น้ำตานองคลอเคล้าเเทบใบหน้า ลิขิตฟ้ากำหนดไว้ใครหยั่งเห็น การตายจากพรากกันนั้นลำเค็ญ ไม่อยู่เย็นเป็นสุขทุกข์สุดใจ พยายามห้ามปรามในดวงจิต นั่งเพ้อคิดจิตเพ้อฝันเศร้าเพียงไหน อุ่นไอรักที่ก่อเกิดสลายไป เเต่สายใยพันผูกยากจากกัน ร้องตะโกนเรียกฟ้าท้าพาสู้ ไม่อยู่คู่พสุธาคำท้าฉัน ให้ฟ้าผ่าลากชีวิตจบชีวัน ไม่บากบั่นทนอยู่ผืนเเผ่นดิน สุดหัวใจลึกล้ำยากบ่งบอก เเม้นภายนอกเข้มเเข็งเเกร่งอย่างหิน เเต่ภายในชอกช้ำเป็นอาจิณ โอ้ชีวินเกิดมาเพื่อสิ่งใด ขอเเสดงความเสียใจต่อเเม่ของเพื่อน
4 มิถุนายน 2547 00:00 น. - comment id 279665
ด้วยหัวใจเจ็บช้ำระกำเหลือ ทุกอย่างเผื่อเพียงผิดหวังนั่งกังขา เจ็บเหลือกล่าวกับดวงจิตอนิจจา โชคชะตาเล่นตลกโกหกเรา *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
4 มิถุนายน 2547 01:01 น. - comment id 279682
T-T.....................
4 มิถุนายน 2547 01:33 น. - comment id 279706
สุดยอดเลยครับ น้องกร แม้ชีวิตลิขิตไว้ไม่อาจฝืน ไม่อยากยืนอยู่ต่อท้อเหลือหลาย สุดแสนเศร้าเหงาแท้เมื่อแม่ตาย คนเคียงกายไปก่อนนอนทุกข์ทน
4 มิถุนายน 2547 05:44 น. - comment id 279742
ด้วยชะตาลิขิตชีวิตเศร้า ทุกข์รุมเร้าราวดินปริผินผ่าว น้ำตาท่วมถึงฟ้า ท้าเดือนดาว มิอาจสาว ..ความสุขคืน...ช่างฝืนทน ทิกิ_tiki
4 มิถุนายน 2547 10:18 น. - comment id 279800
จนกว่าจะสิ้นลมหายใจ ห่างหายจากลามิมีสิ้น ชีพดับลับฟ้าลาระริน สูณสิ้นจากแล้ว....มารดร น้ำตาฟ้าน้ำตาฝน ฤาสาปส่งสุมาลย์สมร คนหนึ่งจากจิตชีพอาวรณ์ โอ้..อกทดทอนแทนทุกข์มิเท่าเลย .........ขอบคุณครับ..........น้ำตา