หาดเจ้าสำราญ

นกตะวัน

รถของเราแล่นมาตามถนนแคบๆ ทางด้านขวาเป็นบ้านเรือนของผู้คน แต่ทางด้านซ้ายซึ่งเป็นชายทะเลมีร้านอาหารสลับกับรีสอร์ทเรียงรายอยู่หนาแน่น มีทิวมะพร้าวแทรกอยู่ทั่วไป แลเห็นสีเขียวมรกตของน้ำทะเลอยู่ห่างออกไป แทบตลอดทางที่รถแล่นผ่าน จนกระทั่งออกมาถึงตลาดซึ่งมีผู้คนเดินกันขวักไขว่ และมีรถจอดเรียงรายอยู่มากมาย เบื้องหลังตลาดแห่งนี้คือ หาดเจ้าสำราญ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานตากอากาศที่มีชื่อเสียงมาก 
ณ ชายหาดสะอาดสวยด้วยทรายขาว			
ทิวมะพร้าวใบพลิ้วลมหวิวแผ่ว
นเรศวรชวนอนุชามาชมแล้ว			
ประพาสแกร่วกรำแดดแผดรำไร
ทรงสำราญบานเบิกฤกษ์ดีแท้			
ยามยลแลเหลียวจ้องมองน้ำใส
เกลียวคลื่นขาวสกาวเด่นงามเป็นใจ			
สุขพระทัยทอดกายคลายร้อนรน 
แล้วผู้คนค้นหามาเที่ยวทั่ว				
พักผ่อนตัวตากกายสบายทุกหน
หาดแห่งนี้มีชื่อลือทุกคน				
นามสูงล้นเจ้าสำราญเรียกขานกัน	
แต่บัดนี้มีหาดดื่นดาษนัก				
ที่พิงพักผ่อนกายสบายสุขสันต์
ล้วนมีมากหากไปได้เร็วพลัน			
หาดนี้นั้นนอกสายตามาคงเมิน
หาดแห่งนี้เป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศไทย ในสมัยกรุงศรีอยุธยา กษัตริย์หลายพระองค์ รวมทั้งสมเด็จพระนเรศวร และสมเด็จพระเอกาทศรถ เคยเสด็จมาประทับแรมเป็นเวลาหลายวัน ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลทรงเสด็จมาประทับแรมจนพอพระทัยมาก จึงให้สร้าง พระตำหนักหาดเจ้าสำราญ ไว้ที่นี่ เมื่อปี พ.ศ. 2461 ก่อนที่จะรื้อ เพื่อนำไปสร้าง พระราชวังมฤคทายวัน ในภายหลัง
ท่องไพร ในเมืองเพชร (44)
3 พฤษภาคม 2547