อันสตรีรูปงามทรามสวาท แต่มารยาทผิดตระกูลประยูรหงส์ ชายดีๆเขาไม่คิดจิตจำนงค์ เพราะรูปทรงไม่สำคัญเท่าจรรยา ถึงรูปทรามงามอยู่ที่สุภาพ ไม่หยามหยาบมารยาทวาสนา จะกล่อมเกลี้ยงเคียงหมอนนอนเต็มตา คงดีกว่างามพริ้งเป็นลิงซน ชายจะงามความรู้ดูประดับ ถึงตกไหนได้ทรัพย์ไม่ขัดสน บรรดาหญิงถ้วนตัวทุกตัวตน จะงามล้นเลิศฟ้าเพราะสามี