กระจ้อยป่าโกงกาง

นกตะวัน

ถึงแม้ว่าป่าแสมจะเป็นป่าที่ไม่ค่อยมีนกเข้ามาอาศัยหรือหากินเท่าไรนัก แต่เราพบนกหลายชนิดเหมือนกัน ชนิดแรกคือ นกอีแพรดแถบอกดำ (Pied Fantail) ซึ่งบินลงมาที่สะพานไม้ พร้อมทั้งแผ่หางออกเป็นรูปพัดอวดเรา พอเดินเลยมาหน่อยเราเห็น นกกระจิ๊ดสีคล้ำ (Dusky Warbler) กระโดดอยู่ที่โคนต้นแสมทางด้านขวาของสะพานไม้ แต่นกเด่นของป่าแสมซึ่งเราได้ยินเสียงร้องอันไพเราะอยู่ตลอดเวลาคือ นกกระจ้อยป่าโกงกาง (Golden-bellied Gerygone) 
บนแสมแลเห็นเป็นนกน้อย			
ตัวกระจ้อยเท่ากระจิบจิ๊บจิ๊บเสียง
กระโดดไต่ไปมาจ้าสำเนียง			
เจ้าส่งเสียงแจ่มใสใคร่อยากฟัง
ยามโผกิ่งชิงคว้าล่าแมลง			
อยู่ใต้แสงส่องมาทั้งหน้าหลัง
ท้องสีเหลืองเรืองรองผุดผ่องจัง		
สวยกระทั่งคล้ายทองแสงส่องทา
ส่วนบนหัวตัวหางสีพรางเทา			
แกมเขียวเคล้าขุ่นหมองมองคล้ำหนา
สีกลมกลืนผืนแสมแลลายตา			
แต่เสียงจ้าแจ่มจังฟังเร้าใจ
ใครมาเห็นเป็นสุขเสียงปลุกเร้า			
ต่างคอยเฝ้าฟังเสียงไม่เลี่ยงไหน
เป็นบทเพลงบรรเลงเฉื่อยยินเรื่อยไป		
สร้างป่าให้น่าหวนทวนกลับมา	
นกชนิดนี้ได้ชื่อว่า นกกระจ้อยป่าโกงกาง ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้พบเห็นกันในป่าโกงกางเท่าไรนัก แต่พบเห็นได้บ่อยในป่าแสมมากกว่า จึงน่าจะเรียกว่า นกกระจ้อยป่าแสม เป็นนกที่พบมากในป่าชายเลนและป่าที่อยู่ติดต่อกันทั้งสองฝั่งทะเลของภาคใต้ แต่ทางด้านอ่าวไทยนั้น นกบางส่วนได้แพร่กระจายขึ้นมาจนถึงป่าชายเลนรอบๆชายฝั่งอ่าวไทยตอนในทีเดียว ใครที่เข้าไปดูนกในป่าชายเลน โดยเฉพาะอย่างยิ่งป่าแสม จึงมักได้ยินเสียงร้องของมันเป็นประจำ
ท่องไพร ในเมืองเพชร (39)
3 พฤษภาคม 2547