดาวก็ถักทอสีที่บนฟ้า เดือนก็สานแสงสอดทอดลงมา ดวงดาราระยิบยิ้มอย่างพริ้มเพรา หากราตรีที่เหมือนเดือนไม่อยู่ ดาวจะรู้หรือไม่ว่าใจเหงา ได้แต่พริบระยิบย้ำไปทำเนา แต่เดือนเจ้าไม่มาซอทอแสงเคียง เพี้ยงว่าพี่ยามเจ้านั้นไม่อยู่ ก็ไร้คู่ไร้สีไม่มีเสียง ไม่มีกายเจ้าคล้อยมาคอยเคียง ระดาเดียงเดี่ยวโดดโสดอุรา เหงาก็เหงาเศร้าก็เศร้าหวั่นก็หวั่น เพราะพี่นั้นพลันมองไปท้องฟ้า เห็นเดือนอยู่คู่ขับกับดารา อนิจจาตัวพี่มีคนเดียว เดือนยังกลับมาหาดาราบ้าง แต่เจ้าช่างชังกันได้ไม่แลเหลียว ทิ้งให้พี่เปลี่ยวกายอยู่ดายเดียว เพราะเจ้าเลี้ยวหายลับไปกับเดือน..........
12 มิถุนายน 2547 00:43 น. - comment id 284198
แสนคำนึงถึงทางบางขุนทด ก็หมดพจน์หมดคำวจีเอื้อน ได้แต่นั่งร้องไห้ใต้แสงเดือน ใจยังเตือนหยอกเย้าว่าเจ้ามา..... ไม่ได้ส่งกลอนมาซะนาน ฝากด้วยนะครับอันนี้ คิดอ่านประการใดก็แจ้งได้นะครับ ขอบพระคุณอย่างสูง..........ครับ
12 มิถุนายน 2547 08:09 น. - comment id 284245
บางคืนมองจันทร์หรรษานิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้าน้ำตาหลั่งเลย ไพเราะมากครับ สมกับที่เฝ้ารอคอยการกลับมา