หากหวังเเกร่งหวังเก่งเร่งฝึกฝน เฝ้าเตือนตนหมั่นเพียรทั้งเขียนอ่าน อันดวงดาวพราวฟ้าถ้าต้องการ ก็ต้องหาญต่อสู้รู้ดำเนิน อันคุณงามความดีที่ปรากฏ ย่อมเกินพจน์รจนามาสรรเสริญ อันคนทรามหยาบชั่วเกลือกกลั้วเดิน ย่อมหยาบเกินกว่าคำระยำใด อยู่ต้องยกเเผ่นดินสูงเเววยูงสร้าง อย่างอยู่อย่างกาฝากเขาอยากไล่ อยู่ต้องสร้างชื่อเสียงให้เกรียงไกร จารึกไว้ประเทศไทยนิรันดร์เทอญ
1 มิถุนายน 2547 21:52 น. - comment id 278485
เขียนได้ดีค่ะ ประกาศเป็นคำอหังการได้เชียว
1 มิถุนายน 2547 22:02 น. - comment id 278492
เขียนได้ดีมากคับ.... แวะมาทักทายกานคับ
1 มิถุนายน 2547 23:49 น. - comment id 278589
อันคุณงามความดีที่ปรากฏ ล้วนแต่เราสร้างหมดใช่คดเลี้ยว หากทำชั่วผลกรรมทำจริงเชียว ให้คนเที่ยวสาปแช่งแข่งนินทา *-*กลอนไพเราะและความหมายดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
3 มิถุนายน 2547 17:02 น. - comment id 279462
ขอต้อนรับน้องกรสู่ Thaipoem ครับ อันดวงดาวพราวฟ้าหาไม่ยาก แค่ลำบากเบิ่งนภาหาคงเห็น สุกสกาววาวสว่างอย่างที่เป็น สวยโดดเด่นประดับใส่ในราตรี แต่ดวงดาวพราวแสงแห่งชีวิต ยากลิขิตเขียนใส่ให้สวยสี ต้องก้าวย่างอย่างเผชิญเดินจงดี ผ่านทุกที่ทุกข์ล้นให้พ้นภัย จึงจะเห็นเป็นดาวสกาวเด่น แสงสวยเย็นอย่างรางวัลอันยิ่งใหญ่ ด้วยมุ่งมั่นฟันฝ่าคว้ามาไว้ เราจึงได้ดั่งหวังตั้งใจรอ ไม่อาจแข่งแย่งถือยื้อจากใคร มิอาจได้ด้วยระยำทำชั่วหนอ เหยียบคนอื่นยืนยืดอยู่ฝืดคอ กรรมที่ก่อเกิดผลหล่นจากดาว
4 มิถุนายน 2547 05:42 น. - comment id 279741
:)