จากวันวานตัวฉันไม่ได้คิด จะพิชิตตัวเองอย่างใครเขา จะปลดแอก กิเลสให้บางเบา จะทำตัว ต่างแตกจากผู้คน จะถือศีล ครองตนให้สดใส ไร้กาเม ที่มัวเมา เช่นสัตว์สา จะไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่พูดจาก ไม่มุสา ไม่ทำตัว คนไม่ดี อยากเชิญชวนเพื่อนผองให้มากรัก รักตัวเอง ฝึกตน กันเถิดหนา เพื่อวันหน้าพวกเราจะนำพา ความีค่าจากตัวตน สู่ฝองชน
31 พฤษภาคม 2547 16:34 น. - comment id 277648
จะละเว้นสิ่งไม่ดีนี้ทั้งหลาย เพราะมันเหมือนอบายให้เศร้าหนา จะทำตนเป็นคนดีเสมอมา ให้ควรค่ากับการเกิดมาเป็นคน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
31 พฤษภาคม 2547 17:22 น. - comment id 277667
เขียนได้น่ารักดีมีความหมายได้คุณค่าค่ะ ทิกิ_tiki
1 มิถุนายน 2547 19:37 น. - comment id 278363
เป็นกลอนที่เลิศล้ำที่พร่ำสอน เป็นบทกอลนสอนใจคุณค่าเหลือ อบายมุขหากเสพติดยากจุนเจือ ความที่เหลือเป็นคนน้อยลงไป. แก้วประเสริฐ. เขียนได้ดีมากครับขอชมเชยและเชียร์คุณครับ