ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร ว่าเธอ คือ ความห่วงใย ห่วงหา เป็นความรู้สึกที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา และเธอทำให้ฉันรู้ว่า ฉัน มีค่าสำหรับใคร ฉันเป็นแค่ สิ่งสำคัญ สำหรับเธอ แต่สิ่งที่ฉันได้รับเสมอคืออะไรรู้ไหม เธอไม่ใช่อากาศ ไม่ใช่ลมหายใจ เพียงแต่เป็นอะไรอะไร ที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้เช่นกัน ............................................................
11 มิถุนายน 2547 14:06 น. - comment id 283990
ยังน่าอ่านเช่นเดิมค่ะ
11 มิถุนายน 2547 15:03 น. - comment id 284016
..อะไร อะไร นั่นคือเพื่อนค่ะ.. .. ไม่ลืมหรอกค่ะ..สบายดีน่ะค่ะ.. ..
11 มิถุนายน 2547 16:20 น. - comment id 284027
มีคำหนึ่ง เคยได้ผ่านตาจากหนังสือว่า .. ไม่ว่าโลกนี้จะเกิดอะไรขึ้น ผมเป็นได้ทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับคุณ .. ในใจของอัลมิตราตอบว่า .. เขาน่าจะเป็นสิ่งที่พิเศษสุดเท่าที่โลกสร้างได้
11 มิถุนายน 2547 16:40 น. - comment id 284038
..T _ T..
11 มิถุนายน 2547 16:58 น. - comment id 284049
............................... ...กลอนถูกใจจริง ๆ .............................. ..............
11 มิถุนายน 2547 20:14 น. - comment id 284105
โดนเลย... แวะมาทัก..ครับ..
11 มิถุนายน 2547 20:40 น. - comment id 284110
กลอนเปล่าพราวคม...ชมชอบ เธอเป็นคำตอบห่วงหา ฉันไม่สำคัญ...ขวัญตา คือแววมณีชีวางาม
11 มิถุนายน 2547 20:57 น. - comment id 284119
อารมย์เป็นความสัญชาติญานของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับความรุ้สึกนึกคิดที่สัตว์ไม่มี
11 มิถุนายน 2547 22:50 น. - comment id 284155
เป็นสิ่งดีที่สุดในชีวิต เป็นคู่คิดความดีที่ปรึกษา เป็นมากมายเกินกว่าฉันพรรณนา เป็นแก้วตายาใจที่หมายปอง หายไปนานจนเกือบลืมซะแล้วครับ
12 มิถุนายน 2547 13:26 น. - comment id 284312
มันเป็นความรู้สึกที่ฝังลึกภายในใจ มีขึ้นได้แก่ทุกๆคน หากอารมณ์ที่เราใฝ่ฝันนั้นบรรเจิดย่อมสร้างความสุขในทางกลับกันย่อมนำทุกข์มาให้ มาเยี่ยมจ้า แก้วประเสริฐ.
12 มิถุนายน 2547 15:17 น. - comment id 284352
สวัสดีค่ะ.. กลอนเพราะอีกแล้ว ชอบค่ะอยากจะบอกให้เค้ารู้แบบนี้จัง..
14 มิถุนายน 2547 16:49 น. - comment id 285105
ขอบคุณทั้งเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ที่แวะเข้ามาอ่านผลงาน นานๆถึงจะมีโอกาสเข้ามาเสียที ช่วงนี้เปิดเรียนแล้ว งานก็เริ่มมีมาบ้าง แต่ก็คิดถึงที่นี่มาก ดีใจนะคะยังมีคนอ่าน และชอบบทกลอน อยากบอกอีกนิดว่า กลอนบทนี้แต่งถูกขึ้นในวันวาเลนไทน์ค่ะ