เรื่องเล่า..จากคนเศร้า-เศร้า

..ยาสีฟัน..

แรกเริ่มต้นฉันมองเธอใช่น่ารัก..
แต่พอทักก็เห็นความดีของจิตใจ
อยู่นานไปใจมันรักเธอแล้วหรือไง
อยู่ห่างไกลยังยักยอกย้อนสอนใจ..ให้รักเธอ

วัน-วันได้แต่นั่งเพ้ออยู่น่าคอมฯ
คงอดออมเวลาทำสิ่งอื่น..ให้ได้เจอ
ได้ละเมอ..นั่งแอบยิ้มอยู่กับเธอ
หน้าคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียว..ณ..ที่นั้น

นั่งเล่นนาน-นาน..ใจฉันช่างรักเธอจริง
แอบไปทิ้งสัญญากับตัวฉัน
ให้ลงทัณฑ์ถ้ารักนี้นั้นผิดไป..ให้ทันควัน
คงจะฝันมากเกินไปอย่าแน่เลย

แต่ฉันนั้นได้ทำจริงทุกสิ่งไป
ปล่อยให้ใจมันไม่นั่งเฉย
คงไม่เคยที่จะรักมาแน่เลย
มันไม่เฉยอยู่นิ่ง-นิ่งอย่าที่เป็น

พอมันเห็นน่าเธอแรก-แรกก็เขินอาย
น่าไม่ด้านเหมือนควายอย่างที่เห็น
มันคงเป็นที่จิตใจทำให้ฉันต้องทำเป็น..
ไม่รู้จักในตอนแรก..อย่างแน่เลย

ยังมีน่าไปแอบหาเบอร์โทรของเธออีก
ไปได้หลีกไม่โทร..ไม่นั่งเฉย
เวลาทำงานยังเคยแอบโทรเลย
ไม่นั่งเฉยได้เบอร์แล้วไม่โทรหา

แต่หลังจากนั้นได้แยกทางยิ่งไกลห่าง
ต้องเดินทางขึ้นกรุงเทพฯยังโทรมา
เพื่อบอกลาว่าฉันไปแปปเดียวเดี๋ยวกลับมา
ยังคอยหาเวลาที่สองเราได้คุยกัน

อยู่ในฝันโทรได้เกือบทุกวัน
เพียงฝันถึงตอนนั้นก็สุขใจ..ยามไก่ขัน
ยังหลับฝันไม่ยอมตื่น..เพื่อน-เพื่อนยังว่ากัน
ฉันนอนหลับยังได้ฝันถึงใครบางคน

แต่ตอนนี้กลับหน้ามือเป็นหลังมือ
ไม่ได้ถืออะไรก็ฉันทำผิด..ยอมรับอย่างตัวจน
ยอมเป็นคนไม่ดีในสายตาคน
แต่ไม่จนความคิดที่ได้ทำ

ฉันยังย้ำว่าจะทำให้ดีขึ้น..ดั่งวันเก่า
วันเหงา-เหงาในวันนี้คงจบ..เริ่มใหม่ฉันจะทำ
มันตำใจเอาว่าบอกกันเอง..ไม่ต้องย้ำ
ฉันจะทำให้วันคืนเก่าๆกลับมาเอง..

เฮ้ย..ช่วงนี้มันไม่ค่อยซาบายใจเท่าไหร่เลย...แต่งไว้เล่นๆๆลองอ่านดูแล้วกานนะ