บันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร ตอน 4

เสือยิ้มมุมปาก

อึกทึกกึกก้องต้องมนต์ขลัง
ลองสดับรับฟังเสียงผสาน
ทั้งฉิ่งฉับกรับกลองก้องกังวาน
เป็นลำนำกรองกานท์เรียกผู้ชม
นอกอ นากา มาวรรคแรก
บทกาศครูปลายแพรกล้วนใฝ่หา
ดำเนินรอยตามพระศาสดา
เข้าถึงชีวาด้วยธัมโม
แปลกไหมเล่านั่งได้นานปานสะกด
แม้หลังขดหลังแข็งไร้แรงนั่น
กลับตั้งใจสิ่งตรงหน้าพิศาพลัน
ไม่เคยหวั่นแม้ฟ้ารั่วรดสรรพางศ์
((....หลังๆนี้เริ่มมั่วแล้วนะคะ คือจำไม่ได้อ่าค่ะ..)) แล้วเด๋วจะเอามาลงเพิ่มนะคะ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน