ภูเขาหิน.....ทนทาน.....ตระหง่านฟ้า กาลเวลา.....พัดพา.....พายุไหว เคยแข็งกล้า.....ท้าฝน.....ทนแดด-ภัย ภูเขาใหญ่.....ยังเอนไหว.....พายุแรง สิ่งร้ายร้าย.....ผ่านไป.....ในชีวิต จำต้องคิด.....ฝ่ายดี.....ที่มีแฝง เป็นบทหนึ่ง.....พึงจำ.....ไว้สำแดง ให้ใจแกร่ง.....แข่งขัน.....วันต่อไป ที่ผ่านมา.....ถือสา.....ใยชีวิต ที่ถูกผิด.....อย่าสน.....ทุกคนให้ ที่เธอกล้า.....ทำลง.....ด้วยปลงใจ ที่เธอร้าย.....ใครใคร.....เข้าใจดี พ่อแก่เฒ่า.....จากไป.....หลายปีกว่า ส่วนมารดา.....ป่วยไข้.....ร้ายเต็มที น้องตัวน้อย.....คอยท่า.....น้ำตาปรี่ เงินไม่มี.....ข้าวปลา.....จะหาใคร เธอผู้พี่.....ปรี่ไป.....ใคร่เงินทอง วันที่สอง.....กลับมา.....เสื้อผ้าใหม่ พร้อมของกิน.....มีค่า.....น่าตื่นใจ เธอยิ้มได้.....เมื่อแม่-น้อง.....ท้องอิ่มกัน หลายปีผ่าน.....งานดี.....มีเงินใช้ ครอบครัวได้.....อาศัย.....ไม่ผกผัน คนรอบข้าง.....เล่าอ้าง.....ไม่ว่างวัน ว่าเธอนั้น.....ทำชั่ว.....มั่วโลกีย์ เธอร่ำไห้.....วอนไหว้.....อย่าได้ซ้ำ ที่เธอทำ.....เพราะกรรม.....นำวิถี หากไร้เงิน.....เกินเดา.....ไม่เข้าที ด้วยแม่ที่.....ป่วยไข้.....คงตายพลัน ขออย่าได้.....ขยายความ.....ตามที่รู้ เมื่อถึงหู.....ของแม่.....ที่แก่งัน เกรงว่าท่าน.....เสียใจ.....ในตัวฉัน ดุจเร่งวัน.....ให้ท่าน.....ต้องตายไว คำขอร้อง.....ของเธอ.....ช่างไร้ค่า ทั้งน้ำตา.....เอ่อนอง.....เธอร้องไห้ เป็นแค่เพียง.....น้ำตา.....นังผู้ร้าย ไม่มีใคร.....เห็นใจ.....ไม่ใยดี ฉันจะเลว.....เปลวไฟ.....ให้ไหม้มอด ให้แม่รอด.....น้องน้อง.....ต้องสุขี แต่ละปาก.....ต่อเติม.....เพิ่มราคี เธอร้องรี่.....ท้อแท้.....แม่จากไป น้องน้องนั้น.....นับวัน.....ไม่เห็นหน้า ถูกตราหน้า.....มีพี่.....ร่านผู้ชาย หลบผู้คน.....ไม่สน.....ด้วยตนอาย เธอเดียวดาย.....บ้านไม้.....ไร้ผู้คน เธอทำไป.....ใช่เขลา.....เบาปัญญา เพียงหวังว่า.....ที่ชั่ว.....ตัวมัวหม่น ก็ขอชั่ว.....เพียงตัว.....ใช่ทุกคน มิคาดผล.....กลับเป็น.....เช่นนี้เลย ความลำบาก.....ยากสู้.....พอสู้ไหว ด้วยเห็นได้.....ด้วยตา.....มาเฉลย แต่ปากคน.....พ่นพิษ.....ไม่คิดเลย ผลที่เผย.....ยากเอ่ย.....เอื้อนพรรณนา ๐
2 มิถุนายน 2547 19:08 น. - comment id 279021
กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ นานแล้วไม่ได้พบกัน หวังว่าคุณคงสบายดีนะค่ะ
2 มิถุนายน 2547 22:12 น. - comment id 279081
อันคนเรานี้มีบางประเภท จะขอเฉทว่าไว้สักหนึ่งหน เห็นใครดีไม่ได้เกินหน้าตน ปากเที่ยวบ่นโพนทนาให้ร้ายกัน เขาฉิบหายวายวอดหัวร่อร่า นับประสาเผ่าพันธุ์ไม่เหหัน เกิดจากท้องของแม่มาด้วยกัน อย่าให้มันเกินหน้ากว่าตัวกู. แก้วประเสริฐ. ครับเรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์กินใจมากครับ เขาทำไปเพื่อความกตัญญูรู้คุณ ผมทราบและไม่เคยคิดรังเกียจดูหมิ่นเขาเลย ทางใครทางมันเพื่อความอยู่รอดในสังคมยุคนี้ใครล่ะจะช่วยได้ ลองไปขอข้าวกินขอสตางค์ใช้มีใครบ้างล่ะจะใจดีให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน สังคมยุคนี้ตีนถีบปากกัดกันอยู่แล้วครับ เห็นใจสงสารครับ และที่ผมยกกลอนขึ้นกล่าวนะเรื่องจริงๆครับที่ผมเห็นมาครับ
2 มิถุนายน 2547 22:18 น. - comment id 279084
ให้ท้องฟ้าห่อหุ้มความรักไว้ ให้กำลังใจคอยช่วยสานฝัน ให้แสงแดดที่สาดส่องอยู่ทุกวัน ดูแลความผูกพันธ์ของฉันและเธอ ให้สายลมห่มหอบความคิดถึง บอกเธอสักครั้งหนึ่งว่าคิดถึงเสมอ ให้ดวงดาวยามค่ำคืนบอกกับเธอ ว่า แม้ไม่เจอเธอก็อยู่ในใจฯ แวะมาให้กำลังใจครับน้องณิอร พี่เมกเพิ่งกลับมาจาก ไปเวียนเทียนมาอ่ะ เอาบุญมาฝากครับน้องณิอร
2 มิถุนายน 2547 22:19 น. - comment id 279085
ให้ท้องฟ้าห่อหุ้มความรักไว้ ให้กำลังใจคอยช่วยสานฝัน ให้แสงแดดที่สาดส่องอยู่ทุกวัน ดูแลความผูกพันธ์ของฉันและเธอ ให้สายลมห่มหอบความคิดถึง บอกเธอสักครั้งหนึ่งว่าคิดถึงเสมอ ให้ดวงดาวยามค่ำคืนบอกกับเธอ ว่า แม้ไม่เจอเธอก็อยู่ในใจฯ แวะมาให้กำลังใจครับน้องณิอร พี่เมกเพิ่งกลับมาจาก ไปเวียนเทียนมาอ่ะ เอาบุญมาฝากครับน้องณิอร
2 มิถุนายน 2547 22:41 น. - comment id 279109
เฮ้อ มาฟังพวกผู้ชายเค้าเสวนากันน่ะ
2 มิถุนายน 2547 23:46 น. - comment id 279130
เก่งจัง... เขียนยาว... เขียนดี..น่าชื่นชม....
3 มิถุนายน 2547 08:06 น. - comment id 279207
มาอ่านอีกรอบค่ะ น้ำตาซาตาน คุณเป็นนักเขียนที่เราชื่นชมมาก อยากให้คุณมาเขียนอีกเสมอนะคะ
3 มิถุนายน 2547 11:05 น. - comment id 279255
แต่งได้เยี่ยมมากๆๆ อ่านแล้ว กินใจ มีกำลังใจมาก...
3 มิถุนายน 2547 16:10 น. - comment id 279439
ผลงาน ยอดเยี่ยม เช่นเคย.. **-**
3 มิถุนายน 2547 21:50 น. - comment id 279571
งานงามให้คติใจค่ะ และพลังใดใด ก็มิสู้พลังกตัญญูและศรัทธารัก หลายวันมาแล้วค่ะ พุดสปีชอิงลิชแบบไฟแลบ เพราะหนุ่มใหญ่ฝรั่งเศสมาดูถูกหญิงไทย วิญญาณไพรหัวใจรักลุกผู้หญิงด้วยกัน จึงเข้าสิงค่ะ และดีใจค่ะ ทุกคราที่ได้ปกป้องศักดิ์ศรีสตรีไทย ด้วยรักเข้าใจค่ะ